Μήπως του δίνει το όνειρο χαρά και ευτυχία
το βοηθάει να περνά αυτήν την αδικία
Που ξημερώνει μια αυγή μα γρήγορα βραδιάζει
ελπίδα και ο λογισμός να το καταδικάζει
Κάθομαι στο απέναντι παγκάκι της ζωής μου
βρίσκω αιώνες άχαρους εις στην ανάμνησή μου
Να το ξυπνήσω μα θα ‘ρθει φόβος στο λογισμό του
ή να τ’ αφήσω που ‘χει βρει εκεί το λυτρωμό του
Πολλά παγκάκια στη ζωή μα ένα παγκάκι μόνο
με όνειρο και στεναγμό για να περνά το χρόνο.
Μανόλης Εμμ. Πίτερης
