Το πρόβλημα στην πατρίδα μας δεν είναι απλά ότι κυβερνάνε κυβερνήσεις που εκπροσωπούν το 25% του λαού. Το πρόβλημα είναι ότι δεν αντιπροσωπεύεται επί της ουσίας στις κύριες αποφάσεις που καθορίζουν το μακροπρόθεσμο μέλλον της χώρας ένα ποσοστό πλέον του 75%. Το προαναφερθέν 25% πέφτει ακόμα πιο χαμηλά ακόμα και για ήσσονος σημασίας αποφάσεις, αν αναλογιστεί κανείς ότι ως συνήθως οι κυβερνήσεις στην πατρίδα μας ποτέ δεν εφαρμόζουν απόλυτα το προεκλογικό τους πρόγραμμα.
Το γενικότερο πρόβλημα στην πολιτική ζωή της χώρας, είναι ότι μας έχουν ενσταλάξει την ιδέα ότι πρέπει να έχουμε αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση, για να αποφύγουμε δήθεν την ακυβερνησία. Μα καθώς γνωρίζουμε, η φύση απεχθάνεται το κενό. Οπότε ας μην ανησυχούν οι κατ’ επάγγελμα και διαχρονικά εξουσιαστές του τόπου. Δε θα υπάρξει ακυβερνησία. Το διακύβευμα για το λαό και την πατρίδα είναι να υπάρξει πολυκομματική Βουλή. Να ακουστεί επιτέλους και αυτό το ένα εκατομμύριο (1.000.000) πολιτών που ψήφισαν στις εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 τα πολιτικά κόμματα που έμειναν εκτός της παρούσας Βουλής, κατά κύριο λόγο την ΝΙΚΗ, την Πλεύση Ελευθερίας και το Μέρα25. Είναι δυνατόν δύο κόμματα με πάνω από 170.000 ψήφους το καθένα να μη μπορούν να έχουν φωνή στην κοινοβουλευτική ζωή της χώρας; 170.000 πολίτες, αριθμός ίσος με τον πληθυσμό που κατοικεί στην τρίτη πολυπληθέστερη πόλη της χώρας, την Πάτρα! Δύο τουλάχιστον κόμματα και συνολικά ένα εκατομμύριο ενεργοί πολίτες ζητάνε εκπροσώπηση! Δε φτάνει δηλαδή ο εναγκαλισμός της εκτελεστικής με την δικαστική εξουσία, καθώς και την πλήρη υποταγή των ΜΜΕ στις προσταγές του εγχώριου και διεθνούς χρηματοπιστωτικού και εν γένει καπιταλιστικού συστήματος, υπάρχει και αυτή η επιβαλλόμενη σχεδόν αφωνία σε ένα τεράστιο μέρος του λαού.
Το διακύβευμα του άμεσου μέλλοντος για την Ελλάδα είναι αν και πότε θα αποκτήσουμε συντεταγμένο κράτος, δηλ. κράτος με συνέχεια, με συνέπεια σε αυτά που προσδοκά ο πολίτης, κράτος με πολιτικές αρχών σε θέματα παιδείας, εθνικής ασφάλειας και άμυνας, προστασίας του πολίτη, κοινωνικού κράτους, κοινωνικών παροχών και εν γένει εσωτερικής διοίκησης. Κράτος που θα ακουμπά με τον ίδιο νοιάξιμο την Αθήνα και το Καστελόριζο. Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 είναι πολλές οι προκλήσεις για τον λαό. Προκλήσεις που καλό θα είναι να λειτουργήσουν ως προσκλητήριο για αθρόα προσέλευση στις κάλπες.
