Κηδεύτηκε το ιστορικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας Αχιλλέας Κεφαλογιάννης, που έφυγε από τη ζωή το πρωί του Σαββάτου σε ηλικία 78 ετών.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου, ενώ η ταφή έγινε στο Δημοτικό Κοιμητήριο της πόλης, στα Τρία Μοναστήρια.
Στην τελευταία του κατοικία συνόδευσαν τον Αχιλλέα Κεφαλογιάννη τα μέλη της οικογένειάς του, η σύζυγός του Ελένη και τα παιδιά του Γιάννης, Κατερίνα και Νικόλας, η πρώην υπουργός και βουλευτής Α’ Αθηνών, ανηψιά του εκλιπόντος, Όλγα Κεφαλογιάννη, οι αδελφές της Χριστίνα και Δανάη με την μητέρα τους Ελένη Κεφαλογιάννη.
Πλήθος κόσμου από το Ρέθυμνο αλλά και την υπόλοιπη Κρήτη, παρευρέθηκαν στην κηδεία και συλλυπήθηκαν την οικογένεια. Αρκετοί ήταν και οι βουλευτές και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που ήρθαν στο Ρέθυμνο για να τιμήσουν με την παρουσία τους το ιστορικό στέλεχος του κόμματος και να συμπαρασταθούν στην οικογένειά του.
Μεταξύ άλλων, παρόντες ήταν οι βουλευτές της Ν.Δ.: Ηρακλείου- Λευτέρης Αυγενάκης, Τρικάλων- Κώστας Σκρέκας, Β’ Αθηνών –Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, Καστοριάς- Μαρία Αντωνίου, Ημαθίας-Απόστολος Βεσυρόπουλος, Λάρισας –Χρήστος Κέλλας, Δωδεκαννήσου-Μάνος Κόνσολας. Και οι πρώην βουλευτές της Ν.Δ.: Βοιωτίας-Γιάννης Καράμπελας, Πέλλας -Διονύσης Σταμενίτης, Ηρακλείου- Μάξιμος Σενετάκης και η πρώην βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Μαρία Σκραφνάκη.
Τον Αχιλλέα Κεφαλογιάννη αποχαιρέτησαν επίσης με την παρουσία τους στην εξόδιο ακολουθία, όλα τα μέλη της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου, η αντιπεριφερειάρχης Μαίρη Λιονή, ο νεοεκλεγείς Πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης Οδυσσέας Ζώρρας, ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης, οι δήμαρχοι Ανωγείων Μανώλης Καλλέργης και Μυλοποτάμου Δημήτρης Κόκκινος, ο πρώην δήμαρχος Ανωγείων Σωκράτης Κεφαλογιάννης κ.ά.
Δεκάδες ήταν τα στεφάνια που εστάλησαν στη μνήμη του εκλιπόντος. Μεταξύ αυτών, ξεχώριζαν: του αρχηγού της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη, του πρώην αρχηγού της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, του Βαρδή και της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, του Γιώργου Βαρδινογιάννη, της οικογένειας Τάκη Δασκαλαντωνάκη, της οικογένειας Φραγάκη, του βουλευτή Σερρών της Ν.Δ. Κώστα Καραμανλή.
Επικήδειους εκφώνησαν ο πρόεδρος της ΝΟΔΕ Ρεθύμνου, Μανώλης Φουρφουλάκης και εκ μέρους των φίλων του εκλιπόντος, ο στενός του φίλος Βαγγέλης Στεφανάκης.
Αποχαιρετώντας το ιστορικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ο Μανώλης Φουρφουλάκης, είπε τα εξής:
«Αισθάνομαι πολύκλαυστε και πολυαγαπημένε σύντεκνε, οικογενειακέ φίλε και συνεργάτη Αχιλλέα Κεφαλογιάννη πηγαία την ανάγκη, αλλά και το χρέος, λόγω της επί πολλά έτη οικογενειακής μας σχέσης και φιλίας και της άριστης και ειλικρινούς συνεργασίας μας στη ΝΟΔΕ Ρεθύμνης, να σου απευθύνω τον τελευταίο χαιρετισμό. Η είδηση του θανάτου σου, αγαπημένε σύντεκνε και φίλε διαδόθηκε αστραπιαία σ’ όλη την κοινωνία της πόλης και γέμισε με βαθιά οδύνη όλους εμάς τους φίλους, τους γνωστούς, τους συνεργάτες σου.
