Ανεύθυνοι πολλοί ενοικιαστές απέναντι στα κατοικίδιά τους – Η παραμέληση κύρια αιτία πρόκλησης φασαρίας
Σε μία παρατεταμένη περίοδο στεγαστικής κρίσης, όπου η εύρεση κατοικιών προς ενοικίαση αποτελεί έτσι και αλλιώς μία μεγάλη πρόκληση για κάθε ενδιαφερόμενο φοιτητή, εποχικό εργαζόμενο, νεοδιοριζόμενο εκπαιδευτικό και υγειονομικό ή ακόμα και για τους ίδιους τους ντόπιους, η απροθυμία μεγάλου μέρους των ιδιοκτητών να δέχονται ενοικιαστές που έχουν ζώα συντροφιάς έρχεται να προστεθεί στο πρόβλημα μίσθωσης κατοικίας. Είτε πρόκειται για φοβία απέναντι στα ζώα, είτε ως πρακτική για την αποφυγή πρόκλησης φασαρίας, παραπόνων από γείτονες ή ακόμα και υλικών ζημιών ή δυσοσμίας στο διαμέρισμα, πρόκειται για μία τάση που περιορίζει τις επιλογές αυτών που αναζητούν κατοικία και αναπόφευκτα τους στρέφει, είτε σε καταλύματα μακριά από το κέντρο της πόλης ή σε ειδικές περιπτώσεις σε εκτοπισμό από αυτήν.
Το πρόβλημα έχει σημαντικές διαστάσεις και σε τοπικό επίπεδο, όπου τα διαθέσιμα καταλύματα που αυτοχαρακτηρίζονται ως φιλικά προς τα ζώα συντροφιάς πραγματικά σπανίζουν, ειδικά στο κέντρο του Ρεθύμνου και συνήθως πρόκειται για διαμερίσματα μεγάλης χωρητικότητας και υψηλού κόστους.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία του spitogatos.gr, από τις 56 διαθέσιμες προς ενοικίαση κατοικίες, οι οποίες κρίνονται ως φοιτητικές και είναι στούντιο και γκαρσονιέρες, μόλις οι επτά δέχονται κατοικίδια, ενώ σε ένα σύνολο 84 κατοικιών στην ευρύτερη περιοχή του Ρεθύμνου, μόλις οι 13 είναι φιλικές προς τα ζώα. «Είναι σαφέστατο ότι κοντά εννέα στους 10 ιδιοκτήτες δεν δέχονται κατοικίδια, είναι πολύ συγκεκριμένοι αυτοί που δέχονται ζώα συντροφιάς. Πρόκειται για μία παράνομη τακτική ουσιαστικά, υπάρχουν ωστόσο τρόποι να μην δεχτείς κατοικίδια, αν για παράδειγμα αναγραφεί κάτι τέτοιο στο συμβόλαιο», ανέφερε μεταξύ άλλων μιλώντας στα «Ρ.Ν.» ο Κωνσταντίνος Μουλλός, μεσίτης στο Ρέθυμνο, με τους ιδιοκτήτες δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς σε ορισμένες περιπτώσεις να αποκρύπτουν από τον εκμισθωτή ότι πρόκειται να φιλοξενήσουν κάποιο ζώο, άλλοτε από φόβο ότι ο εκμισθωτής θα αρνηθεί τη σύναψη της μίσθωσης και άλλοτε απλά από αμέλεια. Σε αυτήν την περίπτωση, ο εκμισθωτής έχει το δικαίωμα να καταγγείλει τη μίσθωση και να αποβάλλει το μισθωτή από το μίσθιο, εάν υπάρχει όρος στο ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης, που να απαγορεύει τη φιλοξενία ζώων.
