Ίδρυσε κι εσύ ένα ακόμα κόμμα… Μπορείς! Επιθυμείς μια θέση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Ο δρόμος είναι ανοιχτός! Όλοι για όλα!
Αρχές, κριτήρια, προϋποθέσεις, ιστορική-πολιτική διαδρομή ή παρελθόν, διαδικασίες επιλογής έχουν -από πολλούς- γίνει «ακορντεόν»…
Φτάσαμε σε ένα σημείο όπου οι δυσαρεστημένοι πολιτικοί μας αντιδρούν «πολιτικά» με την ίδρυση ενός κόμματος… Τα κόμματα αυτά είναι προσωποπαγή με κέντρο αναφοράς τον ιδρυτή τους και όχι τις ανάγκες της κοινωνίας… Γέννημα-θρέμμα προσωπικών φιλοδοξιών.
Έτσι έχουμε τους «58» που αδημονούν να μπουν στο πολιτικό-κομματικό σκηνικό κινούμενοι όμως -όπως και οι περισσότεροι νέοι σχηματισμοί- με παλαιοκομματική στρατηγική. Αναζητούν τη δική τους διεύρυνση μια προς τον κ. Α. Λοβέρδο -μια προς τη ΔΗΜ.ΑΡ και το ΠΑΣΟΚ και λίγο αργότερα στον κ. Πέτρο Τατσόπουλο. Όλοι -όσοι μπορούν να φέρουν κάποιες ψήφους- χωράνε!
Από την άλλη μεριά κόμμα ίδρυσε και ο κ. Θ. Κατσανέβας… Το κόμμα της «Δραχμής»! Σαν να μην μπορούσε να «συλλέξει» όλους τους αντιπάλους τους Ευρώ ο κ. Αλέκος Αλαβάνος…
Αλλά και ο κ. Βύρων Πολύδωρας δημιούργησε το δικό του κόμμα! Θέλοντας, ίσως, να μεταφέρει το προσωπικό του παράδειγμα «αξιοκρατίας» στο κέντρο της πολιτικής ζωής. Αναφερόμαστε στην εικοσιτετράωρη θητεία του στην προεδρία της Βουλής, χρόνος αρκετός για να διορίσει τη θυγατέρα του στο «Πρυτανείο» της! Η ρουσφετολογία και ο παλαιοκομματισμός σε όλο τους το μεγαλείο! Ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, μια νοοτροπία που αγωνιζόμαστε να αφήσουμε πίσω μας έρχεται στο πολιτικό προσκήνιο με τη μορφή κόμματος! Μαζί με τον κ. Β. Πολύδωρα και ο κ. Ζώης με το δικό του κόμμα τη «Νέα Μέρα»! «Ευτυχώς» που συνεργάστηκαν και έτσι πληροφορηθήκαμε ότι και ο κ. Ζώης έχει το δικό του κομματικό φορέα… Ο τίτλος του κόμματός του και η συνεργασία του με τον πρώην πρόεδρο της Βουλής δεν αφήνει και πολλές σκέψεις για το πως φαντάζονται (οραματίζονται) και οι δύο αυτή τη νέα μέρα για τον τόπο…
Στατιστικά έχουμε τουλάχιστον ένα κόμμα το μήνα! Και είμαστε ακόμα στην αρχή… Ψηφοφόροι για να «γεμίσουν» τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών αυτών αρχηγών είναι δύσκολο να βρεθούν…
Όλα αυτά λίγη σημασία θα είχαν αν οι νέοι αυτοί σχηματισμοί άφηναν πίσω τους όσες νοοτροπίες μας έφεραν ως εδώ… Αν είχαν να παρουσιάσουν ένα ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο σχέδιο για την έξοδο από τη σημερινή πολυεπίπεδη κρίση.
