1974: Αποκατάσταση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας

Η επελθούσα Πολιτειακή αλλαγή τον Ιανουάριο 2015 τουλάχιστον ανέδειξε έναν Πληβείο, που αγωνίσθηκε σκληρά στην Ευρώπη έστω και ανεπιτυχώς, διεθνοποίησε το θέμα, και που όπως συνέβη με τον Πληβείο Κ. Καραμανλή τον πρεσβύτερο το 1955 ίσως να επιτύχει πράγματα που οι παλαιοί Πατρίκιοι δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να επιτύχουν, μέχρι να διαφθαρεί και η Νέα Τάξη μέσα στην Διαλεκτική του Χρόνου.

 

Άλλα δείγματα της Νέας Τάξης όμως δεν είναι ενθαρρυντικά, ως ο νέος Πληβείος (όπως και οι παλαιοί Πατρίκιοι) προέρχεται από τον Κομματικό Σωλήνα, δεν έχει εργαστεί στην παραγωγή δίδοντας αναφορά για την δραστηριότητά του και υφιστάμενες συνέπειές της όπως όλοι μας.

 

Επίσης η Ανανεωτική (;) Αριστερά εμφανίζει Εθνομηδενισμό (Σκοπιανό, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος). Θυμόμαστε την στάση ηγετών ΠΑΣΟΚ για σχέδιο Ανάν, για την απόρριψη του στρατηγικού έργου αγωγού Πύργου Βουλγαρίας – Αλεξανδρούπολης κατά τις επιταγές ΗΠΑ, ορισμό Μουσουλμανίδας υποψήφιας Περιφερειάρχου Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης (!), της ΔΗΜΑΡ (βιβλίο Ρεπούση), του ΣΥΡΙΖΑ με αντικατάσταση της υποψήφιας Roma στην Θράκη με άλλο Μουσουλμάνο αρεσκείας τουρκικού προξενείου (!), την μη δίωξη των φοροφυγάδων της λίστας Lagard και συναφών διαπλεκομένων, την άρση τελευταίως της λειτουργίας των χρυσωρυχείων Κασσάνδρας, ενώ η χώρα πεθαίνει από ανεργία και έλλειψη επενδύσεων.

 

Οι λόγοι εντυπωσιασμού για την ανόητη και εγκληματική ενέργεια δείχνουν χαμηλή υπευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Σχετικά με την Τουρκία, ας θυμόμαστε επίσης πάντοτε ότι οι Τούρκοι δεν υπήρξαν ποτέ σκλάβοι, αντίθετα με τους Έλληνες, με ότι επιπτώσεις έχει αυτό στα γονίδιά τους, στην ψυχοσύνθεσή τους και στις πολιτικές τους.

 

Η Διευθύνουσα (και Nομοθετούσα) Εθνική (;) Τάξη (παλαιά και νεoεμφανισθείσα) δεν κάνει λόγο για αλλαγή Συντάγματος (εκλογή Προέδρου με αυξημένες εξουσίες απευθείας από λαό και όχι από την Βουλή, ξεχωριστές εκλογές για Βουλή) αντίστοιχα με Κύπρο, Γαλλία, Γερμανία, αλλαγή επαίσχυντου Νόμου Ευθύνης Υπουργών. Πάλι εστιάζει στον ορισμό Μιασμάτων (ώστε εκεί να στρέψη την κατακραυγή του Λαού) όπως και παλιότερα, το ΚΚΕ, την ΕΔΑ, την δικτατορία 1967, την Τρομοκρατία – Αναρχισμό, και τώρα την Χρυσή Αυγή που χωρίς τελεσιδικία περί των υπαρκτών κατηγοριών που βαρύνουν μέλη της, την αποκλείει από την Πολιτική Δημοσιότητα (ας θυμηθούμε τον Βολταίρο για τέτοιες αντιδεοντολογικές και εξαιρετικά επικίνδυνες συμπεριφορές του Πολ. Συστήματος -δεν αποδεχόμεθα βέβαια Ναζιστές και Ρατσιστές με τίποτα, αλλά δεν είναι τρόπος αντιμετώπισής τους αυτός- η αντισυστημικότητα του κόμματος το καθιστά δημοφιλές χωρίς οι οπαδοί του να είναι όλοι Ναζιστές – αλλοίμονο!).

