Του ΜΑΝΟΛΗ ΠΕΤΡΑΚΗ*
Κι αυτήν την ομιλία που ποτέ τελικά δεν έγινε, ασχέτως φυσικά του αν ο ομιλών δεν τυγχάνει σαν εσάς καθηγητής της νομικής επιστήμης αλλά ένας απλός δικηγόρος….
Λέει λοιπόν (για να μη μακρηγορώ) η καινούργια διάταξη του Ποινικού Κώδικα επί λέξει:
«Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και ο πραγματικός ιδιοκτήτης ή εκδότης του μέσου με το οποίο τελέστηκαν οι πράξεις των προηγούμενων εδαφίων».
Έτυχε να λέει όμως κ. καθηγητά, κι ένας άλλος συνάδελφος σας, καθηγητής επίσης του Ποινικού Δικαίου, ο Γεώργιος – Αλέξανδρος Μαγκάκης στο τελευταίο μάθημα του στους φοιτητές του, πριν συλληφθεί από τους Χουντικούς, και λίγα μόνο λεπτά, αφότου είχε πληροφορηθεί εγγράφως την, «λόγω των δημοκρατικών φρονημάτων του», «έκπτωση του από καθηγητή της Νομικής σχολής και την απαγόρευση εισόδου του εφεξής στο πανεπιστήμιο», τα εξής:«Πως μοναδική πηγή του δικαίου, είναι η Ελευθερία» και πως μάλιστα τούτη, «θέλει αρετή και τόλμη», αποχαιρετώντας έτσι με τα τελευταία λόγια αυτά του ποιητή,τους κατενθουσιασμένους με τη στάση αυτή του Καθηγητή τους, φοιτητές του.
Γιατί κ. καθηγητά, όπως μάλιστα είναι φυσικό, ο θαυμασμός, η αγάπη, η λατρεία τελικά για τον οποιοδήποτε άνθρωπο και πολύ περισσότερο, για έναν νομικό (Καθηγητή, εισαγγελέα, δικαστή, δικηγόρο κ.λπ.), βεβαίως προυποθέτουν την τόλμη του, να εναντιώνεται στον οποιοδήποτε τολμά να θίξει συνταγματικώς κατοχυρωμένες ελευθερίες του κόσμου….
Γιατί επίσης κ. καθηγητά το άρθρο 14 του Συντάγματος λέει πως: «Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους», και πως «ο τύπος είναι ελεύθερος και η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο απαγορεύονται».
Πώς λοιπόν κ. καθηγητά ο εισαγγελέας ή ο δικαστής εκείνου που θα διωχθεί Ποινικά ( ή Κυβερνητικά), για την δημοσίευση μιας είδησης που κατά τα λεγόμενα κάποιων είναι ψευδής και προκαλεί κλονισμό της εμπιστοσύνης του κόσμου στην Κυβέρνηση και συγκεκριμένα στους χειρισμούς της (όπως ορίζει πλέον ο Ποινικός Κώδικας), αναφορικά με την εθνική οικονομία, την αμυντική ικανότητα της χώρας ή την δημόσια υγεία, θα εξακριβώσουν αν η είδηση που ο κατηγορούμενος δημοσιεύει, είναι ή όχι όντως ψευδής, αν δεν παραβιάσουν πρωτύτερα το Σύνταγμα, κι αν δεν εξαναγκάσουν τον κατηγορούμενο που έφερε στο φως την είδηση αυτή που θίγει ουσιαστικά την Κυβέρνηση, να αποκαλύψει τις πηγές του, παραβιάζοντας έτσι επιπλέον και το άρθρο 10 της Ευρωπαικής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) που προστατεύει το δημοσιογραφικό απόρρητο και που, επίσης κ. Καθηγητά λέει πως : «κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην Ελευθερία Εκφράσεως και πως το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψεως ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών».
Πώς τελικά, (ς.ς. μακρηγόρησα κι ίσως σας κούρασα), κ. καθηγητά αλλά και κυρίες και κύριοι εισαγγελείς, δικαστές και αξιότιμοι κ. συνάδελφοι, να μην επέρχεται κλονισμός της εμπιστοσύνης του κόσμου, όχι στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας και στη δημόσια υγεία που λέει ο Ποινικός Κώδικας, αλλά προς όλους εμάς που υπηρετούμε αυτό που λέγεται Δικαιοσύνη, εάν, με την πλήρη κι εξοργιστική απάθεια μας μένουμε εν τέλει αμέτοχοι στον τρόμο και την ανησυχία που φέρνει αυτή η διάταξη, στον οποιοδήποτε πολίτη που πλέον κινδυνεύει να συλληφθεί και να βρεθεί κατηγορούμενος δημοσιεύοντας μια είδηση που θίγει την εκάστοτε κυβέρνηση και η οποία για να εξακριβωθεί αν είναι τελικά ψευδής ή όχι θα πρέπει πρωτύτερα να παραβιαστούν και το Σύνταγμα και η ΕΣΔΑ αλλά και φυσικά, να δοθούν τα χρήματα που όλοι ξέρουμε πως απαιτούνται για την, δια συνηγόρου, υπεράσπιση του ανθρώπου αυτού….
Ακούστε λοιπόν κ. καθηγητά (και τελειώνω) και αξιότιμοι κυρίες και κύριοι, που υπηρετείτε σαν εμένα αυτό που λέγεται Δίκαιο.…
Είδατε πως μίλησα εξ’ αρχής στον πληθυντικό απευθυνόμενος μάλιστα τόσο σε σας κ. καθηγητά προσωπικά, όσο και στον κάθε έναν απ’ όσους ήδη αναφέρθηκα, (Συναδέλφους, Δικαστές κι Εισαγγελείς) πιστεύοντας πως όλοι σας, συμφωνείτε πως πράγματι, μοναδική πηγή που Δικαίου είναι η ελευθερία, πως πράγματι εκείνη θέλει αρετή και τόλμη, αλλά και πως τούτη, προϋποθέτει φυσικά κοινωνική συνείδηση και αγώνα και φυσικά έλλειψη φιλαυτίας και εγωπάθειας.
Γιατί φυσικά αξιότιμοι κυρίες και κύριοι, σε ανθρώπους που δεν υιοθετούν τα αμέσως παραπάνω, ή δεν τα προασπίζονται λόγω της φιλαυτίας τους, της εγωπάθειας τους, ή απλά, της ησυχίας τους, η έναρξη αυτής της ομιλίας (που ποτέ ως αναφέρθηκε δεν έγινε) δεν θα ξεκινούσε φυσικά με πληθυντικό και συγκεκριμένα μ’ αυτό το «Ακούστε», αλλά με ένα απλό κι ίσως προσβλητικό: «Άκου», και πιο συγκεκριμένα με τον τίτλο του βιβλίου του φιλοσόφου Βίλχελμ Ράιχ: «Άκου Ανθρωπάκο…».
* Ο Μανόλης Πετράκης είναι δικηγόρος Ρεθύμνου
