«Ελ Ντοράντο είναι το όνομα με το οποίο ήταν γνωστός στους Ισπανούς ένας φανταστικός τόπος, στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής, στον οποίο πίστευαν ότι υπήρχε χρυσός και ανεξάντλητα πλούτη. Αμέτρητες αποστολές έψαξαν να το βρουν και, αν και δε βρήκαν τίποτα, η μανία των Ισπανών κατακτητών για πλούτη έγινε η αιτία για ένα από τα χειρότερα μαζικά εγκλήματα κατά των ιθαγενών λαών της Αμερικής και όχι μόνο».
Αυτό είναι το εγκυκλοπαιδικό λήμμα του ονόματος που παραπέμπει σε μια απ’ τις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, τότε που οι «πολιτισμένοι» απ’ τη δυτική ακτή του Ατλαντικού λιάνιζαν τους «απέναντι» Ιθαγενείς. Η υποτιθέμενη «χρυσαφένια» πόλη δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά ένα ακόμα πρόσχημα να ενταθεί η κατάκτηση του Νέου Κόσμου από ορδές τυχοδιωκτών που έβλεπαν την «χρυσή» ευκαιρία επικράτησης και επιβολής τους σε «παρθένα» εδάφη.
Το όνομα κατέληξε δικαίως να είναι συνώνυμο του τυχοδιωκτισμού, της βίας, του Δονκιχωτισμού και της δολιότητας. Χρυσάφι βέβαια δε βρέθηκε, ούτε Ελ Ντοράντο αντίστοιχα, αλλά η «βρωμοδουλειά» του μακελέματος του ντόπιου στοιχείου στην Κεντρική Αμερική πραγματοποιήθηκε περίπου απρόσκοπτα.
Ειλικρινά, και με αφορμή τη διένεξη της «επενδυτικής» εταιρείας με το ελληνικό κράτος, δεν καταλαβαίνω πως μια τόσο δραστήρια(;) επιχείρηση, επιλέγει να ονομάζεται με το όνομα της «ανύπαρκτης» πόλης, με το «ανύπαρκτο» χρυσάφι, που το όνομά της μόνο ως δικαιολογία για την επερχόμενη λεηλασία έμεινε γνωστό!
Εκτός κι αν η εν λόγω εταιρεία έχει μελετήσει κι έχει πάρει σοβαρά το ρόλο της ως ένα σύγχρονο Ελ Ντοράντο που ισοπεδώνει τα δάση της Χαλκιδικής για να βρει το … χρυσό που βρέθηκε στην Κεντρική Αμερική, στο πρώτο Ελ Ντοράντο! Τα θύματα της εταιρείας θα τα μετρήσουμε προσεχώς, σίγουρα θα είναι λιγότερα απ’ αυτά του πρώτου Ελ Ντοράντο. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε τη μεγαλεπήβολη «επένδυση»…
ΥΓ. Πάντως απολύτως εύστοχο το όνομα της εταιρείας
