Με αφορμή την ανακατεύθυνση 150 εκατομμυρίων ευρώ, προς τους «Εθνικούς Εργολάβους» και τα έργα τους στην Ηπειρωτική Ελλάδα, αντί για να συμβάλλουν σύμφωνα με τον προγραμματισμό τους στην ασφάλεια και στην ανακατασκευή τμημάτων της καρμανιόλας που λέγεται Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης (ΒΟΑΚ), έψαξα ορισμένα στοιχεία που, κατά τη γνώμη μου, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Τα σοβαρά ατυχήματα που είχαμε τα τελευταία 2,5 χρόνια στο ΒΟΑΚ, ήταν περίπου ογδόντα. Αυτά κόστισαν πάνω από τριάντα ανθρώπινες ζωές και άφησαν πίσω τους περισσότερους από εξήντα τραυματίες. Είχαμε δηλαδή, ένα ατύχημα κάθε δέκα ημέρες, κατά μέσο όρο. Οι άξονες του ΒΟΑΚ, όπως έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα, αποτελούν σχεδιασμό της δεκαετίας του 1960 και κατασκευή του 1970. Ο σχεδιασμός για την αναβάθμισή του έγινε τη δεκαετία του 1980 και υποτίθεται ότι θα άρχιζε να ανακατασκευάζεται από το 1990, στα πλαίσια των «Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων». Από τότε, έχουν αναβαθμιστεί λιγότερα από 40 χιλιόμετρα, από τα συνολικά 310 που τον αποτελούν. Στην υπόλοιπη Ελλάδα έχουν γίνει πάνω από 1.500 χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμων. Η τελευταία σημαντική παρέμβαση στον κεντρικό οδικό άξονα της Κρήτης, έγινε τη δεκαετία του 1990. Έκτοτε, γίνονται μόνο ασήμαντες και πολλές φορές ενοχλητικές, ακριβές και άχρηστες παρεμβάσεις, όπως είναι ο πολύπαθος κόμβος Αμαρίου και η τοποθέτηση φαναριών που δεν λειτούργησαν ποτέ, στον κόμβο Ατσιποπούλου.
Το Αεροδρόμιο του Ηρακλείου, αποτελεί μία από τις κύριες πύλες εισόδου τουριστών στη χώρα, καθώς είναι πρώτο σε πτήσεις τσάρτερ και δεύτερο σε επιβατική κίνηση, μετά το Ελευθέριος Βενιζέλος, μεταξύ των 45 ελληνικών αεροδρομίων. Διακινεί κάθε χρόνο περισσότερους από πέντε εκατομμύρια επιβάτες. Σε διεθνείς αξιολογήσεις, τόσο από άποψη μήκους και θέσης του διαδρόμου, όσο και από άποψη χώρων εξυπηρέτησης των επιβατών, παίρνει βαθμό κάτω από τη βάση. Οι αξιολογήσεις αναφέρονται στο επικίνδυνο της προσγείωσης όταν φυσούν ισχυροί άνεμοι, στο μικρό μήκος του διαδρόμου και στο γεγονός ότι πολλές φορές, οι ουρές των επιβατών φτάνουν έξω από τα κτίρια του Αεροδρομίου. Η τελευταία, σημαντική αναβάθμιση του Αεροδρομίου και του διαδρόμου του, έγινε την τριετία 1968-1971.
Ο Νότιος Οδικός Άξονας της Κρήτης, άρχισε να μελετάται το 1990. Τότε είχαν ανατεθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ μελέτες για τμήματα του έργου, στους νομούς Χανίων, Ρεθύμνης και Ηρακλείου. Οι μελέτες ολοκληρώθηκαν το 1992. Και τα πράγματα σταμάτησαν, εκεί.
Η Κρήτη, έχει περίπου μισό εκατομμύριο μόνιμους κατοίκους και δέχεται πάνω από 4.000.000 επισκέπτες το χρόνο. Παρόλα αυτά, ούτε στην εποχή της αφθονίας είχε, ούτε σήμερα έχει ένα σοβαρό νοσηλευτικό ίδρυμα. Εξαίρεση αποτελεί το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου, στο οποίο συνωστίζονται για να θεραπευτούν, αν δεν σκοτωθούν στο ΒΟΑΚ, όλοι οι σοβαρά άρρωστοι του νησιού.
Θα μπορούσα να συνεχίσω με ένα μεγάλο κατάλογο ελλείψεων της Κρήτης σε υποδομές, αλλά σταματώ εδώ, διότι σκορ μεγαλύτερα από 4-0 δεν είναι συνηθισμένα στο ποδόσφαιρο.
