Αφορμή για το σημερινό σημείωμα, τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας, δημόσιας και οικογενειακής στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Και εφόσον κατ’ εμέ η βία είναι ο χειρότερος εχθρός κάθε νομοταγούς ανθρώπινης κοινωνίας, καθώς σαν σαράκι κατατρώγει αδηφάγο τα θεμέλια της, θα προσπαθήσουμε να συσχετίσουμε τα βίαια επεισόδια της δημόσιας ζωής με τους νόμους.
Ενώ η βία διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό και καταστρέφει τις ανθρώπινες σχέσεις, οι νόμοι, διά της εφαρμογής και της τήρησής τους, επιδιώκουν τη δικαιοσύνη, τον σεβασμό της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων των πολιτών και το κοινωφελές. Γι’ αυτό, εμφανίζονται και παρουσιάζονται ως γενικοί κανόνες, που ισχύουν παντού, πάντοτε, εξίσου και με όμοιο τρόπο για όλους.
Στους νόμους, λοιπόν, έχουμε υποχρέωση να πειθαρχούμε όλοι οι πολίτες για πολλούς λόγους, και πιο πολύ διότι κάθε νόμος στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο παρά, πρώτον, τρόπος σκέψης και αντίδρασης σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας κάθε στιγμή, σωφρόνων ανθρώπων, οι οποίοι αγωνίζονται, χωρίς βία, όχι για το ατομικό τους συμφέρον, αλλά για το κοινό καλό και, έπειτα, απόπειρα από κοινού όλων μας για διόρθωση των εκούσιων και ακούσιων ατομικών και κοινωνικών σφαλμάτων. Επίσης, δεν είναι λίγοι όσοι δέχονται ότι ο νόμος είναι προϊόν και μιας εκούσιας κοινής συμφωνίας των πολιτών για όλα τα καθημερινά ζητήματα του δημοσίου βίου, η οποία με τη σειρά της εξασφαλίζει την αρμονική συμβίωση και συνύπαρξη των μελών ενός κοινωνικού συνόλου δίχως να χρησιμοποιούν τη βία για να επιδεικνύουν τη λόγω φύλου η σωματότυπου δύναμή τους η την ανώτερη κοινωνική τους θέση ή/και για να λύνουν τις διαφορές τους με τους άλλους.
Έτσι, όταν όλα τα δείγματα σύνεσης και αρετής, στα οποία πρώτα ας λογαριάσουμε την ευνομία και την τήρηση των νόμων, βοηθούν μια κοινωνία να οργανώνεται και να επιβιώνει, η σωφροσύνη, ο σεβασμός και η πειθαρχία που δείχνουν οι νέοι απέναντι στους γονείς, τους δασκάλους και τους γεροντότερους και όλοι οι πολίτες προς τους συμπολίτες τους θα κυριαρχήσουν σε σχέση με την αλαζονεία, την έλλειψη σεβασμού, το θράσος και τη χρήση βίας.
Και θα κλείσουμε το παρόν σημείωμα με την πασίγνωστη διαπίστωση απ’ όσα βλέπουμε καθημερινά γύρω μας ότι οι πολίτες ζημιώνουν τη δημόσια ζωή, αν είναι άθλιοι, ατομιστές και συμφεροντολόγοι και βίαιοι, ενώ, οσάκις είναι δίκαιοι, τίμιοι και πρόθυμοι να σέβονται και να τηρούν έμπρακτα τους γραπτούς και τους άγραφους νόμους προσφέρουν, όπως έλεγε και ο πατέρας μου, τις μεγαλύτερες ωφέλειες στην κοινωνία που ζουν, γιατί έτσι εξασφαλίζουν και το σέβας και των άλλων προς αυτούς…