Ο Αχιλλέας Κεφαλογιάννης γεννήθηκε το 1937 στα Ανώγεια και ήταν το 4ο από τα 5 παιδιά της οικογένειας του Κωνσταντίνου και της Όλγας Κεφαλογιάννη.
Για παραπάνω από πενήντα χρόνια αφιερώθηκε στην τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου, την οποία αγάπησε και ακούραστα υπηρέτησε. Νυμφεύτηκε το 1981 με την πολυαγαπημένη και αχώριστη σύζυγό του Ελένη Δουρουντού, που αποτέλεσε μέχρι το τέλος του το ακούραστο στήριγμά του, κάτι που αναγνωρίζεται από όλους και δημιούργησε μία αξιοζήλευτη οικογένεια, παράδειγμα προς μίμηση. Με την σύζυγό του απέκτησε τρία παιδιά, τον Γιάννη, δικηγόρο και βουλευτή Ρεθύμνης από το 2012, την Κατερίνα, αρχιτέκτονα μηχανικό και τον Νικόλα, μηχανολόγο μηχανικό, που κοσμούν την πόλη, τον νομό μας και την Κρήτη ολόκληρη. Τι άλλο, άραγε, να μπορεί να αποκτήσει ένας σύζυγος, ένας γονέας.
Μεγάλωσε και ανδρώθηκε στα Ανώγεια και στο Ηράκλειο.
Τα πρώτα δύσκολα μετακατοχικά χρόνια και λόγω του Ολοκαυτώματος των Ανωγείων, έζησε στο Ηράκλειο, όπου εγκατέλειψε τα όνειρά για σπουδές, καθώς κλήθηκε και ανέλαβε το πολιτικό γραφείο του αδερφού του Γιάννη.
Υπηρέτησε στις Ένοπλες Δυνάμεις ως έφεδρος Αξιωματικός Πεζικού, τίτλος τιμής γι’ αυτόν. Ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή στο πλευρό του αδερφού του και δραστηριοποιήθηκε στη νεολαία και στο κόμμα της Ε.Ρ.Ε. Το 1963 ιδρύει την εφημερίδα «Εμπρός», η οποία και κυκλοφόρησε έως και την παραμονή του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, έφυγε από το Ρέθυμνο για την Αθήνα όπου εργάστηκε ως ασφαλιστής και παράλληλα ανέπτυξε σημαντική αντιδικτατορική δράση. Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον ξενοδοχειακό κλάδο από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μέχρι και τη συνταξιοδότησή του.
Ήταν ο στενότερος συνεργάτης του αδελφού του Γιάννη, όσο εκείνος ήταν βουλευτής Ρεθύμνου και υπουργός, καθώς διετέλεσε διευθυντής του πολιτικού γραφείου από το 1958 μέχρι και την τελευταία του κοινοβουλευτική θητεία, στηρίζοντάς τον με σθένος και δυναμισμό και αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο αδελφών τέτοια αγάπη που ήταν και είναι και σήμερα υποδειγματική. Το έτος 2010, σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο, εκλέχθηκε πρόεδρος της ΝΟ.Δ.Ε. Ρεθύμνης της Νέας Δημοκρατίας. Ξεχώρισε ως παράδειγμα ήθους, εντιμότητας και αγωνιστικότητας και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πολλές γενιές στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και ιδίως για εμάς τους νεότερους. Η πληθωρική του παρουσία παρέπεμπε στον μυθολογικό ήρωα, το όνομα του οποίου έφερε και ήταν το «σήμα κατατεθέν» του.
Αγαπημένε σύντεκνε
Υπήρξες ένας ανιδιοτελής αγωνιστής, άνθρωπος μετρημένος, με καθαρές απόψεις και ισχυρό πολιτικό αισθητήριο. Για σένα η μεγαλύτερη παρακαταθήκη σου υπήρξε η αγάπη με την οποία σε περιέβαλαν οι φίλοι και οι συναγωνιστές σου όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ακόμη και οι αντίπαλοί σου, που σε σέβονταν, για να μην πω ότι σε φοβούνταν.
