Ο Α. Μαυράκης είναι ο κατεξοχήν γνώστης της περιοχής Περιβολίων Μισιρίων και συγγραφέας του βιβλίου Περιβόλια Ρεθύμνου. Το συναξάρι του τόπου, Ρέθυμνο 1995 και ο Μ. Καρνιωτάκης γνώστης της περιοχής του λιμανιού και συγγραφέας του βιβλίου Ρεθυμνίων Νόστος, Ρέθυμνο 2006. Στη δεύτερη «θαλασσινή ιστορία του Ρεθύμνου» πήραν μέρος περισσότεροι από 60 περιηγητές, ενώ μερικοί ακόμη παρακολούθησαν την προβολή που ακολούθησε την εξόρμηση. Σημαντική ήταν και πάλι η παρουσία του γυναικείου φύλου αλλά και των εκπαιδευτικών, ενώ για πρώτη φορά συμμετείχαν και παιδιά. Η μεγάλη συμμετοχή σε συνδυασμό με τον ισχυρό άνεμο δημιούργησαν σημαντικά προβλήματα στην ξενάγηση, τα οποία λύθηκαν με την αυξημένη προσπάθεια των ομιλητών και με την αντίστοιχη κατανόηση των περιηγητών.
Οι περιπατητές πληροφορήθηκαν για τα όσα συνέβησαν στον χώρο θυσίας του Μνημείου Ελευθερίας των 110 Μαρτύρων, για την προέλευση του τοπωνυμίου Μισίρια, για το πηγάδι με το «Άπιαστο Νερό», για τα γεράνια και τις σβίγες της περιοχής, για το εκτεταμένο Γερμανικό ναρκοπέδιο Ρεθύμνου-Σκαλέτας και για τα ρυάκια Κουτσουλίδη, Μπαρά, Λιβαδάκι, Σαρακηνού, Καπνουτζή, Ουρανού και Κοτσυφού, -σχεδόν όλα επικαλυμμένα σήμερα και με χρήση δρόμων. Έμαθαν επίσης για τρεις φάμπρικες της περιοχής και για τους εκτεταμένους ελαιώνες της μέχρι την επανάσταση του 1821. Η ενημέρωση για τα «σεπέρια», τα κρινάκια της θάλασσας, τους αθάνατους και τα αγριοκυπάρισσα ήταν αναλυτική, όπως και για ένα κατεξοχήν προϊόν των Περιβολίων παλιότερα, τα βεργιά (ξόβεργες) από τα μοναδικά στην περιοχή κολλόδεντρα. Πληροφορήθηκαν ακόμη για τον εκεί θερινό κινηματογράφο «Αύρα», για τον Μπιριτζή (πρώτο) Κουλέ και την ομώνυμη μάχη το 1822, για τον ποταμό του Κόρακα με τη γνωστότερη «Καμάρα» του και τα άγνωστα παλιότερα ονόματα «Ποταμός των Αηδονιών» και «Μπαφόρμα». 
Έμαθαν αρκετά για την Παπούρα Τσουρλή και το εργοστάσιο τουβλοποΐας Τσουρλάκη, για το Τοπ Αλτί, τον Άη Γιώργη τον Πεταλιώτη -με την ιστορία και λαογραφία του, για το Γήπεδο του Κεραυνού και τον Τενεκέ Μαχαλά, για τα γερμανικά εργοτάξια αμμοχάλικου και για την ξεχασμένη σήμερα συνοικία Τερψιθέα. Εδώ οι περιηγούμενοι αποχαιρέτησαν τον Αλκιβιάδη Μαυράκη και τον ευχαρίστησαν για την ξενάγηση και για τις χειρόγραφες σημειώσεις που προσέφερε στους οργανωτές.
