Ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα αλλά κυρίως και από την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών του ήταν ο προπονητής της Επισκοπής, Μάρκος Στεφανίδης. Ο έμπειρος κόουτς είχε κάθε λόγο να νιώθει έτσι καθώς το νικηφόρο αποτέλεσμα επί του Ηλυσιακού με 1-0, έτσι όπως διαμορφώθηκε στο 90′ με το γκολ του Χάιδου κρατάει την Επισκοπή πάνω από τη διακεκαυμένη ζώνη.
Ο ίδιος τόνισε:
“Τέλος καλό όλα καλά (γέλια). Ήταν ένα πολύ δύσκολο παιγνίδι. Παίξαμε απέναντι σε μια πάρα πολύ καλή ομάδα, κάτι που το είχα τονίσει από την περασμένη ομάδα στους παίκτες μου. Ο Ηλυσιακός είναι μία ομάδα στην οποία έχω περάσει τρία όμορφα χρόνια στην ποδοσφαιρική μου καριέρα και μπορώ να πω πως, και σήμερα, ο Ηλυσιακός δικαιολόγησε απόλυτα τη βαθμολογική του θέση.
“Δεν είμαι μόνος μου”
Από ‘κει και πέρα, θέλω να δώσω συγχαρητήρια στους ποδοσφαιριστές μου γι’ αυτούς τους τρεις βαθμούς που ήταν και το κύριο ζητούμενο. Από εκεί και πέρα, η δουλειά φαίνεται στο γήπεδο και γι’ αυτό θέλω να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου, τον Κώστα Συριτούδη, τον Γιώργο Χαρλαύτη και τον Βαγγέλη Βάμβουκα καθώς, σ’ όλο αυτό το διάστημα δουλεύουν πολύ σκληρά προκειμένου στα 90′ στο 97′ -όποτε σφυρίζει ο διαιτητής τη λήξη- να βρισκόμαστε έτοιμοι και δυνατοί, ανά πάσα ώρα, προκειμένου να βγάζουμε ποιοτικά κομμάτια στο παιγνίδι μας. Θέλω να μείνω σ’ αυτό γιατί δεν είμαι μόνος μου σ’ όλο αυτό…
Πρέπει να τους δώσω συγχαρητήρια γιατί βλέπω τί έργο παράγουν.
Αγωνιστικά τώρα, δεν θα επικαλεστώ την τύχη που, πότε μας βοηθάει και πότε όχι…. Σήμερα την προκαλέσαμε. Και μπορεί το “τακτικό διάβασμα” του αντιπάλου να υπάρχει στο ποδόσφαιρο για να δεις τί μπορείς να αποφύγεις, όμως αυτό που δεν διαβάζεται είναι το πάθος και η διάθεση των παιδιών να φτάσουν στον στόχο. Τα παιδιά ήταν απόλυτα συγκεντρωμένα μέσα στο παιγνίδι καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και στο τέλος δικαιώθηκαν.
Οι ομάδες που παίζουν στη Γ’ Εθνική, ιδίως αυτές που βρίσκονται από τη μέση και πάνω στη βαθμολογία μπορούν να πρωταγωνιστήσουν διεκδικώντας τις τρεις πρώτες θέσεις. Πρόκειται για ομάδες ιστορικές με “βαριά” ονόματα ανάμεσα σε αυτές και η δική μας που μην ξεχνιόμαστε ότι, βρισκόταν τα τελευταία τρία χρόνια στη FL και στη SL2. Στη μετάβασή της, αυτή τη στιγμή, προσπαθεί να βρει ξανά τα πατήματά της.
Είμαστε σε καλό δρόμο και το δήλωνα ακόμα κι όταν χάναμε. Το είπα στα παιδιά ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες έστω και με τόσες απουσίες. Δίχως έπαρση, με ταπεινότητα, με δουλειά, με υπομονή και επιμονή συνεχίζουμε…”
