Με αφορμή τους βανδαλισμούς που σημειώθηκαν προ ημερών στο 15ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου, από αγνώστους, γεγονός για το οποίο εξέφρασαν δημόσια την διαμαρτυρία τους η Διεύθυνση του σχολείου και o Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, περίοικοι του 15ου Δ.Σ. που δηλώνουν αγανακτισμένοι, σε ανοικτή επιστολή τους αναφέρουν τα παρακάτω:
Σε συνέχεια των πρόσφατων επεισοδίων στο 15ο δημ. Σχολείο και μετά την τοποθέτηση του διευθυντή και της διευθύντριας του νηπιαγωγείου θεωρούμε κι εμείς οι περίοικοι ότι πρέπει να παραθέσουμε και τη δική μας άποψη.
Το 15ο είναι ένα σχετικά καινούριο σχολείο. Λειτουργεί μια εικοσιπενταετία περίπου.Όταν θεμελιώθηκε το σχολείο εμείς οι περίοικοι κατοικούσαμε ήδη στην γειτονιά. Nιώσαμε απερίγραπτη χαρά που θα είχαμε σχολείο στη συγκεκριμένη θέση αντί για άλλη μία άχαρη πολυκατοικία. Το περιβάλλαμε με αγάπη και συμβάλλαμε όλοι στη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου (δεντροφύτευση, βάψιμο κλπ.).
Το σκεπτικό υποθέτουμε ήταν να λειτουργήσει σαν σχολείο και όχι σαν παιδική χαρά-πάρκο –προπονητικό κέντρο ή καφετέρια. Δυστυχώς όλα αυτά που είναι αυτονόητα και είναι υποχρεωμένος ένας σωστός δήμος να παρέχει στους δημότες του, έρχεται να καλύψει το σχολείο.
Μια πόλη των 40.000 κατοίκων διαθέτει ένα δημόσιο πάρκο και ένα γήπεδο το οποίο εξυπηρετεί μόνο τους αθλητικούς συλλόγους.
Ας έρθουμε λοιπόν στο πρόσφατο συμβάν των καταστροφών που έλαβε χώρα στο 15ο. Εμείς οι περίοικοι γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων ή μικρότερης έντασης γεγονότων καθημερινά και όχι μόνο στο χώρο του σχολείου αλλά στα σπίτια και στα αυτοκίνητά μας.
Έχει σκεφτεί κανείς το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς οι «γύρω» όταν βλέπουμε να συμβαίνουν όλα αυτά; Καλούμε την αστυνομία και μέχρι να έρθει εξαφανίζονται, τους φωνάζουμε να φύγουν και μας βρίζουν ή μας απειλούν. Απευθυνόμαστε στον δήμο και κάποιοι μας ειρωνεύονται κάποιοι άλλοι μας παραπέμπουν στην αστυνομία. Όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι.
Σε μας τους περίοικους δεν υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας. Το σχολείο ξεκινά στις 7:00 π.μ. με συνεχόμενο ωράριο ως τις 10 τη νύχτα: Σχολείο-ΚΔΑΠ-Προπονήσεις.
Στη συνέχεια μπαίνουν «διάφοροι» πηδώντας τα κάγκελα τα οποία να σημειώσουμε από τη βορεινή πλευρά είναι «κοτετσόσυρμα» και συνεχίζουν με μπάλες, μουσική, μπύρες, σουβλάκι. Ο χώρος προσφέρεται άλλωστε, υπάρχουν φωταψίες και ελεύθερο ίντερνετ.
Ποιοι κάνουν τις ζημιές αναρωτιούνται όλοι. Είναι παιδιά του σχολείου; Είναι εξωσχολικοί;Όλοι τους βλέπουμε και τους ξέρουμε.
Είναι αυτά τα παιδιά που επιβραβεύονται για την ανάρμοστη συμπεριφορά τους .Είναι αυτά που δεν τιμωρούνται ποτέ ό,τι κι αν κάνουν. Είναι αυτά που δε σέβονται τους δασκάλους τους και δε λογαριάζουν κανένα.Είναι τα παιδιά που όταν τα ρωτάς γιατί είσαι 4:00 μ.μ. στο σχολείο απαντούν: με έστειλαν οι γονείς μου να παίξω για να ξεκουραστούν. Πώς λοιπόν από αυτά τα παιδιά περιμένουμε να σεβαστούν το κτίριο;
Μήπως επιμένουμε σε μια λάθος και παρωχημένη αντίληψη ότι μόνο η επιβράβευση και η ελευθερία χωρίς όρια ωφελεί τα παιδιά;Μήπως αυτό μας βολεύει;
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν τα όρια τα οποία είναι απαραίτητα αλλά δύσκολα στην εφαρμογή τους γιατί απαιτούν μεγάλη ψυχική αντοχή και ενασχόληση με το παιδί.Η έλλειψη ορίων σε συνδυασμό με την ατιμωρησία έχει δημιουργήσει την κοινωνία της ανομίας και της αναρχίας.
Και βέβαια το παιχνίδι είναι ανάγκη, είναι… είναι…Και τα παιδιά που θα παίξουν;
Αναρωτιέμαι λοιπόν εγώ ο απλός άνθρωπος .Είναι στα πλαίσια του παιχνιδιού να σπάνε και να καταστρέφουν το σχολείο;
Αναρωτιέμαι εγώ ο δύσμοιρος ο περίοικος.Εγώ δεν έχω ανάγκη να ηρεμήσω μετά τη δουλειά;Εγώ ο μαθητής,ο φοιτητής πώς θα διαβάσω;
Εγώ ο ηλικιωμένος,ο άρρωστος δεν έχω δικαίωμα να μην ακούω νύχτα- μέρα μπάλα και βρισιές μέσα στο σπίτι μου;
Προτάθηκε λοιπόν να μείνουν ανοιχτές οι αυλές των σχολείων.Μα είναι ανοιχτές με την ανοχή όλων κι ας λέει ο δήμος ότι απαγορεύεται η είσοδος μετά τη λήξη των μαθημάτων.
Δυστυχώς αυτές οι προτάσεις απαιτούν ωριμότητα,την οποία δε διαθέτουμε. Aς δεχτούμε λοιπόν ότι τίποτα από τα παραπάνω δε μας αφορά. Ισχύει αυτό που λένε «αν δε βιώσεις κάτι δεν το καταλαβαίνεις». Το ατύχημα που θα συμβεί αργά ή γρήγορα στο παιδί που κρύβεται και πετιέται ξαφνικά στο δρόμο μπροστά στα διερχόμενα αυτοκίνητα για να «παίξει» ούτε αυτό μας ενδιαφέρει; Δυστυχώς αναζητούμε τις λύσεις μετά από κάθε τραγωδία.
Υπάρχει λύση; Ναι !Αν αποφασίσουν να ασχοληθούν με το θέμα οι αρμόδιοι και αν θέλουν να νοιαστούν τους δημότες .Είμαστε φορολογούμενοι πολίτες και η δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν πιστώσεις είναι η κλασσική απάντηση σε όλα.
Το ιδανικό βέβαια θα ήταν η δημιουργία χώρων αναψυχής και άθλησης, αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο σε άλλες χώρες και άλλες κοινωνίες….
Εφικτές λύσεις που προτείνουμε:
1.Σχολικός φύλακας όπως υπάρχει σε κάποια σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας.
2.Να πάψει να είναι προπονητικό κέντρο
3.Να φιλοξενηθούν τα ΚΔΑΠ και σε άλλα σχολεία
5.Ηχοπροστασία (πλεξιγκλας)
