Σ’ αυτή τη χώρα, όμως, ποιοι είναι αυτοί που μπορούν στις μέρες μας να κάνουν σχέδια; Οι πολιτικοί μα ταγοί είναι «μεροδούλι, μεροφάι»…Στη μέγγενη της επόμενης (κάθε φορά) δόσης από την «Υπατη Αρμοστεία» και σε μια άδικη, άνιση, αβάσταχτη φορεπιδρομή, που το μόνο το οποίο έχει ως τώρα επιτύχει είναι ο φάυλος κύκλος της ύφεσης -ανεργίας-φτωχοποίησης και καταστροφής του κοινωνικού ιστού της χώρας…
Οι λάθος υπολογισμοί του ΙMF (ΔΝΤ) έχουν οδηγήσει στο τέλμα τους πολίτες και έχουν καταβαραθρώσει το ΑΕΠ της χώρας. Οι «φωστήρες» οικονομολόγοι του έπεσαν έξω… Υπολόγιζαν, λέει, ότι για κάθε ένα ευρώ ου θα «κοβόταν», το ΑΕΠ θα συρρικνωνόταν κατά 0,5 και τελικά άγγιξε το 1,7 με αποτέλεσμα η ύφεση να μένει ανεξέλεγκτη, η ανεργία (κυρίως των νέων που πια φτάνει στο… 60%) να καλπάζει και η κοινωνία να οδεύει προς ανθρωπιστική κρίση… Τέτοιος «σχεδιασμός» έγινε από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και την Τρόικα…
Τι ήθελα, όμως, πάλι και θυμήθηκα τον έναν από τους «σωτήρες» μας; Εδώ ο ίδιος με το «κλάμπ» της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (!) είτε δίνει διαλέξεις (ακριβοπληρωμένες λένε) είτε ταξιδεύει στο μαγευτικό… Κασκάις και διαμένει σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων (!), πώς θα μπορούσε άλλωστε να συζητά για τη διεθνή οικονομική κρίση σε ένα φτωχικό περιβάλλον; Και μην πει κάποιος ότι όλα τούτα είναι… λαϊκισμός! Μα, αν η χώρα βρίσκεται σήμερα… εδώ που βρίσκεται πρώτα και κύρια είναι θέμα νοοτροπίας.
Τόσο από την πλευρά του πολιτικού συστήματος, όσο και από την πλευρά των πολιτών… Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, μόνο που το «στίγμα» το δίνει το πολιτικό προσωπικό. Είναι στη θέση αυτή όχι για να αποτελεί την οπισθοφυλακή, αλλά για να προσφέρει όραμα ρεαλιστικό και να συγκρατεί τις λαϊκές «αδυναμίες» και ροπές. Τόσα χρόνια, όμως, το μόνο που έκανε ήταν να «χαϊδεύει» τους πολίτες πετώντας τους ένα «ξεροκόμματο», προκειμένου να λειτουργεί φαύλα και όπως τελικά έχει αποδειχθεί διπλά βλαπτικά για τον τόπο.
Λάθος στο παρελθόν η κομματοκρατία, η ταύτιση του κράτους με το κόμμα, η ρουσφετολογική πολιτική, ο κρατικο(κομματικο)δίαιτος συνδικαλισμός, η διαπλοκή-διαφθορά (ατιμωρησία), η καταστροφή του παραγωγικού ιστού και όλα όσα οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα…
Λάθος, επίσης, και η σημερινή τακτική της οριζόντιας αφαίμαξης των πολιτών, χωρίς την αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής (εκτός και αν η «αξιοποίηση» (!) λ.χ. της, λεγόμενης, «λίστας -Λαγκάρντ» δείχνει τον δρόμο για κάτι τέτοιο…) και την ταυτόχρονη διαφθορά -διαπλοκή (βλ. Ζίμενς) αποτελούν το σχέδιο εκείνο που θα βγάλει τη χώρα ο το οικονομικό (τουλάχιστον) αδιέξοδο.
