Δολοφονίες

Πριν 1,5 μήνα στην Αμφιάλη, ένας νέος αντιφασίστας μουσικός δολοφονήθηκε εντελώς αναίτια, από ένα μέλος της Χρυσής Αυγής, κατόπιν εντολής που έλαβε από την οργάνωσή του. Πριν δύο εβδομάδες, δύο νέοι, μέλη της Χρυσής Αυγής δολοφονήθηκαν ομοίως αναίτια, από ένα μέλος κάποιας «επαναστατικής» ακροαριστερής οργάνωσης, κατόπιν εντολής της οργάνωσής του. Θα ήθελα να δούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές των δύο δολοφονημένων και τις επιπτώσεις στην κοινωνία και στη χώρα.

 

1. Οι μανάδες των δολοφονημένων έχουν τον ίδιο αβάσταχτο πόνο. Τον γονιό δεν τον νοιάζει αν το παιδί του σκοτώθηκε από ακροδεξιό εθνικιστή ή ακροαριστερό «επαναστάτη». Τον νοιάζει ότι χωρίς λόγο έχασε το παιδί του. Γιατί ο «πόλεμος» αυτός δεν είναι απελευθερωτικός, δεν είναι πατριωτικός για να πεις χαλάλι. Είναι εμφύλιος που τον διατάξανε δύο γελοίες ηγεσίες (η μια μάλιστα κρυμμένη στην παρανομία).

 

2. Η κοινωνία αντέδρασε σωστά και στις δύο δολοφονίες. Αντέδρασε κατηγορηματικά αρνητικά και στις δύο δολοφονίες και τις καταδίκασε απόλυτα. Το ίδιο ρητά αντέδρασαν και τα κόμματα του συνταγματικού τόξου -τουλάχιστον φραστικά- χωρίς μεν και αλλά. Και επειδή αυτό γίνεται για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, μας κάνει να υποθέσουμε ότι η τρομοκρατία δεν χαίρει πλέον ούτε την παραμικρή υποστήριξη από τον ελληνικό λαό.

 

3. Η ηγεσία της οργάνωσης που έδωσε την εντολή της πρώτης δολοφονίας είναι πλέον υπόδικη στη φυλακή. Η ηγεσία της οργάνωσης που έδωσε την εντολή για τις δύο δεύτερες δολοφονίες δεν έχει συλληφθεί, γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμα όχι μόνο την ηγεσία, αλλά ούτε καν το όνομα της δολοφονικής οργάνωσης. Η ελληνική αστυνομία όμως έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια ότι βαδίζει σωστά και ελπίζω με μεγάλη σιγουριά, ότι θα συλληφθούν και οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί.

 

4. Οι διεθνείς επιπτώσεις για τη χώρα μας είναι μεγάλες. Κατ’ αρχήν, πολλοί ξένοι αναλυτές αλλά και αξιωματούχοι της Ε.Ε. βλέπουν ότι η Ελλάδα μπορεί να βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, αν συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας. Επιπλέον όλοι βλέπουμε με αγανάκτηση την αναβίωση της ακροαριστερής τρομοκρατίας, πράγμα που δεν είναι και η καλύτερη συνθήκη για τις επενδύσεις, που φυσικά είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη της χώρας και την υποχώρηση της σημερινής θηριώδους ανεργίας.

 

5. Ποιος ωφελείται από τις δολοφονίες; Από την πρώτη δολοφονία φάνηκε καθαρά ότι οι διατάξαντες τη δολοφονία όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν, αλλά μπήκανε και στη φυλακή και φαίνεται ότι «σήκωσαν κεφάλι» οι θερμόαιμοι ακροαριστεροί ψευτοεπαναστάτες. Από τη δεύτερη διπλή δολοφονία, οι σχεδιαστές και οι εκτελεστές της δολοφονικής επίθεσης απομονώθηκαν από το λαό και τα κόμματα. Έτσι θα είναι θέμα χρόνου ο εντοπισμός τους και η σύλληψή τους. Με μια πρώτη ματιά βλέπουμε αν η δεύτερη διπλή δολοφονία ωφελεί τη Χρυσή Αυγή, αφού θυματοποιείται και ηρωοποιείται. Ίσως σε επίπεδο ψηφοφόρων να είναι έτσι. Αλλά από την άλλη όμως, σε επίπεδο οργάνωσης, αναμένεται να έχει κάμψη, αφού τα μέλη της κινδυνεύουν πλέον από έναν αόρατο αντίπαλο. Γι’ αυτό στις περιπτώσεις δολοφονιών, θα πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι δεν ισχύει το δόγμα: «ποιος ωφελείται από την ενέργεια». Και τέλος, καλό είναι να σταματήσουμε επιτέλους τις θολές θεωρίες περί προβοκατόρων.

 

Από τα παραπάνω μπορούμε να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπεράσματα:

 

α) Η βία δεν επικροτείται πλέον από πουθενά. Δεν έχει καμιά σημασία το «χρώμα» της βίας. Όλες είναι απαράδεκτες. Δεν έχει σημασία αν η βία είναι ακροδεξιά ή ακροαριστερή. Την ίδια δουλειά κάνουν. Θέτουν την πατρίδα σε κίνδυνο και το λαό φόρου αίματος υποτελή.

 

β) Η χαμηλότερης έντασης βία των αναρχικών μπαχαλάκηδων -εκτός ότι πολλές φορές οδηγεί σε ίδια αποτελέσματα με την υψηλής έντασης βία (π.χ. ΜΑΡΦΙΝ) – πρέπει επίσης να αντιμετωπισθεί αποφασιστικά από την κοινωνία, τα κόμματα και από την Πολιτεία, γιατί βλάπτει εξίσου τη χώρα. Αρκεί φυσικά τα κόμματα να παραμείνουν στην ίδια ομοψυχία που επέλεξαν με τις πρόσφατες απαράδεκτες δολοφονίες.