Ασχέτως από την παραπάνω περίπτωση, όπου ισχύει η τήρηση του υπογραφόμενου συμφωνητικού ανάμεσα στις δύο πλευρές, σύμφωνα με το άρθρο 15 του νόμου, η διατήρηση ζώων συντροφιάς επιτρέπεται σε κάθε κατοικία, με την προϋπόθεση ότι αυτά θα βρίσκονται μέσα στο διαμέρισμα και όχι μόνιμα σε μπαλκόνια ή αυλές. Ωστόσο, ο κανονισμός της πολυκατοικίας μπορεί να θέσει περιορισμό στον μέγιστο αριθμό κατοικίδιων ανά διαμέρισμα, έως και τρία ζώα. Βέβαια κανένας νόμος δεν απαγορεύει τη συμβίωσή τους μαζί με τους ιδιοκτήτες τους, ακόμα κι αν βρίσκονται μέσα σε διαμέρισμα εντός του αστικού ιστού, με έναν όρο στο μισθωτήριο που να απαγορεύει την κατοχή κατοικίδιου ζώου να είναι παράνομος. Την ισχύουσα νομοθεσία επιβεβαίωσε και ο κ. Μουλλός, ο οποίος βέβαια ανέφερε ότι ο ιδιοκτήτης μπορεί να βρει παραθυράκια για να μην δεχτεί τη φιλοξενία ενός ζώου συντροφιάς, όπως είναι μία ενδεχόμενη ομόφωνη απόφαση της γενικής συνέλευσης της πολυκατοικίας στην οποία βρίσκεται στο διαμέρισμα.
Στον αντίποδα, ανευθυνότητα, παραμέληση και μη τήρηση των υποχρεώσεών τους απέναντι στα ίδια τα κατοικίδια είναι μερικές φορές η εικόνα που καταγράφεται εκ μέρους των ενοικιαστών και οι λόγοι για τους οποίους οι ιδιοκτήτες εμφανίζονται απρόθυμοι να παραχωρήσουν τα καταλύματά τους. Η πολύωρη απουσία από το σπίτι, η έλλειψη προσοχής και φροντίδας απέναντι στα φιλοξενούμενα ζώα και καμιά φορά, το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες τους, τα αφήνουν σε μπαλκόνια, ταράτσες και αυλές είναι παράγοντες που συντελούν στην πρόκληση δυσφορίας από τους γείτονες και επίσης αιτία που το κατοικίδιο μπορεί να παρουσιάσει έντονα θορυβώδη συμπεριφορά. «Πολλές φορές δεν είναι μόνο θέμα του ιδιοκτήτη, γιατί αν το διαμέρισμα είναι σε μία πολυκατοικία, που οι ένοικοι ενοχλούνται από το γαύγισμα, τον θόρυβο, αλλεργίες και άλλα προβλήματα τέτοιας μορφής, τότε δεν είναι και στο χέρι του ιδιοκτήτη να κάνει ό,τι θέλει», ανέφερε στα «Ρ.Ν.», ο Νίκος Κασωτάκης, επίσης μεσίτης στο Ρέθυμνο, επισημαίνοντας ωστόσο ότι η κάθε περίπτωση αξιολογείται διαφορετικά και ανάλογα με το πρόσωπο του ιδιοκτήτη, τις ιδιαιτερότητες του κτιρίου ή του διαμερίσματος, ακόμα και του ίδιου το ζώου, ανάλογα με το μέγεθός του ή τον χαρακτήρα του. «Είναι πολλοί ιδιοκτήτες που κρίνουν ανάλογα με το ζώο. Αν είναι ένα μικρό γατάκι μπορεί να το δεχτούν, αν είναι ένα μεγαλύτερο σκυλάκι όμως όχι», πρόσθεσε ο κ. Μουλλός. Σύμφωνα με την προβλεπόμενη νομοθεσία, ο ιδιοκτήτης υποχρεούται να τηρεί τους κανόνες ευζωίας του ζώου και να μεριμνά για την κτηνιατρική εξέτασή του, καθώς και να μεριμνά για την εξασφάλιση άνετου, υγιεινού και κατάλληλου καταλύματος, προσαρμοσμένου στο φυσικό τρόπο διαβίωσης του ζώου.
