Οι Κρητικοί λιμενικοί στην Τήλο και ο μικρός Ιωνάς έγιναν viral. Και ήταν το πιο αναζωογονητικό viral του φετινού καλοκαιριού. Εν μέσω καυγάδων για την λίστα γάμου του Κασελάκη, αντεγκλήσεων αλλά και κυβερνητικής… ικανοποίησης για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, ηχητικής καφρίλας από τον Νίκο Παππά, θρήνου για τα πιο πρόσφατα θύματα της μάστιγας των τροχαίων στο Νησί, η εικόνα του Γιάννη Κουφάκη από την Ιεράπετρα να κρατά με τρυφερότητα και -ολοφάνερα ειλικρινές- νοιάξιμο ένα μωράκι που κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του στα βράχια της απανθρωπιάς, αποτέλεσε μελτέμι αισιοδοξίας. Δυστυχώς, μονάχα μελτέμι. Διότι μέσα σε λίγες ώρες οι «καραβιές» βασανισμένων ανθρώπων που έφτασαν στην Κρήτη, μας υπενθύμισαν ότι εδώ μιλάμε για ένα εξαιρετικά σύνθετο θέμα, το οποίο η καλοσύνη και η ευσυνειδησία των λίγων δεν αρκεί για να αντιμετωπίσει.
Δεν θέλω να μπω σήμερα σε λεπτομέρειες και αναλύσεις, για τα pushbacks του Λιμενικού, την στάση της Ευρώπης και της Τουρκίας, την στάση της ελληνικής κυβέρνησης που «ξεφορτώνει» το πρόβλημα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους φυσικά.
Η παρατήρηση είναι κυρίως κοινωνική: Οι λιμενικοί της Τήλου που καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μη χαθεί ούτε μια ζωή και οι διακινητές/ λαθρέμποροι σωμάτων που συνελήφθησαν την Τρίτη 20 Αυγούστου στην Κρήτη και πρόκειται να παρουσιαστούν στον εισαγγελέα ανήκουν στο ίδιο είδος! Κι ας τους χωρίζει ωκεανός.
Ειλικρινά, ανάμεσα στους εκατοντάδες ανθρωπότυπους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αυτός του «διακινητή», πέρα από θυμό, μου προξενεί και μεγάλο ενδιαφέρον. Σκέφτομαι πόσο αποστασιοποιημένος πρέπει να είσαι από τις βασικές ανθρώπινες ιδιότητες για να βλέπεις μανάδες και παιδιά στοιβαγμένα σε βάρκες της συμφοράς και να σκέφτεσαι πόσο κοστίζει το κεφάλι. Απαιτείται τέτοια ψυχική ερημιά, τέτοια εσωτερική νέκρα για να βρίσκεσαι εκεί, χωρίς να σε ενδιαφέρει αν το φορτίο σου ζήσει ή πεθάνει, που νομίζω ότι πρόκειται για ένα μια ολότελα ξεχωριστή κατηγορία εγκληματιών. Όχι ακριβώς νέα, λαθρεμπόριο ανθρώπων γίνεται εδώ και αιώνες. Κάποτε ήταν απλώς εμπόριο! Μα σίγουρα εξελιγμένη και σφυρηλατημένη στις συνθήκες της πιο σημερινής, της πιο σύγχρονης βαρβαρότητας.
Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας τα πρόσωπα του Γιάννη Κουφάκη και του μικρού Ιωνά. Αυτά αποτελούν το καλύτερο αντίδοτο στον φασισμό.
Και ταυτόχρονα, ας μην ξεχνάμε και την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Εκείνη που περικλείει όλη την φρίκη και το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής.