Η κοινωνία στενάζει… Εχει χαθεί κάθε ίχνος πρόνοιας, ασφάλειας-περίθαλψης, η παιδεία τραβάει το δικό της μαρτυρικό δρόμο (λ.χ. κλείσιμο ΤΕΙ ή /και ΑΕΙ, αφού για χρόνια και για ψηφοθυρικούς λόγους είχαν ιδρυθεί ανώτερα-ανώτατα ιδρύματα σε δεκάδες περιοχές της χώρας)… Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει! Η χώρα διώχνει τα πιο δυναμικά και ελπιδοφόρα μέλη της, όπου γης! Αραγε, πως θα γίνει η ανάταση και η περίφημη (πια) ανάπτυξη; Μήπως με την πώληση «αντί πινακίου φακής» αρκετών περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου; Μήπως με τη φυγή της νεολαίας στο εξωτερικό; Μήπως με τα ημερομίσθια Μπαγκλαντές;
Και η πολίτες βέβαια, τόσα χρόνια έβλεπαν το «τυρί» αλλά όχι την «παγίδα»! Ζούσαν με δανεικό χρήμα, σε μια εικονική και πλαστή πραγματικότητα χωρίς να περνά από το μυαλό τους, ότι τα «όνειρα» όταν ξυπνάς το ….πρωί τελειώνουν, σβήνουν… και καμία φορά μετατρέπονται σε εφιάλτη!
Από τη μία υπήρχε (χρόνια τώρα) η πίστη ότι το πολιτικό αυτό προσωπικό (και σύστημα) είναι φαύλο, και απ’ την άλλη εμείς οι πολίτες το υπερψηφίζαμε και το δυναμώναμε… Και μόνο την ώρα της πολυεπίπεδης κρίσης αρχίσαμε να το «χτυπάμε»! Όμως σε μεγάλο βαθμό εμείς οι ίδιοι το έχουμε «δημιουργήσει» ή ανεχτεί… Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική λοιπόν, αφορά και εμάς….
Φτάσαμε, όμως, εδώ που φτάσαμε, δυστυχώς!
Τώρα είναι η στιγμή της περίσκεψης, της αυτογνωσίας και των διαφορετικών αποφάσεων τόσο για τους πολίτες, όσο και για το πολιτικό προσωπικό αυτού του τόπου.
Είναι στιγμές, όπου αξιολογούμε και αυτοαξιολογούμαστε! Κρίνουμε και κρινόμαστε!
Ο δρόμος αυτός έχει μόνο μια κατεύθυνση…
Σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, σχεδιασμό ρεαλιστικό (με ανθρώπινο πρόσωπο), ανάκτηση των κοινωνικών ισορροπιών, αλληλεγγύη σε όσους πια φτάνουν ή ξεπερνούν τις αντοχές τους, επιλογή πολιτικών προσώπων μέσα από την κοινωνική πραγματικότητα (άρα και με πλήρη επίγνωση του κοινωνικού γίγνεσθαι).
Απαιτείται μια άλλη νοοτροπία, μια νέα αντίληψη, χωρίς ιδεοληψίες, ταμπού, προκαταλήψεις. Μια δυναμική στάση βασισμένη στα θετικά στοιχεία του λαού μας.
Δεν είναι εποχή για το «Εγώ» μας, αλλά για το «Εμείς»! Ας μην ξεχνάμε πως: «Ο,τι είναι καλό για τη μέλισσα, είναι καλό και για το σμήνος»! Ας μην μας διαφεύγει ότι με πολιτικάντικες και ψηφοθυρικές κόντρες, με διαχωρισμούς σε πατριώτες και λιγότερο πατριώτες, με εγωισμούς δεν υπάρχει… Ελπίδα!
Εμείς θα βγάλουμε τον τόπο μας από την πολυεπίπεδη κρίση…
Μετά θα έρθει και η στιγμή απόδοσης των ευθυνών… Με ηρεμία, χωρίς εκδικητικότητα. Με σωφροσύνη και αντικειμενική εξέταση των όσων μας οδήγησαν ως εδώ…
Μέχρι τότε, όμως, ας σταθούμε για μια φορά στο ύψος που απαιτεί η δύσκολη συγκυρία, που βιώνουμε….
Κυρίως όσοι (κόμματα και φορείς) νομίζουν ότι έχουν την «εύκολη λύση» στο «τσεπάκι» τους.