Δείτε τώρα τι προσφέρουμε, παρ’ όλη την εγκατάλειψή μας, στη χώρα:
Η Κρήτη, έχει το 21% των τουριστικών κλινών της Ελλάδας και συγκεντρώνει το 25% των ετησίων τουριστικών διανυκτερεύσεων, παρά το ότι έχει μόνο το 5% του πληθυσμού και το 6,2% της έκτασής της. Ο τουρισμός της Κρήτης, συμβάλλει με πάνω από οκτώ δισεκατομμύρια στο ΑΕΠ της χώρας. Υπενθυμίζω ότι τα οριζόντια μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων που ελήφθησαν το 2012, έγιναν για κάτι λιγότερο από επτά δισ. Αν δεν υπήρχε ο τουρισμούς της Κρήτης, η Τρόικα θα ζητούσε να κοπούν άλλα τόσα.
Στον πρωτογενή τομέα της Οικονομίας, τη γεωργία και την κτηνοτροφία, η Κρήτη συμβάλλει πολύ περισσότερο από όσα παίρνει ως επιστροφή, από τη Μητέρα Πατρίδα.
Για να μιλήσουμε λοιπόν πιο λαϊκά, η Κρήτη είναι η αγελάδα που αρμέγεται συστηματικά, για να τραφούν οι υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Και αντί τουλάχιστον να μεριμνά το Κράτος για την «καλή υγεία της αγελάδας», την αφήνει να σκοτώνεται καθημερινά στο ανεπαρκές οδικό της δίκτυο, την αφήνει αποκλεισμένη συγκοινωνιακά και της κόβει ουσιαστικά την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, με τη συστηματική υποβάθμιση των νοσοκομείων του νησιού.
Θα θυμούνται όλοι την αστεία ιστορία, περί δήθεν δυνατότητας δημοψηφίσματος στην επέτειο των 100 χρόνιων από τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, για την ανεξαρτητοποίησή μας. Αυτή, συζητιόταν ευρέως και εξεταζόταν «σοβαρά» από κάποιους «επαναστάτες», πριν μερικά χρόνια. Φυσικά, ο μύθος αυτός δεν υφίσταται.
Πρέπει πάντως να μας παρακινήσει, όχι να παλέψουμε για την αυτονομία του νησιού, που ακόμη και αν υπήρχε δυνατότητα να γίνει θα μας «έλιωνε» στις συμπληγάδες της διεθνούς ανασφάλειας της περιοχής μας, αλλά να αγωνιστούμε εκλέγοντας σοβαρούς και διεκδικητικούς εκπροσώπους, σε όλα τα επίπεδα. Τόσο στο Δημαρχιακό, όσο και στο Περιφερειακό και στο Βουλευτικό, πρέπει να εκλέξουμε πρόσωπα που θα έχουν θέληση, διάθεση και θάρρος να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Την ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών για το νησί και το Νομό μας, που στο τέλος τέλος, μόνο οφέλη θα φέρουν, τόσο σε Κρητικό όσο και σε Πανελλήνιο επίπεδο.
Και πριν αρχίσουν οι αντιρρήσεις ότι αυτά δεν γίνονται, ας δούμε το Ρέθυμνο του 2006 και το Ρέθυμνο του σήμερα. Η διαφορά της εικόνας της πόλης, χάρις στις προσπάθειες μιας Δημοτικής ομάδας που Δούλεψε με κεφαλαίο Δ, παρά τους κουτσουρεμένους προϋπολογισμούς και την Οικονομική κρίση, είναι παραπάνω από εμφανής.
Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι «Περιφερειακοί» εκπρόσωποί μας, αντί να περιορίζονται σε δήθεν αγώνες κατά της Υπεραλίευσης, υπέρ της ανάπτυξης του Εμπορίου και γενικά σε φανφάρες χωρίς αντίκρισμα, λίγο πριν τις επόμενες εκλογές. Και να συνεδριάζουν επί ώρες για «σοβαρά ζητήματα», όπως είναι «η ανέλκυση ναυαγίων και άλλες διατάξεις», που βρισκόταν στον κατάλογο των θεμάτων της τελευταίας τους συνάντησης στο Ρέθυμνο.
Τέλος, το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι βουλευτές μας, ορθώνοντας το ανάστημά τους και απαιτώντας το αυτονόητο, αντί να αναλώνονται σε συναντήσεις, ερωτήσεις και επερωτήσεις, την κατάληξη των οποίων γνωρίζουν, πριν απαντηθούν από τους αρμόδιους Υπουργούς.
Αλλιώς, ο τόπος αυτός δεν πρόκειται να δει ποτέ προκοπή και θα άγεται και θα φέρεται πάντα από πολιτικούς άλλων Περιφερειών, με άλλες φυσικά προτεραιότητες.
