Στην πόλη μας πολλοί αξιόλογοι δημιουργοί με τη στήριξη φορέων μας παρουσιάζουν τα έργα τους σε εκδηλώσεις ποιοτικές, που δικαιώνουν τον χαρακτηρισμό του Ρεθύμνου ως πόλης των γραμμάτων και των τεχνών.
Συναυλίες, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικές παραστάσεις πραγματοποιούνται αρκετά συχνά και, όσοι τις παρακολουθούν, εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια για όλους τους συντελεστές.
Να τις απαριθμήσω μια-μια δεν το θεωρώ απαραίτητο, γιατί είναι γνωστές. Θα ήθελα όμως να τονίσω την αναγκαιότητα της παρακολούθησής τους, ειδικά αυτών που δεν προσφέρουν απλά μια διασκέδαση, αλλά και κάτι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Αυτό μπορεί να το καταφέρει το θέατρο, που είναι η ανώτερη μορφή τέχνης, διότι συνδυάζει πολλές μαζί και «Τέρπει άμα και διδάσκει».
Στην αρχαία Αθήνα, που είναι ο τόπος που γεννήθηκε, εθεωρείτο ΣΧΟΛΕΙΟ και οι θεατρικές παραστάσεις ελέγοντο διδασκαλίες.
Τις τελευταίες μέρες είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω δυο τέτοιες παραστάσεις. Η μια ήταν από τον Θεατρικό Περίπλου, που κάθε ανέβασμά του είναι και μια ευχάριστη έκπληξη, με τον τίτλο η «Καλοκυρά». Ήταν ένα μάθημα διαχρονικό πολιτικής αγωγής, στο οποίο τα παιδιά που το παρακολούθησαν συμμετείχαν ενεργά και απ’ αυτή τη «μέθεξη» πήραν πολλά… Η ερμηνεία, η σκηνοθεσία, τα κοστούμια, η μουσική, τα τραγούδια, όλα μα όλα συνετέλεσαν στο να απολαύσομε μια πολύ φροντισμένη, καταπληκτική παράσταση!!!
Η άλλη ήταν «Το Επικίνδυνο Παιχνίδι» του Μαν. Κορρέ από τη θεατρική ομάδα του Λυκείου των Ελληνίδων, που μας παρουσιάζει εξαιρετικές ποιοτικές παραστάσεις. Είναι και αυτό μια πτυχή της πολύχρονης και μεγάλης προσφοράς του Λυκείου στον πολιτισμό στον τόπο μας. Ήταν και αυτή η παράσταση ένα μάθημα διαχρονικό κοινωνικής και οικογενειακής αγωγής, γιατί αναφερόταν στο «χάσμα» των γενεών, στη φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων, στην ανάγκη αυτοκριτικής των μεγάλων πριν κατακρίνουν τη νέα γενιά, στη σημασία του παραδείγματος για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και σε άλλα πολλά που μπορεί ΝΑ ΠΑΡΕΙ κανείς από ένα θεατρικό έργο με μηνύματα, που πάντα είναι επίκαιρα και περισσότερο στην εποχή μας, που η νέα γενιά υποφέρει ίσως και από λάθη δικά μας. Η ερμηνεία των ρόλων ήταν αποκάλυψη, η σκηνοθεσία ευρηματική και πρωτότυπη και όλα γενικά μέσα στη φιλόξενη αίθουσα του Λυκείου Ελληνίδων συνετέλεσαν στο να φύγομε όλοι πλουσιότεροι από κει.
Πριν από μερικές μέρες άλλη μια ξεχωριστή εκδήλωση παρακολουθήσαμε στον ίδιο χώρο. Την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της διακεκριμένης συμπολίτισσας ιατρού κ. Άννας Φιλιώτου, που με το «Νόστιμον ήμαρ» της μας ταξίδεψε στα χρόνια της νιότης μας, τα ξένιαστα, με την πίστη στις αξίες, που όμως μετά ξεχάσαμε, αλλά εκείνη μας τις θύμισε όχι μόνο με τα λόγια και τις φωτογραφίες της, αλλά και με το παράδειγμά της, γιατί εκτός από διακεκριμένη επιστήμων είναι και ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος, που, αν και τόσο προικισμένος, διακρίνεται ΚΑΙ για τη σεμνότητά της και για την ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΗΣ στον άνθρωπο και μάλιστα στον ΠΑΣΧΟΝΤΑ συνάνθρωπο. Αυτό πρέπει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους συναδέλφους της, που δίδουν τον όρκο του Ιπποκράτη.
Ολ’ αυτά λοιπόν μας γεμίζουν από αισιοδοξία, ελπίδα και χαρά, γιατί δημιουργούν οι συμπολίτες μας και μάλιστα τα νέα παιδιά και πίστη ότι απ’ αυτή την κρίση θα βγούμε με τις λιγότερες απώλειες και στο τέλος κερδισμένοι.
Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σ’ όλους αυτούς που μας τα προσφέρουν αυτά και που η ανταμοιβή τους θα είναι να τους αγκαλιάσομε με τη συμμετοχή μας στις εκδηλώσεις τους. Μόχθησαν και μοχθούν με όπλο το μεράκι τους και την αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Ας τους στηρίξομε. Θα βγούμε κερδισμένοι!
