Σαν μια τελετουργία που επαλήθευσε τον παλαμικό χαρακτηρισμό «γη μοιρόγραφτη» για την Ελλάδα, η μεγαλοπρεπής επετειακή στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2021 αποτύπωσε την ιστορική περιπέτεια της ελεύθερης πατρίδας τα τελευταία 200 χρόνια -και όχι μόνον.
Τον τόνο της υπερηφάνειας και της συγκίνησης για τη μεγάλη επέτειο έδωσε αμέσως ο παρουσιαστής της παρέλασης, Νίκος Αλιάγας. Ξεκίνησε, απαγγέλλοντας τις συγκλονιστικές τελευταίες φράσεις από τα Απομνημονεύματα του Στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη: «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι’ όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός ‘εγώ’, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς ‘εγώ’; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη ‘εγώ’· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε ‘εμείς’. Είμαστε εις το ‘εμείς’ κι όχι εις το ‘εγώ’».
Ακολούθως, ο Νίκος Αλιάγας πήρε θέση στο ειδικό περίπτερο των παρουσιαστών, απέναντι από την εξέδρα των επισήμων και δίπλα στην αρχισμηνία της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, Σοφία Κορμά. Η κυρία Κορμά είναι στέλεχος της Διεύθυνσης Ενημέρωσης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και παρουσιάστρια της ειδικής τηλεοπτικής εκπομπής για τις Ένοπλες Δυνάμεις, «Αρετή και Τόλμη».
Η παρέλαση άρχισε στις 10:00 και, ας σημειωθεί προκαταβολικά, μια ανεκτίμητη στιγμή ήταν το μήνυμα μέσα από τον θάλαμο διακυβέρνησης ενός πολεμικού αεροσκάφους εν πτήσει, προς όλους τους Έλληνες, απανταχού της Γης. «Οι πιλότοι της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, στέλνουμε μήνυμα περηφάνιας και σιγουριάς» είπε ο σμηναγός Δημήτρης Βολακάκης, ο αρχαιότερος της ομάδας «Ζευς» των F-16.
Και τόνισε, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης: «Από τα λευκά σύννεφα και πάνω από τις μπλε θάλασσες, υψώνουμε τη γαλανόλευκη. Την κάνουμε ασπίδα για κάθε γωνιά του τόπου μας. Τιμούμε τα 200 χρόνια από το 1821. Αυτούς που ελευθέρωσαν την πατρίδα και τη μεγάλωσαν σε όλα, σε επικράτεια, δημοκρατία και ευημερία. Κρατάμε γερά τη σκυτάλη του Εθνικού Χρέους, φρουροί της Ανεξαρτησίας και της Ειρήνης. Ψηλά τα βλέμματα και οι καρδιές, εκεί όπου αγρυπνούν τα Ελληνικά Φτερά. Και μας ταξιδεύουν ενωμένους στον τρίτο αιώνα της ελεύθερης ζωής μας. Χρόνια Πολλά Πατρίδα. Χρόνια Πολλά Έλληνες, παντού στον κόσμο».
Όπως είπε ο Νίκος Αλιάγας, «όπου κι αν είστε, Έλληνες, η καρδιά σας χτυπάει εδώ, στην καρδιά της Ελλάδας και της Αθήνας, στην καρδιά της Ιστορίας». Απολύτως ακριβής έκφραση, εφόσον ακόμη και η ορχήστρα που προσφέρει τη μουσική υπόκρουση και δίνει το ρυθμό στο βηματισμό ολόκληρης της παρέλασης, η περίφημη μπάντα της ΑΣΔΕΝ (Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων) ιδρύθηκε το 1824.
Το άνοιγμα της παρέλασης, με έντονο ιστορικό χαρακτήρα και έμφαση στην αδιάσπαστη συνέχεια της πορείας του έθνους, έγινε με τους 15 ιππείς, με άλογα της Διεύθυνσης Ιππικού Τεθωρακισμένων. Το έφιππο τμήμα εμφανίστηκε με στρατιωτικές ενδυμασίες του 1821, των Βαλκανικών Πολέμων και στολές από τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και σύγχρονες. Οι ιππείς κρατούσαν ιστορικές σημαίες από τους αγώνες του έθνους.
«Το ταξίδι στο χρόνο», όπως είπε ο Νίκος Αλιάγας, συνεχίστηκε με Ελληνόπουλα, ντυμένα με εθνικές ενδυμασίες, σε ελεύθερο βηματισμό και κουνώντας γαλανόλευκα σημαιάκια, κάτι που έγινε για πρώτη φορά σε παρέλαση της 25ης Μαρτίου.
Ενώ η Σοφία Κορμά ανέφερε πληροφορίες, δίνοντας την ιστορική διάσταση της εν εξελίξει πομπής, ο Νίκος Αλιάγας μοιράστηκε μια προσωπική του ανάμνηση. Θυμήθηκε ότι όταν ήταν μικρός και ζούσε μαζί με την οικογένειά του στο Παρίσι, η μητέρα του αποφάσισε να τον ντύσει Εύζωνο, σε κάποια εορτή της 25ης Μαρτίου. Πηγαίνοντας με το μετρό στην Αψίδα του Θριάμβου, ως παιδί ο Αλιάγας ένιωθε παράξενα, καθώς αντιλαμβανόταν την απορία στα βλέμματα των ανθρώπων γύρω του. Όταν όμως έφτασε στην Αψίδα, διάφοροι Παριζιάνοι φώναξαν αυθόρμητα «Vive la Grèce» μόλις τον είδαν.
Σπουδαία στιγμή της παρέλασης ήταν, βεβαίως, η εμφάνιση των ιστορικών λαβάρων και των σημαιών της Επανάστασης. Τα περισσότερα από αυτά τα κειμήλια βγήκαν για πρώτη φορά από τις προθήκες τους. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» είναι κοινό σχεδόν σε όλα τα λάβαρα και τις σημαίες, πλαισιωμένο από τα σύμβολα του σταυρού ή του φοίνικα. Επικεφαλής και σε περίοπτη θέση ήταν η σημαία της αδούλωτης Μάνης, σε μια παραλλαγή του ίδιου συνθήματος, ως «Νίκη ή Θάνατος». Δίπλα της η σημαία του Ιερού Λόχου, της Φιλικής Εταιρείας και της Αγίας Λαύρας.
Ακολούθησαν ουλαμοί ανδρών και γυναικών με τοπικές ενδυμασίες από ολόκληρη την Ελλάδα (Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Κέρκυρα, Θεσσαλία, Κρήτη, Μακεδονομάχοι, Ήπειρο κ.ά.)
