Στους ήρωες του ’40
Με της καρδιάς το πύρωμα, τα δάκρυα μελάνι
το χέρι γράφει σήμερα, όπου ο νους μου φτάνει.
Η μέρα φθινοπωρινή με κρύα και με χιόνια
οι Γερμανοί και Ιταλοί μας ζήτησαν τη χώρα.
Του Οκτώβρη στις είκοσι οκτώ το μήνυμα μας ‘στείλαν
«Όχι» βροντοφωνήσαμε ωσάν το Λεωνίδα.
Και οι τέσσερις οι Μάρτυρες παλιά την ίδια μέρα
στο Ρέθυμνο στον πλάτανο θυσιάστηκαν γενναία.
Το όργωμα, το λιομάζωμα αφήκανε στην άκρη
τα όπλα όλοι ζώστηκαν και τρέξανε στη μάχη.
Για της Πατρίδας την τιμή και του Χριστού την πίστη
παιδιά, γυναίκες και γονείς αφήκανε με θλίψη.
Και τραγουδώντας ύστερα φωνάζοντας αέρα
στα Ηπειρώτικα βουνά πολέμησαν θαρραλέα.
Το κρύο αψηφήσανε, την πείνα και τις ψείρες
τους Ιταλούς νικήσανε τους έκαμαν λουίδες.
Όπλα πολλά δεν είχανε μα είχαν καρδιά μεγάλη
και σα λιοντάρια ρίχτηκαν στου πόλεμου τη ζάλη.
Ο κόσμος τους εθαύμασε και όλοι γι’ αυτούς μιλούσαν
οι ήρωες σαν Έλληνες πως πολεμούν λαλούσαν.
Πολλοί εκεί σκοτώθηκαν άλλοι τραυματιστήκαν
άλλοι τη μνήμη χάσανε και αργότερα βρεθήκαν.
Όμως όλοι τους γράψανε λαμπρές χρυσές σελίδες
σήμερα τους τιμούμενε για τις πολλές θυσίες.
Μαρία Γιαννακάκη-Δερεδάκη