Από τις 13 κατοικίες που δέχονται ζώα στο Ρέθυμνο και είναι διαθέσιμες προς ενοικίαση αυτόν τον καιρό στη δημοφιλή ιστοσελίδα, μόλις δύο βρίσκονται στην παλιά πόλη, ενώ τρεις ακόμα βρίσκονται στην περιοχή της Καλλιθέας, στον Μασταμπά ή χαμηλά προς το παραλιακό μέτωπο. Όλες οι υπόλοιπες βρίσκονται σε περιοχές μακριά από το κέντρο, όπως το Μεγάλο Μετόχι, το Γιαννούδι, το Άδελε και τα Περιβόλια, σύμφωνα πάντα με στοιχεία του spitogatos.gr. Η φθηνότερη από αυτές είναι στον Μασταμπά και κοστίζει 350 ευρώ, ενώ οι περισσότερες κυμαίνονται σε ποσά που ξεπερνούν τα 600 ευρώ και σε κάποιες περιπτώσεις αγγίζουν και τα 1000 ευρώ και μάλιστα πρόκειται και για βίλες, οι οποίες διατίθενται για βραχυχρόνια μίσθωση. Τρεις από αυτές τις διαθέσιμες κατοικίες βρίσκονται σε ισόγειο, ημιυπόγειο και υπόγειο, ενώ οι υπόλοιπες είτε δεν αποτελούν κομμάτι κάποιας πολυκατοικίας, είτε βρίσκονται από τον 2ο όροφο και πάνω, μαρτυρώντας όπως ανέφερε και ο κ. Κασωτάκης, ότι «είναι μία στάση, μία συμπεριφορά που εξαρτάται από τη νοοτροπία του κάθε ιδιοκτήτη και τείνει μάλιστα να αλλάξει σιγά σιγά από τις νεότερες γενιές, που έχουν κληρονομήσει κάποια ακίνητα και είναι πιο φιλικές προς τα ζώα». Με τη σειρά του ο κ. Μουλλός συμπλήρωσε ότι «σίγουρα τα πιο απομακρυσμένα διαμερίσματα δεν έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα, γιατί συνήθως έχουν και κανένα κήπο, καμία αυλή ή κάποιο μεγάλο μπαλκόνι», επισημαίνοντας επίσης ότι τα κακής ποιότητας κουφώματα και οι ηχομονώσεις στα σπίτια της πόλης είναι επίσης ένας παράγοντας που ενδεχομένως δεν περιορίζει το θόρυβο που θα προκληθεί από ένα κατοικίδιο.
Όσον αφορά τους λόγους που οι ιδιοκτήτες δεν δέχονται ένα κατοικίδιο ζώο, ο κ. Μουλλός αναφέρθηκε στην κακή συμπεριφορά ενοικιαστών και στην ανευθυνότητα που έχει εντοπιστεί σε ορισμένες περιπτώσεις στο παρελθόν. «Εννοείται ότι υπάρχει ευθύνη και στους ιδιοκτήτες των κατοικίδιων. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σπιτιών είναι απρόθυμοι να νοικιάσουν σε άτομα με σκύλο ή γάτα, λόγω κακής προηγούμενης εμπειρίας, που είτε τους δημιούργησαν ζημιές στο σπίτι είτε το άφησαν σε πολύ κακή κατάσταση. Πολλοί δεν προσέχουν τα κατοικίδιά τους, μπαίνεις σε ένα σπίτι που υπήρχε κατοικίδιο μετά από δύο με τρία χρόνια και μυρίζει υπερβολικά άσχημα. Αυτός ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί κάθε φορά που θα φύγει ένα κατοικίδιο, να ξοδεύει ακόμα και χιλιάδες χρήματα για απολυμάνσεις», ανέφερε, τονίζοντας παράλληλα ότι υπάρχουν σαφώς και σπίτια με κατοικίδια, τα οποία δεν τα καταλαβαίνεις καν, γιατί οι ιδιοκτήτες τα προσέχουν και επιδεικνύουν την αρμόζουσα υπευθυνότητα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Μουλλό, το να αποκλείσεις έναν ενοικιαστή, που έχει ένα ζώο συντροφιάς, από το να νοικιάσει ένα διαμέρισμα συνιστά παράνομη πρακτική και απαγορεύεται. Μάλιστα, πολλοί είναι οι ιδιοκτήτες που ξεκαθαρίζουν εξαρχής ότι δεν δέχονται ζώα συντροφιάς και ενοικιαστές που έχουν σκοπό να αποκτήσουν σε μελλοντική φάση ή ακόμα και να φιλοξενήσουν προσωρινά κάποιο ζώο. Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με τον κ. Μουλλό, το όλο ζήτημα αποτελεί μία υποκατηγορία της συνολικής στεγαστικής κρίσης, ακόμα πιο προβληματικής από άλλες πτυχές της.
