Άνοιξαν, λοιπόν, κι αυτό τον Σεπτέμβρη τα σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων. Παράλληλα με τις αναμνήσεις από τα δικά μας σχολικά (παιδικά και εφηβικά) χρόνια εντός και εκτός διδακτικών αιθουσών, στο νου μας, τέτοιες μέρες συχνότερα παρά τον υπόλοιπο χρόνο, έρχονται αρκετές σκέψεις για την παιδεία και την εκπαίδευση.
Έτσι, νομίζουμε ότι στο σχολείο δεν θα έπρεπε να πάνε τα παιδιά μας για να συμπληρώνουν όσα διδάσκονται στα φροντιστήρια και για να πάρουν μέρος στο «παιχνίδι» της βαθμοθηρίας, αλλά για να παίρνουν γνώσεις και να λαμβάνουν βοήθεια ως προς την κοινωνικοποίησή τους, την αρμονική ένταξή (και όχι υποταγή) τους στην κοινωνία.
Για να ορθοποδήσει και να πετύχει η εκπαίδευση στον παραπάνω σκοπό της και να γίνει παιδεία, και μάλιστα η δημόσια εκπαίδευση θεωρώ ότι και χρειάζεται και απαιτεί την ενεργό στήριξη όλων μας σε ένα ευνομούμενο κοινωνικό σύνολο (γονιών – δασκάλων και λοιπών μελών της κοινωνίας).
Με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσει να βοηθήσει πραγματικά κι αυτή κατόπιν τα παιδιά να βρουν το δρόμο τους και να προχωρούν ελεύθερα σε επιτυχημένες επιλογές στη δημόσια και την ιδιωτική ζωή τους χωρίς άγχος, βαθμοθηρία ή αθέμιτο ανταγωνισμό.
Επιπλέον, τα σχολεία, είτε δημοτικά είναι αυτά είτε γυμνάσια και λύκεια, δεν είναι ο τόπος επίδειξης ξερόλας. αυθεντίας από τους διδάσκοντες, νέων κινητών – tablets και bullying από τους μαθητές και κόντρας από τους γονείς.
Δεν είναι ο τόπος επιρροής και δράσης διαφόρων εφηβικών συμμοριών, που δε σέβονται δασκάλους και συμμαθητές και καταστρατηγούν ετσιθελικά το σχολικό κανονισμό και διαταράσσουν την αρμονία της ζωής των μαθητών.
Δεν είναι ο τόπος διακίνησης ναρκωτικών ή άλλων απαγορευμένων ουσιών που διαφθείρουν τα παιδιά μας στην πιο τρυφερή και ευαίσθητη ηλικία και τα παρασύρουν σε δήθεν «παραδείσους» μακριά από τη γονική τάχα και τη σχολική καταπίεση.
Δεν είναι η κατασκότεινη φυλακή για σώματα και κάτεργα που καταπιέζουν την ψυχή και το πνεύμα των μαθητών.
Είναι το παράθυρο το οποίο ανοίγοντάς το διάπλατα, αφήνεις τις ηλιαχτίδες της γνώσης να περιλούσουν, να ζεστάνουν και να φωτίσουν το νου και τον ψυχικό κόσμο των παιδιών.
Είναι ο τόπος σφυρηλάτησης του ψυχικού κόσμου των παιδιών καθώς μεγαλώνουν στην ηλικία και καλλιέργειας των διανοητικών και σωματικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους.
Είναι ο τόπος της πρώιμης, μα τόσο χρήσιμης στη συνέχεια της ζωής των παιδιών, κοινωνικοποίησης, αλλά και διά της φιλίας των συνομηλίκων ελεύθερης ανταλλαγής και της διά της διδασκαλίας από τους δασκάλους μετάδοσης των αξιών και των αρχών που διέπουν καθετί στην κοινωνία των ημερών μας.
Είναι ο τόπος που εκπαιδευτικοί καλούνται με ευσυνειδησία ν’ αντιπαλέψουν τα όποια καθημερινά προβλήματα της σύγχρονης εκπαίδευσης (έλλειψη δομών και υποδομών, κακογραμμένα σχολικά βιβλία κ.ά.), ώστε να επιτελέσουν ένα σοβαρό λειτούργημα που οφείλουν να σέβονται όλοι, το να μεταδίδουν δηλαδή στα παιδιά μας αρχές, αξίες και γνώση επιδεικνύοντας με τη σειρά τους κι αυτοί τον οφειλόμενο στον ψυχοπνευματικό κόσμο ενός εκάστου των μαθητών σεβασμό και την αντίστοιχη κατανόηση…
Καλή νέα σχολική χρονιά, λοιπόν, με υγεία και δύναμη, υπομονή και επιμονή, αγώνα και αισιοδοξία για όλους
