Το «ή εμείς ή αυτοί» ζει και βασιλεύει

Το «ή εμείς ή αυτοί» και «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» υπήρξαν δύο συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ με τα οποία πορεύτηκε στον δρόμο προς την εξουσία. Αποτελούν τον πυρήνα της κοσμοθεωρίας των λαϊκιστικών κομμάτων και του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονται την πολιτική διαδικασία και την κοινωνία.

Φαίνεται πως παρά την επικάλυψη με το νέο σύνθημα «δικαιοσύνη παντού», τα δύο αυτά συνθήματα είναι στην πραγματικότητα εκείνα που κυριαρχούν ως στρατηγική και για τις προσεχείς εκλογές. Με συνέπεια σε αυτά, η εκπρόσωπος τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσαπανίδου, άφησε να εννοηθεί ότι εάν το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Ανδρουλάκης επιλέξουν να συνεργαστούν μετεκλογικά με τη ΝΔ, η στάση αυτή θα είναι προϊόν εκβιασμού που θα έχει προκύψει από τις παρακολουθήσεις. Με άλλα λόγια, ο κ. Ανδρουλάκης θα έχει με κάτι «λερωμένη τη φωλιά του» και η ΝΔ που τον παρακολουθούσε θα τον κρατάει από αυτό. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί στην λαϊκίστικη προσέγγιση η συνεργασία με τους «άλλους» κι όχι με «εμάς»;

Στο παρελθόν είχαμε τις δήθεν απόπειρες χρηματισμού για την υπερψήφιση του Σταύρου Δήμα ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπως εκείνη του Παύλου Χαϊκάλη. Νυν αστρολόγου, πρώην βουλευτή και μετέπειτα υφυπουργού εργασίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τώρα ήρθαν οι παρακολουθήσεις που κρατάνε όσους διαφωνούν «με εμάς» και τάσσονται «με τους άλλους». Ο κ. Ανδρουλάκης βέβαια έχει τις δικές του ευθύνες για αυτήν την ιδιότυπη ομηρία που επιχειρεί να τον βάλει η αξιωματική αντιπολίτευση. Τόσο με τη στάση σου σε διάφορα ζητήματα, όσο με τις παλινωδίες και δηλώσεις του περί σχηματισμού «προοδευτικής» κυβέρνησης με τη ΝΔ στην αντιπολίτευση. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Το επόμενο βήμα του ελληνικού τραμπισμού, το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει να υφαίνεται με δηλώσεις και υπονοούμενα του κ. Τσίπρα, θα είναι η αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι οι πολίτες δεν ψήφισαν  «εμάς» αλλά τους «άλλους»;

Ποτέ ξανά στην μεταπολίτευση δεν έχει αμφισβητηθεί εκλογικό αποτέλεσμα. Ακόμα και στις εκλογές του 2000, όπου η διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ήταν μόλις 72 χιλιάδες ψήφοι (72400) κι ενώ υπήρξαν καταγγελίες για δεκάδες χιλιάδες παράνομες ελληνοποιήσεις της τελευταίας στιγμής, ουδέποτε ο ηττημένος (η ΝΔ) αμφισβήτησε το αποτέλεσμα. Ο τότε βουλευτής της ΝΔ Γ. Καρατζαφέρης, που επέμενε να μιλάει για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος, διεγράφη από το κόμμα με συνοπτικές διαδικασίες. Παρότι λοιπόν δεν έχει υπάρξει αντίστοιχο προηγούμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα φαίνεται να θέτει ζήτημα αξιοπιστίας των εκλογών.

Επίσης, ουδέποτε στη μεταπολίτευση έχει υπάρξει προεκλογική περίοδος όπου αντί η αξιωματική αντιπολίτευση να χαράσσει εκλογική στρατηγική, να προσπαθεί απλά να διαχειριστεί την επερχόμενη ήττα στις κάλπες. Πραγματικά οι κινήσεις και η στρατηγική της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι έχουν προεξοφλήσει το εκλογικό αποτέλεσμα και απλά κάνουν διαχείριση της επόμενης μέρας. Από τη μια για να δικαιολογήσουν την ήττα τους, από την άλλη για να διατηρήσουν και να εντείνουν την τοξικότητα στην κοινωνία. Κυρίως όμως, αυτή η στρατηγική αποσκοπεί στο να μην υπάρξει αμφισβήτηση της ηγεσίας μετά από μία ακόμη ήττα.

Κάπως έτσι λοιπόν έχουν επιλέξει ορισμένοι να πορευτούν προς τις κάλπες. Με συνωμοσιολογική προσέγγιση και μακριά από την πολιτική. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας αποφάσισε την απόσυρση των βουλευτών του από τις ψηφοφορίες στη Βουλή, θέτοντας ευθέως σε αμφισβήτηση την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Όσο για τον κ. Ανδρουλάκη, ήρθε η ώρα να αναλογιστεί αν είναι εφικτό να υπάρχουν ίσες αποστάσεις μεταξύ της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος και τέτοιων αντιλήψεων και πρακτικών.

*Ο  Γεώργιος Νάστος είναι πολιτικός επιστήμονας