Το παρόν άρθρο αποτελεί συνέχεια της Α’ Ενότητας που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο με τίτλο: A’ Ενότητα: Τα πολιτικά πρόσωπα και το χτίσιμο της Δημοκρατίας μας
Η αποδέσμευση από το Αμερικανικό άρμα
Η Ελλάδα, ως μια χώρα της Ευρωπαϊκής περιφέρειας και έχοντας στερηθεί για αιώνες την Εθνική της ανεξαρτησία, έδωσε μεγάλους αγώνες για να την κατακτήσει. Και μπορεί φαινομενικά τουλάχιστον να την είχε κατακτήσει από τις πρώτες δεκαετίες του 1800 με τους αγώνες του 1821, όμως οι πάτρωνες και «δήθεν προστάτες» μας, διατηρούσαν την επιρροή τους και έως την πτώση της χούντας το 1974. Θεωρούμε πως οι πάτρωνες και «προστάτες» αποτινάχθηκαν ολοκληρωτικά μόλις τις τελευταίες δεκαετίες και πιο συγκεκριμένα μετά το 1981 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου εγκαινιάζοντας ένα πραγματικά «Εθνικό δόγμα» κατάφερε να περιορίσει την Αμερικανική επιρροή και να κλείσουν οι περισσότερες Αμερικάνικες και Νατοϊκές στρατιωτικές βάσεις. Χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Σπύρος Δραΐνας σε μια διάλεξη που έδωσε στις 4 Μαΐου 2023 στις ΗΠΑ, στο «Hellenic Studies Program του California State University at Sacramento», ανέφερε: «Σε μία δημιουργική αντιπαλότητα με τον Κ. Καραμανλή, ο Α. Παπανδρέου κατάφερε τη δύσκολη μετάβαση της Ελλάδας από ένα δημοκρατικά συμβιβασμένο και ψυχολογικά εξαρτημένο κράτος-πελάτη των ΗΠΑ σε μια σταθερή, σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία, συμμέτοχο στο Ευρωπαϊκό εγχείρημα». Έκτοτε οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ μπήκαν σε μια νέα βάση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και κατανόησης.
Η Εθνική μας αναγνώριση
Εκτίμησή μας είναι, όπως και από τα παραπάνω συνάγεται, πως η χώρα μας τώρα πια, έχει αποκτήσει ένα αυξημένο διεθνές κύρος και μια αξιοπρεπή αναγνώριση. Αυτή η αναγνώριση επιτεύχθηκε από τότε που οι Έλληνες πολίτες κατοχύρωσαν οι ίδιοι την προσωπική τους αξιοπρέπεια, με τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες που για τουλάχιστον επτά δεκαετίες από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 επιχείρησαν και επιχειρούν. Θεωρούμε πως αυτό επιτεύχθηκε και ως ένα εξελικτικό αποτέλεσμα της σημαντικής βελτίωσης του κοινωνικού αλλά και του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων πολιτών που έχει συντελεστεί τις τελευταίες πέντε τουλάχιστον δεκαετίες. Ως μια ισχυρή ένδειξη της μεγάλης αυτής προόδου μπορούμε να δούμε το πλήθος των Ελλήνων επιστημόνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό, σε Πανεπιστήμια, σε Ερευνητικά Ιδρύματα ή και ακόμη ως υψηλόβαθμα στελέχη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων. Είναι διεθνώς γνωστό πως οι Έλληνες επιστήμονες μεγαλουργούν στο εξωτερικό. Αυτή είναι μια συνθήκη που σίγουρα δεν θα καρποφορούσε εάν ο Ελληνικός λαός δεν βρισκόταν στην ευνοϊκότερη κοινωνική και οικονομική θέση σήμερα. Είναι λοιπόν ολοφάνερο πως για να συνεχίσει η χώρα μας να διαθέτει ισχυρό στίγμα στον παγκόσμιο χάρτη θα πρέπει οι κυβερνώντες να εφαρμόζουν πολιτικές που να αποσκοπούν στη στήριξη των συμφερόντων όλων των Ελλήνων και όχι μόνον των προνομιούχων. Θεωρούμε πως η ευημερία μιας χώρας δεν αποδεικνύεται και μόνον από τα οικονομικά μεγέθη της χώρας και τους ανάλογους οικονομικούς δείκτες. Η ευημερία μιας χώρας πρωτίστως αναφέρεται στην ευημερία των πολιτών της. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να είναι και ο συνεχής προβληματισμός των Ελλήνων πολιτών. Οι προτεινόμενες κυβερνητικές πολιτικές θα πρέπει να εξασφαλίζουν πρωτίστως τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, που εκ των πραγμάτων είναι οι μη προνομιούχοι Έλληνες και να μην αποσκοπούν μόνον στην βελτίωση των εθνικών οικονομικών μας δεικτών.