Στη συνέχεια άκουσαν για τη ΒΙΟμηχανία της ΕΤΕΛ και την μπουρού της, για την περιοχή «Μεζάρια», για τον «Φλοίσβο» και το Κονσερβοποιείο Δομαζάκη με το όνομα «Ζωή», για το Ρέμα Συνατσάκη, τα εκεί Ταμπακαριά και τον Σταυρό (La Croce). Έμαθαν για το κτήριο «Δελφίνι», την πλατεία Μενέλαου Παπαδάκη και το σύμπλεγμα «Δελφίνια», για την ιστορία του ξενοδοχείου «Ξενία» και την κοσμική του ζωή, για τον προμαχώνα της Αγίας Βαρβάρας και την Άμμο Πόρτα, για την «Μπαλτά Ντάμπια» και τον ναό του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στη Σαμπιονάρα, για τα καταλύματα των μισθοφόρων επί Βενετοκρατίας και την ονοματοδότηση από αυτά της συνοικίας Αρβανιθιά και για τη «Σκάρπα». Ακολούθησε το ιστορικό της κατεδάφισης του ανατολικού Κουμπέ του Ρεθύμνου και του εκεί Τουρμπέ και η διαμόρφωση και τα εγκαίνια το έτος 1930 της Πλατείας Άγνωστου Στρατιώτη, με λεπτομέρειες για τον γλύπτη του ανδριάντα, για τον πρόσφατο απορφανισμό από τη βάση του αλλά και για τη διαμόρφωση μιας νέας, λειτουργικής και θαλασσινής πλατείας.
Ακολούθησε ενημέρωση για το ιστορικό «Κύμα» και το ναυάγιο μπροστά του πλοίου «Αλμπάνο» το 1959, για τη μικρή βιοτεχνική ζώνη της παραλίας, με τα Λαδάκικα και Σαπωνοποιεία, το Μεταξουργείο, το Οινοπνευματοποιείο και τις βιομηχανίες Γαγάνη, για το Τέμενος του Σαντζάκ Μπέη του Ρεθύμνου Καρά Μουσά Πασά και για την προΰπαρξη στον χώρο της Μονής Αγίας Βαρβάρας και για τις ξεχασμένες παραθαλάσσιες συνοικίες Κουμ Καπί, Σαμπιονάρα, Αρβανιθιά, Γιαλί, Μπαλτά, Τσουρούνι και Χαλάστρα. Ευτυχώς δεν ξεχάστηκε εξ ίσου η γειτονιά Καμαράκι, όπου το γεφυράκι στη γωνία Αρκαδίου-Β. Καλλέργη άφησε την ανάμνησή του στο όνομα του 2ου Δημοτικού Σχολείου. Ξεχάστηκαν όμως τα εκεί χριστιανικά χοιροσφαγεία, τα ταμπακαριά και τα βαφεία, όπως και η χρήση του Παλιού Δημαρχείου ως Ρωσικού Ταχυδρομείου αλλά και τα ιστορικά καφενεία «Ίδη», «Πανελλήνιον»/«Εθνικόν», Κουτσούρη, Κουτσουρούμπη, «Κύμα», «Ολύμπια», Σπανουδάκη, Ηλιάκη κ.α. Ακολούθησε αναφορά στις κατά καιρούς ακτογραμμές, από τη Βενετοκρατία μέχρι σήμερα και για τη μετατροπή της θαλασσινής βενετσιάνικης Πλατείας σε μεσόγειο «Μεϊντάνι». Δεν παραλείφθηκε η ενημέρωση για το κτήριο «Λαβύρινθος», για το Λύκειο των Ελληνίδων και τα μνημεία Κ. Παρέν-Σιγανού και Γυναίκας της Κρήτης και για την κατασκευή της πλατείας Χιοστάκ και της Προκυμαίας, σε δύο φάσεις.
