Του ΝΙΚΟΥ ΦΛΕΜΕΤΑΚΗ
Συμπληρώνονται στις 7 Φεβρουαρίου ακριβώς 40 χρόνια από την, προς Κύριον, εκδημία του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κυρού Ευγένιου.
Αλήθεια πότε πέρασαν τόσα χρόνια!
Όσα όμως χρόνια κι αν περάσουν στη μνήμη των κατοίκων του Μεγάλου Κάστρου είναι βαθειά χαραγμένη η μορφή του, η εικόνα του, η καλοσύνη του, το υπέροχο και αγέρωχο παράστημα Του, μα πιο πολύ η στοργή Του προς μικρούς και μεγάλους και η αγαθή ψυχούλα του.
Ταπεινός, ποτέ υπερόπτης, φτωχός ποτέ φίλος του χρήματος και της δόξης. Προσηνής, ευγενικός προς όλους και έτοιμος να ακούσει τον οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε πρόβλημα αντιμετώπιζε. Σεμνός, σιωπηλός προσέφερε τόσα πολλά στην εκκλησία της Κρήτης και στην πατρίδα μας.
Παρείχε άφθονη ελεημοσύνη σε κάθε στιγμή της ζωής του και γι’ αυτό έχει μείνει ένα αειθαλές δένδρο και καρποφόρο.
Το συναίσθημα της κοινωνικότητας και της φιλαλληλίας ήταν πάντα μέσα Του.
Τιμούσε τον απλό άνθρωπο, τον αγρότη, τον επιστήμονα, τον πτωχό όσον και τον πλούσιο και είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στα παιδιά, ιδιαίτερα στα ΑμΕΑ και απροστάτευτα.
Απλός και χωρίς εγωισμούς πλησίαζε καθένα που είχε την πνευματική ανάγκη Του.
Δεν θα λησμονήσω, όταν ο τότε άριστος καθόλα πρωτοψάλτης του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Μηνά κ. Δημ. Νερατζής, μας δίδασκε, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση, Βυζαντινή μουσική, ήλθε αθόρυβα και χωρίς να διακόψει το μάθημα και κάθισε στο θρανίο μου και παρακολουθούσε ως μικρός μαθητής το μάθημα, θέλοντας να μας διδάξει την απλότητα, άμα δε και την όρεξη για μάθηση.
Δεν θα λησμονήσω τα μεστά περιεχομένου λόγια Του, τις προτροπές Του και τις διδαχές Του.
Δεν θα λησμονήσω ποτέ το πόσο προστατευμένος ένιωθα κοντά Του.
Δεν θα λησμονήσω την ευγένειά Του, την μειλιχιότητα Του καθώς και την τρυφερή και αθώα καρδιά Του, που έμοιαζε σαν του μικρού παιδιού.
Δεν θα λησμονήσω την έμπρακτη απέραντη αγάπη που έδειχνε προς όλους γενικά τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους Κρητικούς.
Είμαι δε βέβαιος ότι η μακαρία ψυχή Του υπερίπταται της Κρήτης, που τόσο πολύ αγάπησε, και διά της μεσιτείας Του προς τον Κύριον, Ιησού Χριστόν παρακαλεί δια την πρόοδο και την ευημερία της.
Αιώνιον το μνημόσυνό Σου αοίδιμε Δάσκαλέ μου!
