Πέρασαν προφανώς ανεπιστρεπτί οι εποχές που ξέραμε ότι «υποτίμηση του νομίσματος και ανασχηματισμός της κυβέρνησης δεν προαναγγέλλονται»
Νόμισμα δικό μας δεν έχουμε για να το υποτιμήσουμε και ανασχηματισμούς όχι μόνο τους γνωρίζουμε εκ των προτέρων, αλλά παράγουμε και περισσότερους από αυτούς που μπορούμε να καταναλώσουμε.
Εάν και αυτός ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι για απλή…κατανάλωση ή για παραγωγή ιδεών και έργου θα δείξει. Ο πρωθυπουργός επιθυμεί την οδό της αρετής και όχι της…κακίας και γι’ αυτό επέλεξε ένα σχήμα το οποίο και πιθανότατα θα είναι αυτό που θα οδηγήσει τον τόπο σε εκλογές. Πρόωρες ή όχι πάλι θα δείξει.
Να ξεκαθαρίσουμε επίσης πως δεν εξαρτάται τόσο από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, αλλά από τα γεγονότα και πόσο η τοξικότητα θα προχωρήσει ακόμη πιο βαθιά, με κίνδυνο να γίνει σήψη. Και τότε κανένα σχέδιο, καμιά ιδέα δεν θα σώζει την κατάσταση.
Μια πρώτη ανάγνωση της αναδόμησης της κυβέρνησης είναι ότι ο πρωθυπουργός προχώρησε σε ένα συγκερασμό έμπειρων στελεχών (Χατζηδάκης, Δένδιας, Γεραπετρίτης, Φλωρίδης, Χρυσοχοϊδης κ.ά.) με μια νέα γενιά που είναι φιλόδοξη και θέλει να πάει μπροστά, όπως είναι οι Πιερρακάκης, Κυρανάκης, Δήμας, Ι. Κεφαλογιάννης, Ζαχαράκη, Μιχαηλίδου.
Ταυτόχρονα άφησε εκτός σημαντικούς «παίκτες» της παράταξης όπως ο Σταϊκούρας, ο Παναγιωτόπουλος, ο Σκυλακάκης. Θα μου πείτε μάλλον θα βολευτούν αλλού, αλλά η ουσία παραμένει: Μένουν εκτός νυμφώνος κι αυτό δεν είναι λίγο. Επίσης, άφησε εντός κάποιους που μοιάζουν αμετακίνητοι, ακόμη και εάν δεν έχουν δώσει απτά αποτελέσματα στον τομέα που προΐστανται.
Το σχήμα είναι και πάλι πολυμελές, σχεδόν χαοτικό, έχει νέα στελέχη, αρκετούς υφυπουργούς, υπουργεία που…χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Θα λειτουργήσει; Θα δείξει η πολιτική νεκροψία.
Το στοίχημα πάντως παίζεται σε συγκεκριμένα υπουργεία. Το ένα είναι το Οικονομικών που δόθηκε στον Πιερρακάκη σε συνδυασμό με το Ανάπτυξης και το Ενέργειας. Θα γίνει κάτι σοβαρό στην οικονομία και στο κόστος ζωής; Γιατί εκεί παίζεται το παιγνίδι. Ο κόσμος αγανάκτησε για τα Τέμπη, αλλά στα οικονομικά ζόρια έχει το μυαλό του. Με επιδόματα και παροχές- pass τίποτα δεν θα γίνει. Εάν ο πολίτης δεν δει την αλλαγή στον μισθό του και στο σούπερ μάρκετ…άλλη…Ζωή δεν έχει!
Το δεύτερο στοίχημα που μας αφορά και ως Κρήτη είναι το υπουργείο Υποδομών. Εκεί ο Δήμας είναι ένα ρίσκο. Το λέμε κι εμείς για τον ΒΟΑΚ, το αεροδρόμιο, τα πράγματα που τρέχουν. Μακάρι να δείξει ότι μπορεί. Ο Κυρανάκης στα τρένα πήρε ο ίδιος ένα ρίσκο, αλλά καλό θα του κάνει εάν δουλέψει. Το παίρνει από το μηδέν και όπου κι αν το πάει θα κερδίσει και ο ίδιος. Εάν φέρει και ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα θα εκτοξευθεί και ο ίδιος.
Θα έβαζαν σε αυτή την εξίσωση και την Πολιτική Προστασία. Ο Γιάννης Κεφαλογιάννης έχει ένα βάρος να σηκώσει. Να μην συμβεί κάτι στραβό στη βάρδιά του που σημαίνει ότι θα το πάρει πάνω της όλη η κυβέρνηση. Πόσο εφικτό είναι;
Για την Υγεία, την Παιδεία, τη Μετανάστευση και τα «σοβαρά» υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας δεν περιμένουμε πολλά. Πιθανώς θα είναι μια από τα ίδια εκτός κι αν έχουμε τέτοιες γεωπολιτικές εξελίξεις που το πράγμα δεν θα μαζεύεται!
Τώρα ας μην μπούμε σε δελφινολογία, σε παράπονα τύπου τι πήρε η Κρήτη (και το Ηράκλειο τίποτα!), δεν έχει νόημα.
Φυσικά εμείς είμαστε απ’ έξω και κάνουμε εκ του ασφαλούς κριτική. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι εύκολο να είσαι πρωθυπουργός. Είναι ίσως η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο. Και δη στην Ελλάδα. Λέγεται πως κάποτε ο Σαρλ ντε Γκωλ είχε αναρωτηθεί πώς είναι δυνατό να κυβερνήσει κανείς ένα έθνος που έχει 246 είδη τυριού! Δεν γνώριζε ο στρατηγός ότι λίγο ανατολικότερα της Γαλλίας υπήρχε ένα έθνος που έχει…10 εκατομμύρια εν δυνάμει πρωθυπουργούς! Άντε τώρα να κυβερνήσεις μια τέτοια χώρα…Όσους ανασχηματισμούς και να κάνεις, όσες αλλαγές ή σχέδια εκπονήσεις έχεις πάντα να αντιμετωπίσεις την αντιπολίτευση των πολιτών που είναι και…μικροί κυβερνήτες. Το πρόβλημα είναι ότι στην περίπτωσή μας η σημερινή και όχι μόνο κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει εκατομμύρια διαφορετικές γνώμες, αλλά και τον…εαυτό της. Η κυβέρνηση πρέπει να ξεπεράσει τον κακό εαυτό της, ο πρωθυπουργός να θυμηθεί τον (συγγενή του) Ελευθέριο Βενιζέλο που έλεγε: Οι πολιτισμένοι λαοί κερδίζουν την εξουσία με την ψήφο των πολλών, κυβερνώνται με την ικανότητα των ολίγων και μεγαλουργούν με την πνοή του ενός.