Ήδη κατά τον S. Freud η δημόσια εκτέλεση καταδίκων στον Μεσαίωνα σκοπό είχε να εξευμενίσει το αιμοδιψές κοινό και στη συνέχεια εστίαζαν στα Μιάσματα. Ακόμη και αυτή η Επιστολή ίσως εξυπηρετεί παρόμοια ανάγκη του Γράφοντος που εστιάζει μόνο σε αρνητικά φαινόμενα, παραβλέποντας και τα θετικά υπάρξαντα!

 

Το Ελληνικό πολιτικό σύστημα πάντως έχει ηθικά καταρρεύσει από το 1989, τότε που από προσωπική αντιδικία των δύο μονομάχων ένας οδηγήθηκε στο ΑΕΔ και έστω κι αν αθωώθηκε το στίγμα έμεινε ανεξίτηλο. Φαίνεται ότι έντρομο το τότε το υπάρχον παλιό πολιτικό σύστημα αντιλήφθηκε στο τέλος ότι πριόνιζε τον εαυτό του και σταμάτησε τις δικαστικές αντεκδικήσεις. Μετά από 20-25 χρόνια κατέρρευσε και ρεαλιστικά κάτω από τα σκάνδαλα και τη διαφθορά του.

Ελπίζουμε να μετεξελιχθεί ομαλά επί τα βελτίω με κάτι νέο και αδιάφθορο (όσο γίνεται) κατά τα ανωτέρω και κυρίως χωρίς κοινωνικές ταραχές και ταξική όξυνση/σύγκρουση. Τα 20 έτη του λεγόμενου Ελληνικού Σοσιαλισμού (;) όξυναν την ανισοκατανομή εισοδήματος (το συνολικό εισόδημα μεγεθύνθηκε βέβαια αλλά με χρήση δανεικών για κατανάλωση και όχι για επενδύσεις), όξυναν την ταξική διάκριση με την καταστροφή της δωρεάν ουσιαστικής Παιδείας δηλ. την παροχή ίσων ευκαιριών: H Ελληνική Κοινωνία οπισθοδρόμησε, ο Αξιακός Κώδικάς της εφθάρη προς γραικυλισμό. Βεβαίως υπήρξαν και μεγάλες επιτυχίες, αλλά στα άνω κρίσιμα για την εθνική συνοχή και επιβίωση της θέματα απέτυχε, εμφάνισε δε τα τελευταία χρόνια του λεγομένου «εκσυγχρονισμού, εθνομηδενισμό, ενώ ο Ελληνισμός συρρικνούται διαρκώς.

 

Κατά τη γνώμη μου πρέπει να υποστηριχθούν κόμματα που συνδυάζουν ευρωπαϊκό προσανατολισμό (και παραμονή αναγκαστική εντός του ευρώ αλλά σκληρά αγωνιστικά για μείωση Χρέους, για ελάφρυνση Μνημονίου και για το Κατοχικό Δάνειο, αποζημιώσεις θυμάτων), πλήρη αδιαφθορία και πατριωτισμό, είναι επιδεκτά σε ιδιωτικές επενδύσεις ακόμη και με σημαντικά περιβαλλοντικά βάρη ελεγχόμενα βεβαίως, και επίσης είναι επιδεκτά συνεργασιών εθνικής ενότητας στην παρούσα φάση, όπως π.χ. οι ΑΝΕΛ και άλλα κόμματα.

 

Όμως ας μην λησμονούμε ποτέ ότι οι Πολιτικοί είναι μια συντεχνία της οποίας τα συμφέροντα είναι διαφορετικά από τα δικά μας, ενώ μόλις εισέλθουν στην Βουλή, η ψυχοσύνθεσή τους μεταλλάσσεται σε φεουδαρχική!