Υπήρξες αναμφίβολα μία ισχυρή προσωπικότητα, που ενώ έδωσες δυναμικό «παρών» σε όποιο μετερίζι και αν καταπιάστηκες, δεν επεδίωξες ποτέ την προσωπική προβολή. Επιθυμούσες το όνομά σου να μην ακούγεται συχνά και ήσουν χαρακτήρας αληθινός, δυναμικός και εγκάρδιος.
Ο νεκρός που με ειλικρινή θλίψη προπέμπομε σήμερα υπήρξε νους φωτεινός και διαυγής, όμορφος στην ψυχή και το σώμα, εγκάρδιος, ευχάριστος και ειλικρινής, γνώστης των γενικών πολιτικών πραγμάτων ολόκληρης της χώρας και ιδιαίτερα του Νομού Ρεθύμνης. Φεύγει από κοντά μας ταλαιπωρημένος στο σώμα, αλλά ευχαριστημένος και ικανοποιημένος στην ψυχή, αφού απέκτησε αυτά που αναζητούσε.
Αφήνει σ’ εμάς που τον ζήσαμε και τον αγαπήσαμε, αλλά και σε μεγάλο μέρος της Ρεθεμνιώτικης κοινωνίας, που πολλαπλώς υπηρέτησε, ωραία, αγαθή και άσβεστη ανάμνηση. Η ωραία αυτή ανάμνηση ας έχει όλους εμάς, την υπέροχη σύζυγό του Ελένη και τα εξαιρετικά παιδιά του Γιάννη, Κατερίνα και Νίκο υπερήφανους και ας γίνει βάλσαμος παρηγορίας.
Καλό σου ταξίδι αξέχαστε φίλε στον χωρίς γυρισμό δρόμο σου. Γαίαν έχειεν ελαφράν».
Στον επικήδειο λόγο του, ο Βαγγέλης Στεφανάκης, είπε:
«Ένας αετός του Ψηλορείτη, ο γυπαετός Αχιλλέας Κεφαλογιάννης, επέταξε προς τον Άλλο Κόσμο…
Αγαπημένε Αχιλλέα,
Στη μακρόχρονη φιλία μας, ομολογουμένως ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι θα στέκομαι με σεμνότητα μπροστά από τη σορό σου, για να σου εκφωνήσω εκ μέρους των πολυάριθμων φίλων σου, επικήδειο λόγο.
Βαρύ να το πιστέψω και να το δεχθώ. Όμως, ο καθορισμός της μοίρας μας και κυρίως ο θάνατος είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη και έξω από την ανθρώπινη επιθυμία.
Σε γνώρισα πριν 50 χρόνια και με κέρδισες αμέσως με την πολύπλευρη και πολυσύνθετη δύναμη και γλυκάδα του χαρακτήρα σου, την τόλμη, την αρχοντιά σου, τη γνήσια και καθαρή κρητική φλέβα σου.
Οι παρέες με τους φίλους σου, και το ασταμάτητο χιούμορ σου – συχνές και αξέχαστες.
Γεννήθηκες πριν 78 χρόνια στα Ανώγεια και είχες μέσα σου τη λεβεντιά του Ψηλορείτη και τη ζεστασιά του Κρητικού Ήλιου. Η καταγωγή σου και η ανατροφή σου, μέσα σε μια οικογένεια με σταθερές και ξεκάθαρες Ελληνοχριστιανικές αρχές, σε έκανε αγαπητό στους συνανθρώπους σου, και διέπλασες χαρακτήρα έντιμο, ηθικό, γεμάτο προσφορά -φιλοξενία- αλτρουισμό- καλοσύνη και ντομπροσύνη.
Σαν άνθρωπος υπήρξες τίμιος και ηθικός, ευθύς και ακριβής, φιλαλήθης και ειλικρινής, φιλάνθρωπος και ευεργετικός, μεγαλόψυχος και ανεκτικός, σοβαρός και αξιοπρεπής, δραστήριος και τολμηρός, ψύχραιμος και σκεπτικός, καρτερικός και υπομονετικός, άκουες πολύ και μιλούσες λίγο, και λελογισμένα αυστηρός όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις.
Διερευνητικός – δημοκρατικός – ανιδιοτελής- φιλικός. Κυματοθραύστης του μίσους και των πολιτικών παθών.
Υπήρξες διά βίου στυλοβάτης και δεξί χέρι του αδελφού σου Γιάννη, σκιά και πελώριος άγρυπνος φύλαξ.
