Σ’ αυτό το πεδίο θα υφάνουμε ξανά το νήμα της επικοινωνίας με τις δυνάμεις των μη προνομιούχων της σημερινής Ελλάδας. Εκείνων δηλαδή των Ελλήνων και των Ελληνίδων που θέλουν να εργασθούν, να παράξουν, που θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια σε μια δημοκρατική χώρα, σεβόμενοι δημοκρατικές αρχές και αξίες. Όλων αυτών που απαιτούν:
– Συνολικές ανατροπές στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού-κομματικού συστήματος, τη μήτρα επώασης των πραγματικών αιτιών της κρίσης.
– Καμία περαιτέρω ανοχή στην πλήρη καρτελοποίηση του χρήματος, της αγοράς, της ενημέρωσης και τελικά της πολιτικής.
– Την επεξεργασία του Νέου Παραγωγικού Σχεδίου (για το οποίο κανείς ακόμα δεν λέει τίποτα συγκεκριμένο), τον προσδιορισμό πλαισίου προσέλκυσης επενδύσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, χωρίς να μετατραπεί η χώρα σε εργασιακό μεσαίωνα ή φορολογικό παράδεισο για επιτήδειους. Να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση. Ναι η κρίση μπορεί να είναι ευκαιρία. Ευκαιρία για άρση παθογενειών και στρεβλώσεων δεκαετιών. Ευκαιρία για προοδευτικές αλλαγές παντού. Ευκαιρία για τη χώρα, το δημόσιο συμφέρον, και τους πολίτες. Όχι ευκαιρία για πλιάτσικο.
– Μια χώρα με δομές Διοίκησης ευέλικτες, με αξιοκρατία, με αξιολόγηση, με εξειδίκευση και συνεχή περαιτέρω αποκέντρωση κρατικών λειτουργιών στους θεσμούς της αυτοδιοίκησης και στήριξη σε όσα στελέχη της επιμένουν μακριά από τα βεγγαλικά της επικοινωνίας να προσπαθούν για το καλύτερο.
Στον προοδευτικό χώρο πέφτει αυτό το βάρος.
Δεν μπορεί όμως μια χώρα να χαθεί ξανά ούτε σε ψεύτικους παραδείσους ούτε σε σκοτεινά μονοπάτια. Στο νέο δίπολο, στην νέα δεξιά και στην «αριστερή» συντήρηση, πρέπει να απαντήσουμε.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΩΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ: Να υπερασπιστούμε την Δημοκρατική Παράταξη.
Κατανοούμε την ανάγκη όσων στοχοποιούν την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη. Επίσης κατανοούμε τις δυσκολίες λόγω της δικαιολογημένης ηθικής απαξίας που έχει πια το ΠΑΣΟΚ από γνωστές συμπεριφορές, όχι μόνο των γνωστών αλλά και άλλων στελεχών μας.
Αυτό που δεν κατανοούμε και δεν αποδεχόμαστε είναι ότι ζούμε μια παραδοξότητα στα όρια του παραλογισμού.
Το γεγονός δηλαδή, ότι την έκκληση και τη διάθεση να υπερασπιστούμε την παράταξη, την καταθέτουμε τα στελέχη της πολιτικής γενιάς που καθόλου ή ελάχιστη σχέση έχουμε, εξ’ αντικειμένου, με όσα της καταμαρτυρούν. Ενώ όλοι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, αυτοί που επί δεκαετίες διαχειρίσθηκαν εξουσία από θέση ευθύνης, τρέχουν να βολευτούν σε ένα καλύτερο προσωπικό πολιτικό αύριο μεταπηδώντας ή λοξοκοιτάζοντας δεξιά και αριστερά, ψάχνουν να κρυφτούν σε σχήματα «αρίστων της αγοράς», ιδρύουν κόμματα, μας καλούν να διαλυθούμε «ησύχως» και να ιδρυθούν νέα σχήματα που πρωταγωνιστές θα είναι πάλι αυτοί!
ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΣΑΦΕΣ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
Η υπεράσπιση της παράταξης είναι όρος και προϋπόθεση ανασυγκρότησης του ευρύτερου χώρου. Υπεράσπιση στη βάση μιας επώδυνα ειλικρινούς και συγκεκριμένης αποτίμησης και αξιολόγησης της διαχρονικής μας πορείας, με έμφαση στην περίοδο 2009-2012, ως ενιαία και αδιαίρετη και όχι με κατατμήσεις όπως βολεύουν τις πολιτικές, προσωπικές, ακόμα και ψυχολογικές ή συναισθηματικές ανάγκες ενός έκαστου. Και αυτό ισχύει για όλους μας, χωρίς καμιά εξαίρεση.
* Το παραπάνω κείμενο είναι μέρος της ομιλίας του Μ. Όθωνα στην συνεδρίαση της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ, την Κυριακή
