Και έψαξα στη χαραυγή πρώτα να ηρεμήσω
να μην αφήσω ό,τι ‘φτιαξα για πάντα να γκρεμίσω.
Είδα ν’ αστράφτει δυνατά και στη βροχή βροντούσε
κι ένα πουλάκι την αυγή το τζάμι μου χτυπούσε.
Τα πάντα αλλάζουν στη ζωή μα είναι πεπρωμένα
τα όνειρά σου να θωρείς να σβήνουν ένα -ένα.
Ο τσίντζιρας ο φουκαράς πεθαίνει με ειλικρίνεια
που στιγματίζει εποχές και λιώνει στη σαφήνεια.
Και διαλεί και χάνεται και πέφτει εις το χώμα
μα οι χρόνιο δεν του κλείνουνε στα ύπουλα το στόμα.
Μανόλης Εμμ. Πίτερης