Σε προπέμπουμε σήμερα στην τελευταία σου κατοικία, με άγχος – λύπη και στεναγμό, όπως πρέπει να προπέμπουμε έναν πανάξιο σύζυγο- πατέρα – αδελφό και φίλο.
Σε κλαίνε οι συγγενείς σου. Σε κλαίνε οι φίλοι σου. Σε κλαίει ολόκληρος ο λαός του Ρεθύμνου.
Είχες την ευτυχία να δημιουργήσεις μια καλή και άξια οικογένεια, διότι ο Θεός σου χάρισε, όπως άξιζες, πιστή, ενάρετη, εργατική και ικανότατη σύζυγο (την Ελένη Δουρουντού) η οποία διεκρίθη και ανεγνωρίσθη στην κοινωνία για την εντιμότητα και ικανότητά της. Και της χάρισες τρία εξαίρετα παιδιά που θα συνεχίσουν να τιμούν το όνομά σας (τον Γιάννη, δικηγόρο και βουλευτή Ρεθύμνου, την Κατερίνα, Αρχιτέκτονα και τον Νικόλα, Μηχανολόγο Μηχανικό).
Οι συζητήσεις μαζί σου αγαπημένε Αχιλλέα, ήταν και ευχάριστες αλλά και ωφέλιμες, γιατί ήσουν άτομο κοινωνικό και είχες άποψη κρυστάλλινη σε όλα τα κοινωνικά θέματα.
Το ύφος σου πάντοτε χαρούμενο, ούτε οργιζόσουν, ούτε κακολογούσες κανένα.
Δεν έκανες ποτέ άδικες και αυστηρές κρίσεις. «Συμμερίζομαι», «συμπάσχω», «προσφέρω» ήταν οι αξίες σου.
Τα λόγια σου σοφά και μετρημένα και το βλέμμα σου ήρεμο, που σε γέμιζε με σιγουριά και με γαλήνη.
Γι’ αυτό φίλε Αχιλλέα, άφησες όλους εμάς που είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε από κοντά πολύ πιο φτωχούς και απαρηγόρητους.
Ήσουν για μας ο πολύτιμος, ο ανεκτίμητος φίλος. Ενημερωμένος, υπεύθυνος και συστηματικός, με τον πιο διακριτικό τρόπο κατάφερνες να βρίσκεις τη λύση σε κάθε πρόβλημα.
Δούλευες πάντα αθόρυβα και σεμνά, προσφέροντας ό,τι περισσότερο μπορούσες με ειλικρίνεια και συνέπεια.
Η καλλιέργεια, η ευγένεια, η ευθύτητα αλλά και η σωστή και ψύχραιμη κρίση σου, η οξύνοια, το χιούμορ σου, ήταν βάλσαμο για κάθε συνάνθρωπό σου.
Λογάριαζες τη γνώμη του άλλου, σεβόσουν την παρουσία του.
Το πέρασμά σου από τη ζωή, ήταν φάρος για τους νεώτερους και αέρας ποιοτικός.
Προνομιούχοι όσοι πορεύτηκαν πλάι σου.
Η αφοσίωσή σου στην οικογένειά σου και στους φίλους σου ήταν απεριόριστη.
Έφυγες και άφησες στην οικογένειά σου αλλά και σε όλους τους γνωστούς και φίλους, δυσαναπλήρωτο κενό.
Χάθηκες αναπάντεχα, όμως δεν θα ξεχασθείς.
Δεν θα σε ξεχάσουμε γιατί το φως που σκόρπισες με το πέρασμά σου από τον προσωρινό αυτό κόσμο δεν θα σβήσει με τον θάνατό σου.
Θα στερηθούμε αγαπητέ μας Αχιλλέα έντονα την παρουσία σου, τη φιλία σου, την πραότητά σου.
Πάντα θα σε θυμόμαστε και πάντα θα σε αγαπούμε.
Είμαστε υπερήφανοι που υπήρξαμε φίλοι σου.
Αναπαύσου δικαιωμένος στον παράδεισο αείμνηστε φίλε, και συνέχισε από τον τόπο της αθανασίας να μπολιάζεις τη σκέψη και τη διάθεσή μας για δημιουργία και δραστηριότητες στο Ρέθυμνο, την πόλη που σ’ αγάπησε και που σήμερα, πενθούσα ευλαβικά ψιθυρίζει:
Καλό ταξίδι Αχιλλέα
Αιωνία σου η μνήμη».
