Η βουλιμία των πολυεθνικών για αύξηση κέρδους συμπαρασύρει ολοένα και περισσότερα πεδία της ζωής. Ο ανθρωποκεντρισμός επιτίθεται στη φύση και την αρμονίας της. Η ζωή στις πόλεις γίνεται ολοένα και λιγότερο βιώσιμη, ενώ από την άλλη η ύπαιθρος βιομηχανοποιείται. ΒΑΠΕ, τουριστικές μονάδες, επιχειρήσεις που εισβάλλουν και ιδιωτικοποιούν δημόσια αγαθά όπως το νερό, το ρεύμα, την παιδεία και την υγεία κοστολογώντας τη ζωή, κατακερματίζοντας τη γνώση και λεηλατώντας τη φύση αντί να στηλιτεύονται και να ποινικοποιούνται, διαπιστώνουμε να στηρίζονται από την εκάστοτε εξουσία.
Τα τελευταία χρόνια αναδύονται έντονοι κοινωνικοί αγώνες σε εργασιακούς, αν και όχι μόνο, χώρους οι οποίοι εντέχνως θάβονται από τον κυρίαρχο λόγω ποινικοποιώντας πρόσωπα για τη συμμετοχή τους σε αυτούς, περιθωριοποιώντας ολόκληρες κοινωνικές ομάδες (βλ. συνταξιούχους, άνεργους, ανάπηρους κ.ά.), ενώ με όρους ασύμμετρης απειλής εξαθλιώνουν δομικά τη δημόσια σφαίρα. Ο μόνος κερδισμένος η συσσώρευση υλικού πλούτου και η σκλαβοποίηση της ζωής. Η μοναδικότητα και η ιδιαιτερότητα αντιμετωπίζονται ως παρεκλίσεις από το «φυσιολογικό» και το σκηνικό θυμίζει μεσαίωνα και κυνήγι μαγισσών. Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ αποπροσανατολίζουν και εκθειάζουν οτιδήποτε «ευρωπαϊκό», «αμερικάνικό» κ.τλ. χωρίς σφαιρική παρουσίαση των καταστάσεων, αν όχι αποσιώπησής τους. Η παράνομη υπόσταση εκχώρησης δημόσιων αγαθών σε ιδιωτικά συμφέροντα αποσιωπάται, ενώ συγχρόνως κραυγαλέα σκάνδαλα (βλ. Simens, Βατοπέδι, Ασφαλιστικά Ταμεία κ.ά.) θάβονται και όποιος τα ανασύρει στην επιφάνεια δαιμονοποιείται (βλ. Βαξεβάνη).
Αντί να κυνηγάμε τους καταχραστές του κοινωνικού κράτους και βιαστές ανθρώπινων αξιών, φυσικών και κοινωνικών αγαθών, τους κάνουμε και τεμενάδες;
Πώς μπορεί κάποιος εκπρόσωπος διοίκησης δημόσιου νοσοκομείου, ιδιαίτερα από τη θέση του διευθυντή, στην αρθογραφία του να υπονοεί την ιδιωτικοποίηση της υγείας και να μην καθαιρείται άμεσα; Αν’ αυτού, σε ένα νοσοκομείο με τραγικές δομικές ελλείψεις, αντί να εργάζεται για την κάλυψή τους, να βγάζει κονδύλια για τοποθέτηση καμερών και αντί να προσλάβει ιατρούς, νοσηλευτές κ.τλ. που προωθούν την εύρυθμη λειτουργία του νοσοκομείου, να τοποθετεί σεκιουριτάδες καλλιεργώντας ένα κλίμα αόρατης απειλής και διαρκούς επιτήρησης; Αντί να συντάσσεται με τα συνδικαλιστικά όργανα του ΕΣΥ, να ποινικοποιεί τους αγώνες τους;
Να ‘ταν μόνο σε ένα νοσοκομείο αυτή η κατάσταση θα λέγαμε: «είναι τρελός», όταν όμως συμβαίνει σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας και κάποια από αυτά κλείνουν λέμε «να πάρουμε πίσω τα κλεμμένα», γιατί όλα αυτά τα πληρώνει ο φορολογούμενος, και του τα στερούν και του αυξάνουν τους φόρους.
Τα προβλήματα είναι συστημικά και απαιτούν ανατρεπτικές λύσεις.
Απαιτείται η επανανοηματοδότηση εννοιών όπως πολίτης, κοινότητα, συμμετοχή, κριτική και απαξίωση όσων δουλεύουν ενάντια στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας και της φύσης.
Όλα είναι κλεμμένα, όλα μας ανήκουν.
Ο χρόνος είναι εδώ και ο τόπος είναι τώρα.
Πρωτοβουλία ενάντια στη βιομηχανοποίηση της ζωής