Η βασικότερη πρόκληση είναι να μην υπάρξει μονοκομματική κυβέρνηση με συντριπτική πλειοψηφία. Σενάριο που δεν αποκλείεται με τα μέχρι τώρα δεδομένα, και το οποίο θα οδηγήσει σε μια καταστροφική συνταγματική αναθεώρηση, από μια «ενός ανδρός αρχή». Σενάριο που θα κάνει ακόμα πιο εύκολη την σχεδιαζόμενη από τις Η.Π.Α. και την Γερμανία «εκποίηση» του Αιγαίου, της θάλασσας των Ελλήνων μέσα στον χρόνο. Είναι νωπές οι μνήμες των μνημονίων και των Πρεσπών για να ξεχάσουν οι πολίτες τόσο γρήγορα και να ξαναψηφίσουν εκείνους που τους φτωχοποίησαν, εκείνους που τους εξανάγκασαν να μεταναστεύσουν στα πέρατα του κόσμου, κυρίως εκείνους που μετέτρεψαν τη χώρα σε έναν περιορισμένης ισχύς χώρο στην άκρη των Βαλκανίων. Ποιοι είναι αυτοί; Κατά κύριο λόγο τα τρία πρώτα κόμματα των εκλογών της 21ης Μαΐου.
Το δεύτερο επίσης καθοριστικό είναι να υπάρξει μια πολυκομματική Βουλή, με νέες φωνές στα έδρανα και νέες ιδέες στον πολιτικό λόγο της χώρας. Μία επτακομματική αν όχι οκτακομματική Βουλή είναι εφικτό να δημιουργήσει με την ψήφο του ο λαός. Αρκεί να δώσει το πολυπόθητο 3%, τουλάχιστον στα δύο κόμματα που για λίγες μόνο ψήφους δεν κατάφεραν να εισέλθουν στην Βουλή στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Αναφερόμαστε στο νεοεμφανισθέν κόμμα ΝΙΚΗ με πρωτεργάτη τον γνωστό εκπαιδευτικό Δημήτρη Νατσιό, καθώς και την Πλεύση Ελευθερίας της νομικού και πρώην Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων, Ζωής Κωνσταντοπούλου. Δύο σχηματισμοί που δε μπορεί να αμφισβητήσει κανείς καλοπροαίρετος πολίτης ότι από την μια κινούνται στο κέντρο του πολιτικού φάσματος και από την άλλη έχουν δείξει με τις αποφάσεις τους και τον λόγο τους ότι, ούτε φοβούνται να τα βάλουν με το σύστημα, ούτε στελεχώνονται από αυτό. Η αγάπη στις ρίζες, την παράδοση και την πατρίδα δεν είναι εθνικισμός. Όπως και η αγάπη για μια δίκαιη κοινωνία δεν είναι κομμουνισμός. Ας μην προσπαθούν κάποιοι να κάνουν το άσπρο μαύρο.
Ιδιαίτερα για το κόμμα ΝΙΚΗ έχουμε να παρατηρήσουμε και το εξής παράδοξο και ελπιδοφόρο. Πρόκειται ουσιαστικά για τον πρώτο κομματικό σχηματισμό που ξεπήδησε από την επαρχία και αυτό είναι ουσιώδες. Δεν προέκυψε από κάποιο αθηναϊκό τζάκι ή ακόμα χειρότερα δεν προήλθε από ζυμώσεις του σωλήνα. Καλό θα είναι να το έχουν κατά νου αυτό οι ψηφοφόροι της περιφέρειας, της Κρήτης και των λοιπών επαρχιών της χώρας.
Φίλες και φίλοι. Το πρώτο κόμμα στις εκλογές της 21ης Μαΐου ήταν η Αποχή, με 4 εκ. πολίτες να την επιλέγουν, δεύτερο η ΝΔ με 2,4 εκ. κοκ. Θεωρούμε ότι τα 5 εκατομμύρια των Ελλήνων που είτε απείχαν, είτε ψήφισαν κάποιο εξωκοινοβουλευτικό (για την ώρα) κόμμα, μία και μοναδική απαίτηση έχουν και για ένα πράγμα είναι σίγουροι. Ότι αυτό το κράτος όπως είναι δομημένο και όπως λειτουργεί δεν τους εκπροσωπεί και δεν τους επιτρέπει να ονειρευτούν όπως εκείνοι θέλουν. Όταν όμως οι πολιτικάντηδες του υδροκέφαλου αθηναϊκού κράτους, που στρογγυλοκάθονται στα έδρανα της Βουλής, είναι μακριά από τον λαό, πώς να γνωρίσουν τις προσδοκίες των πολιτών; Αυτό το κράτος δεν τους αφήνει να εκφραστούν, τους αγνοεί επιδεικτικά.