Από εκεί και πέρα τις γνώσεις και εμπειρίες του μοιράστηκε με τους συμμετέχοντες ο Μανόλης Καρνιωτάκης, για τον «Ιστό», τα «Σκαλάκια» και την «Αποβάθρα» και για τα έργα του βενετσιάνικου λιμανιού (Μαντρακιού). Οι συνοικίες Καστέλι και Καντάκιο (Χάντακας) είχαν στη συνέχεια την πρόσκαιρη ανάστασή τους, όπως και το Lazaretto (Υγιειονομείο), το Νοσοκομείο, ο Στρατώνας, τα βενετσιάνικα Νεώρια, τα δύο παροχετευτικά κανάλια (sboratore), ο εξαφανισμένος Άγιος Νικόλαος, το Κονάκι Χατζή Οσμάν Πασά, ο Πύργος του Νερού (Σου Κουλές), ο Δημοτικός Κήπος Ρεθύμνης (αργότερα Κήπος Πρίγκιπος Γεωργίου), το καφενείο του Κόκκινου με το κανόνι του, τα Ψαράδικα και η νεότερη Κλινική Κοκονά. Η περιήγηση συνεχίστηκε με το περιμετρικό τείχος του λιμανιού, που έφθανε ως τη Φορτέτζα, με την οικοδόμηση του Τελωνείου το 1931 και την καταστροφή των ρωμαϊκών ευρημάτων, με το Καρνάγιο και τη Γλίστρα, με τις πλατείες Πλαστήρα και Κ. Καραμανλή και έκλεισε με το ιστορικό του «Φαναριού» από τον Χάρη Παπαδάκη, συγγραφέα του βιβλίου Ο αιγυπτιακός Φάρος του Ρεθύμνου, Ρέθυμνο 2009.
Στην προβολή που ακολούθησε στο φιλόξενο ξενοδοχείο «Ιδαίον», έγινε ιστορική αναφορά σε όλα τα παραπάνω με 280 φωτογραφίες. Την πρ
οβολή δημιούργησε και συνόδευσε με λόγο ο Χάρης Στρατιδάκης, ο οποίος υποστηρίχτηκε από τους Μανόλη Καρνιωτάκη, Νίκο Σταγάκη, Γιάννη Παπιομύτογλου, Τάσο Κόλλια, Χάρη Παπαδάκη, Εύα Περπυράκη, Μανόλη Κυδωνάκη, Σταύρο Σπανδάγο, Βασίλη Σιμιτζή, Χάρη Καλαϊτζάκη, Ελένη Τζέτζου και εκπρόσωπους της Πρωτοβουλίας για την ανακατασκευή του Ενετικού Ρολογιού. Οι φωτογραφίες είχαν επιλεγεί από τα αρχεία των Χ. Στρατιδάκη, Μ. Καρνιωτάκη, Γ. Π. Εκκεκάκη, Γ. Σπανδάγου, Συλλόγου Κατοίκων Παλιάς Πόλης, Θωμά Κρεβετζάκη, Βασίλη Χαριτάκη, Βασίλη Σιμιτζή, Μαρίας Τσιριμονάκη, Γιάννη Παπιομύτογλου, Φωτο-Ρέθυμνο και Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Ρεθύμνης. Την αίθουσα κόσμησε με την έκθεσή του ένα ομοίωμα του βενετσιάνικου Ρολογιού του Ρεθύμνου με τον μηχανισμό λειτουργίας του, κατασκευή της νεαρής Ειρήνης Κυδωνάκη για το μάθημα της Τεχνολογίας της Α’ Γυμνασίου. Τους περιηγητές φιλοδώρησε με δροσιστικό κέρασμα ο πάντα φιλόξενος Μπάμπης Μπιρλιράκης.
Η δεύτερη «Θαλασσινή Ιστορία» δημιούργησε, όπως και η πρώτη, την ανάγκη επανάληψής της. Αυτό θα γίνει τους επόμενους μήνες, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου Ρέθυμνο και θάλασσα. Μια σχέση ιστορική του Χάρη Στρατιδάκη, οπότε, αναλόγως του ενδιαφέροντος και της υποστήριξης, μπορούν να οργανωθούν ξεναγήσεις και για τις παράκτιες περιοχές Στρατόπεδο-Γεράνι, Σκαλέτα-Πάνορμο-Αγία Παρασκευή Σκεπαστής και Μπαλί-Περιστέρι-Πέρα Γαλήνοι. Σε κάθε περίπτωση ο διοργανωτής έθεσε το θέμα και οι συμμετέχοντες συμφώνησαν στην ανάγκη δημιουργίας άμεσα ενός «Ιστορικού Αρχείου της πόλης του Ρεθύμνου» (και αργότερα Μουσείου), βοηθούμενου στη συγκρότηση και λειτουργία του από τους ενδιαφερόμενους ιδιώτες -ερευνητές, φιλίστορες κ.λπ.- εάν οι δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούν να το υποστηρίξουν.
