Η είδηση έκανε τον γύρω του κόσμου. Απεβίωσε ο πρώην Έλληνας πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης. Σερφάροντας στο διαδίκτυο διάβαζα κάθε λογής κριτική, ανάλογα με τα πολιτικά πιστεύω του καθενός. Ελαχιστότατοι εκείνοι που εξέφρασαν ειλικρινή συλλυπητήρια. Θα προσθέσω τα δικά μου, προσπαθώντας να δω τα πράγματα πάντα στη σωστή τους διάσταση και όχι όπως θα άρεσαν σε μένα ή σ’ αυτόν που θα τα διαβάζει.
Το να κάνεις κακή κριτική είναι πανεύκολο. Το να κάνεις σωστή κριτική είναι εξαιρετικά δύσκολο! Η περίπτωση Σημίτη θέλει πολύ ψάξιμο, για να τη δούμε στη σωστή της διάσταση. Η ιστορία μας διδάσκει πως ένας ηγέτης δεν μπορεί από μόνος του να κάνει θαύματα, αν δεν έχει τους ανάλογους καλούς συνεργάτες. Οι πολιτικοί ηγέτες στη χώρα μας φαίνεται ότι δυστυχώς δεν έχουν τους ανάλογους συνεργάτες, ειδικά σε κρίσιμες στιγμές. Όλοι έχουν κατηγορηθεί και πολεμηθεί λυσσαλέα από τις αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις για διάφορους λόγους και ο Σημίτης δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Ας θυμηθούμε το 1963 επί γέρο Καραμανλή που ψήφιζαν και τα δέντρα στις εκλογές βίας και νοθείας, όπως έμειναν στην ιστορία, τη δολοφονία Λαμπράκη κτλ. Τις λαμογιές υπουργών στην περίοδο Ανδρέα και τη σχέση του με τη Λιάνη, για την οποία λοιδορήθηκε κατά κόρον. Τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για τα Ιουλιανά, την αποστασία, τη δολοφονία Τεμπονέρα κτλ.
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι όλο και κάτι θα βρουν για να τον κατηγορήσουν. Το βιογραφικό του έχει γράψει πάντως ότι ήταν από τους ελάχιστους υπουργούς που παραιτήθηκε, και μάλιστα τρεις φορές, από το κυβερνών κόμμα, επειδή διαφώνησε με την ηγεσία, η οποία ήθελε λαϊκίστικη πολιτική, ακυρώνοντας δικά του προγράμματα, για τη βελτίωση της κατάστασης στα υπουργεία που είχε αναλάβει. Δεν μπορεί κανένας να αγνοήσει την επιτυχία της εισόδου της Κύπρου στην ΕΕ, με την αριστοτεχνική προσπάθεια του αείμνηστου Γιάννου Κρανιδιώτη, με την οποία πρόσθεσε ένα διηνεκές σοβαρό διπλωματικό πρόβλημα στην Τουρκία. Ξεκίνησε μεγάλα εθνικά έργα, όπως γέφυρα Ρίου, εθνικές οδούς, αττική οδό και έκανε σημαντικές αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στην εκπαίδευση. Η μεγαλύτερη ίσως επιτυχία του ήταν ότι κατάφερε αναμφισβήτητα να δρομολογήσει τον εκσυγχρονισμό της χώρας σε μεγάλο βαθμό, βάζοντας την στην ΟΝΕ.
