Η κατάσταση στο γήπεδο της Σοχώρας, τείνει να γίνει απογοητευτική όσο περνούν τα χρόνια κι όσο κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται τη βασική της λειτουργία. Σε μια προσπάθεια που έγινε πριν από έναν χρόνο προκειμένου το γήπεδο να βελτιωθεί αισθητικά, αποτέλεσμα, όντως υπήρξε. Υπάρχουν όμως και κενά, πολύ βασικά κι αυτά έχουν να κάνουν κυρίως με τη χρηστικότητά του.
Σαφώς και οι περαστικοί από τη δυτική πλευρά (περιφερειακό) έχουν κοινή θέα στο γήπεδο. Έφυγε το τοιχίο της κεντρικής κερκίδας και αποσυμφορήθηκε ένα μεγάλο μέρος του περιφερειακού.
Τι γίνεται όμως με τους «από μέσα»; Τι γίνεται με το φιλοθεάμον κοινό που θέλει να παρακολουθήσει αγώνες και μάλιστα επίσημους; Τι γίνεται με εκείνους που έρχονται από χιλιόμετρα μακριά, πληρώνουν εισιτήριο και στο τέλος απλώς υπομένουν μια κατάσταση για να σηκωθούν να φύγουν…;
Κοινή παραδοχή σ’ όλους είναι ότι το γήπεδο Σοχώρας δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως στο παρελθόν, όταν μπορούσε να φιλοξενήσει αρκετό κόσμο… Πλέον οι ομάδες περιορίζονται σε κάποιους αγώνες τοπικού, ουχί όμως αγώνες π.χ. τελικών κυπέλλων που συγκεντρώνουν αρκετούς φιλάθλους στην μικρή κερκίδα της οδού Πρεβελάκη.
Στον αγώνα μπαράζ, Άρη – ΠΟ Ατσαλένιος την περασμένη Κυριακή, ο κόσμος ήταν πολύς και αναγκάστηκε να στριμωχτεί στην ανατολική κερκίδα (οδ. Πρεβελάκη) βιώνοντας καταστάσεις ανεπίτρεπτες για την εποχή μας.
Την ίδια στιγμή που σε άλλες χώρες, τα γήπεδα είναι κλειστά και τοποθετούνται air condition σε αγωνιστικό χώρο και εξέδρες άνω των 50.000 θέσεων(!) στην Ελλάδα του 2016, δεν μπορεί ένας φίλαθλος, στο κεντρικό γήπεδο της πόλης του Ρεθύμνου, να μπορέσει να δει από τη μία άκρη του κόρνερ στην άλλη.
Δεν είναι μόνο αυτό… Σε καταστάσεις υψηλής θερμοκρασίας και ηλιοφάνειας, είναι πολύ δύσκολο κάποιος να μην υποστεί ηλίαση ή να μην νιώσει δυσφορία.
Στο ματς της περασμένης Κυριακής όπου η ηλιοφάνεια σε συνδυασμό με την υγρασία και τη σκόνη που είναι επιβλαβή στοιχεία για την υγεία των ανθρώπων, οι φίλαθλοι θύμισαν σε πολλούς το πώς δρούσαν στα γήπεδα της Ελλάδας τη δεκαετία του ’60. Άλλοι επωμίστηκαν ομπρέλες κι άλλοι πάλι εφοδιάστηκαν εφημερίδες προκειμένου να τις «μεταποιήσουν» σε καπέλα και να τις φορέσουν στο κεφάλι τους για να μην αντιμετωπίσουν περαιτέρω προβλήματα…
Το δε χειμώνα, η βροχή και ο αέρας έρχονται «πρόσωπο» με τους φιλάθλους πράγμα που κάνει αδύνατη την παραμονή τους στην εν λόγω κερκίδα.
Σημειώνουμε ότι, τα ματς που ξεκινούν στις 17.00, είναι αδύνατο να μην διεξάγονται υπό το φως του ηλίου, αφενός γιατί έτσι το επιτάσσει η ΕΠΟ, αφετέρου οι προβολείς του γηπέδου δεν είναι τόσοι ώστε, να φωτίσουν επαρκώς το χώρο για ένα επίσημο αγώνα.
Επιπροσθέτως, η χωρητικότητα του γηπέδου δεν είναι η κατάλληλη για να φιλοξενήσει αρκετούς φιλάθλους, ενώ όσοι είναι καθήμενοι δίπλα στους κεντρικούς πάγκους είναι αδύνατον να μπορέσουν να παρακολουθήσουν μία φάση που εκτυλίσσεται στο κόρνερ της απέναντι εστίας.
Κοντολογίς θα λέγαμε ότι η εξέδρα που παρέμεινε δεν αποτελεί λύση.
Οι υπεύθυνοι για το έργο όπου οι αναβαθμίσεις -θέλουμε να πιστεύουμε- δρομολογούνται θα πρέπει να μεριμνήσουν για το πού αλλού μπορεί να στηθεί μια κερκίδα (προφανώς στο τέρμα που βρίσκεται στο κτίριο της Περιφέρειας Ενότητας Ρεθύμνου) προκειμένου να προστατεύονται από το κρύο, τη βροχή ή τον ήλιο.
Το αισθητικό κομμάτι θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν παράλληλα με το χρηστικό και στην προκειμένη περίπτωση, η μέριμνα -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Δ.Τ.