Δυστυχώς εκπροσωπούν -εκτός από τις φιλοδοξίες του αρχηγού τους- τον λαϊκισμό, τις λαθεμένες συντεχνιακές αντιλήψεις και πρακτικές που έφεραν την πατρίδα μας στην πολύπλευρη κρίση. Αγωνίζονται να μας κρατήσουν γαντζωμένους σε ότι παλεύουμε να αλλάξουμε…
Διαδικασίες, επιλογές συνεργασιών, προϋποθέσεις και «σχεδιασμοί» γίνονται κυρίως με το βλέμμα στην κάλπη. Βασισμένα όλα αυτά σε «μοντέλα» του παρελθόντος. Θυμόμαστε δεκαετίες πριν το ίδιο να πράττει λ.χ. και ο Γ. Αρσένης. Είναι χαρακτηριστικό τέτοιων πολιτικών συμπεριφορών ότι τα περισσότερα από τα κόμματα αυτά δεν φτάνουν ούτε μέχρι την πρώτη κάλπη που θα βρεθεί μπροστά τους. Κι αυτό γιατί δεν αντέχουν στην πόλωση μιας και δεν έχουν να προσφέρουν πολιτικά και ιδεολογικά κάτι καινούριο. Το βασικό στην πολιτική είναι οι ιδέες – το όραμα – οι στόχοι. Αν υπάρχουν αυτά κάποια στιγμή δικαιώνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί. Το υπόβαθρο έχει τεράστια σημασία. Ο πολιτικός στίβος είναι σκληρός. Για το λόγο αυτό δικαιώνονται μόνο όσοι πολιτικοί στηρίζονται σε γερά ιδεολογικά – πολιτικά – αξιακά – κοινωνικά θεμέλια, έχοντας όραμα και ταυτόχρονα ρεαλισμό. Σχέδιο για την πορεία του τόπου και την ίδια στιγμή υπομονή και επιμονή. Όσοι μπορούν να δουν μακριά, αντί να αδημονούν για το παρόν. Εκείνοι που δεν περιορίζονται στις προσωπικές τους φιλοδοξίες, αλλά στο βάθος βλέπουν το αύριο της πατρίδας σταθεροί στα πιστεύω τους. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί ο σημερινός πρωθυπουργός. Ο πολιτικός χρόνος θα δείξει τις αντοχές των πολιτικών σχηματισμών που σήμερα ιδρύονται, αλλά κυρίως το πολιτικό μέλλον των επικεφαλής τους…
Στρέφοντας τώρα το βλέμμα μας στις κομματικές υποψηφιότητες για την τοπική αυτοδιοίκηση αξίζει να σταθούμε σε περιπτώσεις όπως αυτή του κ. Θ. Καρυπίδη (μέχρι την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές -απόγευμα Πέμπτης- ήταν υποψήφιος περιφερειάρχης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και ήταν ολοφάνερο ότι η κομματική αυτή υποψηφιότητα-συνεργασία δεν έχει πολύ μέλλον). Αλήθεια ποια προετοιμασία έγινε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ποιος στοιχειώδης πολιτικός έλεγχος πριν αποφασιστεί η υποψηφιότητά του; Δεν έψαξαν να μάθουν τις απόψεις του: εθνικιστικές, αντισημιτικές; Η θύελλα αντιδράσεων που υπάρχει για το πρόσωπό του οδηγεί τώρα σε δεύτερες σκέψεις…
Αλλά και η περίπτωση ενός άλλου υποψηφίου περιφερειάρχη με τον ΣΥΡΙΖΑ, τουκ. Οδ. Βουδούρη δεν είναι, ίσως, και η πιο εύστοχη επιλογή για την Πελοπόννησο. Δεν μπορεί σίγουρα να συγκριθεί με αυτήν του κ. Θ. Καρυπίδη, αν θέλουμε να δούμε τα γεγονότα αντικειμενικά. Όμως, η κομματική του διαδρομή τα τελευταία χρόνια (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, και τώρα συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ) σε συνδυασμό με δηλώσεις του (2012), όταν έλεγε ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από ανευθυνότητα και αυτό βλάπτει τη χώρα» δίνουν ένα «πολιτικό προφίλ», που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στον αντιμνημονιακό του αγώνα. Βέβαια, οι πολιτικοί έχουν την τάση να βρίσκουν τρόπους προκειμένου να δικαιολογούν τις προσωπικές τους διαφοροποιήσεις, παρ’ όλα αυτά οι πολίτες έχουν τα δικά τους κριτήρια να τους αξιολογούν…
Είναι, όμως, φανερό ότι με τέτοιες επιλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολο να δώσει ένα ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στόχο του, βέβαια, είναι η διεύρυνση… Όμως, και στην περίπτωση αυτή κινδυνεύει να «χαθεί» στην «κλίμακα: Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο» μιας και υποψηφιότητες όπως αυτή του κλ. Οδ. Βουδούρη έχουν «ταξιδέψει» όλη τη διαδρομή…
Είναι, βέβαιο, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν βρεθεί άνθρωποι που λίγο καιρό πριν ούτε οι ίδιοι θα το φανταζόταν… Όμως, σε επίπεδο στελεχών και υποψηφίων (όσο και αν στόχος είναι η διεύρυνση) δεν μπορεί να ισχύει το «Είδα φως, και μπήκα!»… Δυστυχώς, η πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ: «Ναι σε όλα – Ναι σε όλους» (εκφραστές συντεχνιών, δυσαρεστημένους πολιτικούς κ.α.) αντί για κόμμα «εξουσίας» τον οδηγεί να μετατραπεί (αν ήδη δεν έχει συμβεί) σε κόμμα δυσαρέσκειας… Η τακτική αυτή έχει πρόσκαιρο κομματικό όφελος, αλλά δυστυχώς για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει μέλλον… Χωρίς αυστηρά κριτήρια επιλογής στελεχών-υποψηφίων ο στόχος της όποιας διεύρυνσης οραματίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει «μπούμερανγκ»… «Και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα» – Και με «μνημονιακούς» (ως πρόσφατα υποψηφίους) και με «αντιμνημονιακούς» ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να προχωρήσει… Οι ψηφοφόροι θα βρεθούν σε «πολιτική σύγχυση»…
Νέα κόμματα, λοιπόν, και υποψήφιοι… Μένει να αποδειχθεί η «πολιτική τους αντοχή»…
pgiannoulakis@yahoo.gr