Το διακύβευμα αυτών των εκλογών κατά τη γνώμη μας, σε ένα κρίσιμο χρονικό σταυροδρόμι του ελληνισμού, είναι ένα, μα διττό. Να αποκτήσει ουσιαστική φωνή και εκπροσώπηση το 75% του λαού και παράλληλα η νέα πολυκομματική Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου να προχωρήσει στην δημιουργία μηχανισμών απαραίτητων για ένα σύγχρονο συντεταγμένο κράτος. Επιτέλους ας λειτουργήσουν οι επιτροπές της Βουλής και οι λοιποί δημοκρατικοί και εθνικοί θεσμοί, απαλλαγμένοι από κομματικά στεγανά και μικροκομματικές αντιλήψεις, στελεχωμένοι κατά περίπτωση και με το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό όπου τέτοιο απαιτείται.
Ας αφήσουν τα κόμματα την όρεξη τους για αντιπαράθεση, στις προεκλογικές περιόδους. Ας πάψουν να κάνουν αντιπολίτευση πάνω στο σώμα του έθνους. Ας επιτρέψουν στους Έλληνες και τις Ελληνίδες του εξωτερικού να ψηφίζουν, καθώς για την ώρα αυτό το προνόμιο το αφήνουν στο αδιανόητο ποσοστό του μόλις 2% αυτών! Ας δημιουργήσουμε με προσήλωση, με σχέδιο και όραμα μεσοπρόθεσμο (δεκαετίας) και μακροπρόθεσμο (πεντηκονταετίας), εθνική πολιτική στην παιδεία, την άμυνα, την εξωτερική πολιτική και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Ας μην επιτρέψουμε στον νέο-οθωμανισμό να περιορίσει την ισχύ του ελληνισμού στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο. Ας θωρακίσουμε το Αιγαίο και τα σύνορά μας με οπλικά συστήματα και ανθρώπινο δυναμικό. Ας επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, κι ας οριοθετήσουμε την ελληνική ΑΟΖ. Ας πάψουμε να αδιαφορούμε για το αύριο στρουθοκαμηλίζοντας, λες και το μέλλον μας περιμένει λαμπρό χωρίς να χρειάζεται να κουνήσουμε τα χέρια μας και χωρίς να ιδρώσουμε. Ας πάψουμε από την μια να μεμψιμοιρούμε, κι από την άλλη να φερόμαστε ως οι πλέον υποτελείς προς τους συμμάχους. Ας αποκτήσουμε εθνική πολιτική και όραμα, κι ας αφήσουμε τις οιμωγές του τύπου «όφου παιδί μου σκεπαρνοφορεμένο μου», καθώς θα έλεγε καυστικά και η συγχωρεμένη η γιαγιά μου η Πηνελιά. Ας ενσταλάξουμε το πάθος για δημιουργία και πρόοδο στις καρδιές του ελληνισμού όπου γης. Ας δημιουργήσουμε τον ανεξάρτητο πόλο του σύγχρονου κοσμοπολίτικου ελληνισμού, κάνοντας το μητροπολιτικό κέντρο του, από τον Έβρο έως το Καστελόριζο και από την Κέρκυρα ίσαμε την Γαύδο, κέντρο φωτός, ομφαλό ειρήνης και πολιτισμού!
Δρ. Ηλίας Κοπανάκης