Ο Σημίτης ουδέποτε απασχόλησε το κοινό με γάμους που κόστιζαν εκατομμύρια, με καταθέσεις στο εξωτερικό, με προσωπικές μίζες κτλ. Δεν ήταν λαϊκιστής και δεν τον ενδιέφερε να λέει πράγματα που θα άρεσαν στο πλατύ κοινό, όσο κι αν αυτό ήταν αναγκαίο λόγω ψήφων! Έκανε διακοπές σαν απλός πολίτης, σε ένα απλό ξενοδοχείο στη Σίφνο, ιδιοκτησία του Ρεθυμνιώτη Κάρταλη, και όχι σε πεντάστερα όπως άλλοι πολιτικοί. Όταν οι σημερινοί κατήγοροι του είχαν πλαδαρέψει ξαπλωμένοι στον καναπέ, στη διάρκεια της χούντας, αυτός έκανε αντιστασιακή δράση με βομβιστικές ενέργειες. Έχει να παρουσιάσει οπωσδήποτε σημαντικό έργο σε όποιο υπουργείο και να πήγε. Και όταν βρέθηκε υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος του, είχε την τόλμη να πει σε πέντε χιλιάδες σύνεδρους, κόντρα σε κάθε πολιτική λογική, ότι αν δεν εκλεγεί πρόεδρος, θα παραιτηθεί και από πρωθυπουργός που είχε ήδη αναδειχτεί! Αναρωτιέμαι πόσοι πολιτικοί θα το έκαναν αυτό;
Τον είπαν Αρχιερέα της διαπλοκής. Τον βαραίνουν πολλά θέματα, όπως το σκάνδαλο στο χρηματιστήριο. Η περίπτωση Οτσαλάν. Τα γεγονότα Ιμίων. Το σκάνδαλο της Siemens. Στα οποία ίσως δεν ήταν άμεσα εμπλεκόμενος, αλλά φέρει την ευθύνη ως πρωθυπουργός για τους χειρισμούς των υπουργών του. Υπέγραψε την διακήρυξη της Μαδρίτης στα πλαίσια του ΝΑΤΟ δεχόμενος ότι «η Τουρκία έχει δικαιώματα στο αιγαίο», υπέγραψε τη διακήρυξη του Ελσίνκι, περί δικαιωμάτων της Τουρκίας στο αιγαίο κτλ. Πολιτικές που πάντως ακολούθησαν έκτοτε όλες οι άλλες κυβερνήσεις. Καλό ή κακό, θα δείξει το μέλλον.
Οι περισσότεροι γνώστες των πραγμάτων αναγνωρίζουν ότι πάντα είχε όραμα, σχέδιο, συνέπεια και αποφασιστικότητα. Συνέδεσε το όνομά του με τον εκσυγχρονισμό και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας με γενναίες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην εκκλησία, στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο κράτος. Ήταν πολυγραφότατος και είναι αξιομνημόνευτο ότι κατέθεσε ολοκληρωμένη ρηξικέλευθη πρόταση εκπαιδευτικής πολιτικής, που, βασικές θέσεις από τα περιεχόμενά της, έγιναν αργότερα κεντρικά σημεία μεταρρυθμιστικών νόμων, ακόμη και από την αντιπολίτευση, όπως το ολοήμερο σχολείο, η ενισχυτική διδασκαλία, η διαπολιτισμική εκπαίδευση, το πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η ανανέωση της σχολικής γνώσης (προγράμματα, βιβλία), η αναβάθμιση της Τ.Ε.Ε, το πολλαπλό βιβλίο, το εθνικό απολυτήριο, η υποχρεωτική προσχολική αγωγή κ.ά.
Το εθνικό πένθος που κηρύχτηκε από την κυβέρνηση για την απώλεια του, θέλει αρκετή συζήτηση. Κατά διαστήματα υπήρξαν άλλα σοβαρότατα εθνικά θέματα, που έπρεπε να κηρυχτεί εθνικό πένθος, όπως ατύχημα στα Τέμπη, αεροπορική τραγωδία Ήλιος, εθνικές καταστροφές κτλ, στα οποία σε κάποια έγινε σε άλλα όχι.
Όλα τα παραπάνω είναι αλήθειες για όσους θέλουν να δουν ξεκάθαρα την πραγματικότητα και όχι ό,τι τους συμφέρει, ιδεολογικά και πολιτικά. Τα αλλά… θα υπάρχουν πάντα. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι να μπορούμε να βλέπουμε την αλήθεια όπως είναι στην πραγματικότητα και όχι όπως θα θέλαμε να είναι για δικούς μας λόγους!!!
Σε κάθε περίπτωση, ξεχνάμε πάντα το βασικό. Ότι η ιστορία είναι εκείνη που θα κρίνει, όχι όλους εμάς που σχολιάζουμε ανάλογα με τα πολιτικά μας πιστεύω, όσοι έχουμε τέτοια, αλλά εκείνους τους ηγέτες, που η ιστορία τους ήθελε, σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, να έχουν την τύχη του κράτους στα χέρια τους. Το ίδιο θα κάνει και με τον Σημίτη, μόνο που όλοι εμείς μάλλον δεν θα είμαστε εδώ για να δούμε την κριτική της!
