Η Πρωτομαγιά είναι μέρα απεργίας. Και μέρα μνήμης και τιμής όσους θυσιάστηκαν στη διάρκεια των πολυαίμακτων αγώνων της εργατιάς για κατάργηση των κοινωνικών διαφορών μεταξύ των πολιτών και για προάσπιση των ατομικών, των εργασιακών και των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Στη μνήμη των αλλοτινών πρωτοπόρων της εργατικής τάξης, λοιπόν, ας γράψουμε λίγα λόγια στο σημερινό μας αρθρίδιο για τον άνθρωπο που εργάζεται για τα προς το ζην και καλείται να συνεργάζεται με τους γύρω του για μιαν καλύτερη ζωή.
Έτσι, ας δεχτούμε, πρώτα απ’ όλα, ότι ο λόγος που ο κάθε άνθρωπος εργάζεται καθημερινά είναι η κάλυψη των βιοτικών του αναγκών για τροφή, στέγη, ένδυση, υγεία και παιδεία, που είναι τα πιο σοβαρά προσωπικά του προβλήματα στη διάρκεια της ζωής του. Τα προβλήματα αυτά δεν πρέπει να εγκαταλείπονται να καταντούν «στάσιμα νερά», αλλά επιβάλλεται να καταβάλλεται συνεχώς κάθε προσπάθεια για επίλυσή τους.
Ας συμφωνήσουμε, κατόπιν, όλοι στο ότι ο άνθρωπος με τη χειρωνακτική και την πνευματική του, με την ατομική του και με την ομαδική εργασία, αφού εξασφάλισε τα προς το ζην, στάθηκε ο ίδιος ο δημιουργός των πιο λαμπρών πολιτισμών του.
Και πώς φτάνει στα σημαντικά τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα καλύτερα ο άνθρωπος; Οσάκις συνεργάζεται άδολα και ανιδιοτελώς με το κοινωνικό του περιβάλλον.
Και τι εννοούμε γράφοντας «συνεργάζεται»; Ξεκινώντας από το να έχει κοινούς στόχους με τους άλλους, σε ό,τι αφορά τον εργασιακό του περίγυρο, στα πλαίσια της απ’ όλους σεβαστής ελευθερίας, επικοινωνεί με τους συναδέλφους – συνεργάτες του, ανταλλάσσει ιδέες και πρακτικές με αυτούς ή με άλλους ομότεχνους ή συναδέλφους και κοπιάζει μαζί τους, αλλά και μαθαίνει ότι η εργατικότητα έχει σημαντικά οφέλη και στη δημόσια και, ταυτόχρονα, στην προσωπική του ζωή εάν συνοδεύεται από την ενότητα, τον ανθρωπισμό, την αμοιβαία κατανόηση, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλεγγύη.
Με τη συνεργασία καλλιεργείται ο ελεύθερος και χωρίς ιδεοληψίες διάλογος, που είναι προϋπόθεση της κοινωνικής ευημερίας και προαπαιτούμενο της ακηδεμονευτης δημοκρατίας.
Οι «ανθρώπινες» εργασιακές συνθήκες, πχ ασφάλεια, αμοιβές ανάλογα με τον καταβληθέντα κόπο, μη καταπιεστική εργοδοσία, ελευθερία ανάληψης πρωτοβουλιών και δράσεων, είναι, κατά τη γνώμη μας, όλα εκείνα τα οποία συμβάλλουν αποφασιστικά έτσι ώστε η εργασία και η συνεργασία να είναι αποδοτικές, να δίνουν ευκολότερα λύσεις στα ατομικά και κοινωνικά προβλήματα των εργαζομένων και των πολιτών εν γένει.
Μα, πάνω απ’ όλα, τέλος, χρήσιμο θα είναι να μην ξεχνάμε ποτέ ότι αφετηρία και κινητήριος μοχλός της καθημερινής ζωής και κάθε αποτελεσματικής συν-εργασίας είναι ο ελεύθερος άνθρωπος και οι αρχές, οι αξίες, οι ιδέες και ο συναισθηματικός κόσμος του. Αυτό σε συνδυασμό πάντα με μια από τις συμβουλές του σώφρονος πατέρα μου, το ότι «όταν οι μηχανές πάψουν να είναι εργαλεία στα χέρια του ανθρώπου αλλά γίνουν αυτές αφεντικά στη ζωή του και τον υποδουλώσουν ή τον υποκαταστήσουν, τότε φαινομενικά μπορεί να προοδεύουμε ως κοινωνία, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε χαμένοι, γιατί οι μηχανές δεν έχουν νου και καρδιά να κατανοούν και να συμμερίζονται τον κόπο των ανθρώπων!», συνοδεύουν κάθε μου βήμα.
Αλήθεια, εσείς τι πιστεύετε;
