Της ΣΩΤΙΑΣ ΠΕΝΤΕΔΗΜΟΥ
Αφιερωμένη στις γυναίκες, τις οικογένειες που έχουν βιώσει την οδύνη της απώλειας ενός παιδιού, πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τη γέννηση ήταν η χθεσινή παγκόσμια ημέρα ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια, την απώλεια εγκυμοσύνης και τη νεογνική απώλεια.
Πίσω από κάθε αριθμό, κάθε στατιστική, βρίσκονται γυναίκες που έχασαν ένα κομμάτι του εαυτού τους πριν προλάβουν καν να το κρατήσουν στην αγκαλιά τους.
Η ημέρα αυτή δεν είναι μόνο για να τιμήσουμε τα μικρά αγγελούδια που δεν πρόλαβαν να ζήσουν αλλά είναι και μια ευκαιρία να δώσουμε φωνή στον πόνο, να στηρίξουμε όσους θρηνούν και να σπάσουμε τη σιωπή γύρω από την απώλεια που βιώνεται, μα σπάνια μοιράζεται.
«Είναι γεγονός ότι εξακολουθεί να είναι ταμπού στην εποχή μας να μιλάμε για μια κύηση που χάθηκε και μάλιστα με τις ευλογίες της οικογένειας. Υπάρχει η κουλτούρα της αποσιώπησης ή υποτίμησης του πόνου. Δεν μπορούμε εύκολα να το κατανοήσουμε εύκολα είτε να αφήσουμε «χώρο» να υπάρχει. Είναι περικυκλωμένο από μυστήριο και αυτό πολλές φορές με τις ευλογίες μεγαλύτερων γυναικών της οικογένειας», τονίζει στο creta24.gr η κοινωνική ψυχολόγος Δέσποινα Λιμνιωτάκη. «Η γυναίκα πιέζεται πολύ να το ξεπεράσει σε σχέση με άλλα πένθη και μάλιστα με φράσεις τύπου «νέα είσαι θα κάνεις άλλο παιδί». Πολλές γυναίκες αποτρέπονται από το να δουν το έμβρυο που έχουν χάσει ενώ θα μπορούσαν να κάνουν το δικό τους μικρό τελετουργικό ή δεν λαμβάνουν πληροφορίες για το συμβάν κάτι που δεν τους επιτρέπει να τοποθετήσουν σωστά μέσα τους αυτό που τους συνέβη», προσθέτει.
Σημαντικό για την ίδια είναι να συζητάει κανείς – και ευτυχώς πλέον υπάρχουν ομάδες υποστήριξης των γυναικών που καλούνται να βιώσουν τα στάδια του πένθους, αν και δεν περνούν όλες από αυτά και δεν «στέκονται» στον ίδιο βαθμό. Όσον αφορά την στάση των αντρών, η κ. Λιμνιωτάκη, σημειώνει ότι «βιώνουν τελείως διαφορετικά το πένθος και αποσύρονται πιο «εύκολα» από αυτό. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να μείνουν στο πλάι των γυναικών, να είναι συνοδοιπόροι».
Με βάση τη δική της επιστημονική εμπειρία, η Δέσποινα Λιμνιωτάκη σημειώνει ότι για πολλές γυναίκες η απόφαση για επόμενες προσπάθειες είναι άμεση και σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα πριν καν αναρρώσει το σώμα τους. «Μία τόσο άμεση απόφαση από τη μία βοηθάει τη γυναίκα να νιώσει ικανή και δυνατή από την άλλη όμως προσθέτει άγχος. Αυτό είναι το παράδοξο».
Παρότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει βήματα προς την ενημέρωση και τη στήριξη των γονέων μέσα από δράσεις, ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης και πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης, η ανάγκη για μεγαλύτερη κατανόηση και ανοιχτό διάλογο παραμένει επιτακτική.
Η ημέρα αυτή υπενθυμίζει τη σημασία της αναγνώρισης του πένθους, της πρόσβασης σε κατάλληλες υπηρεσίες φροντίδας και της δημιουργίας ενός περιβάλλοντος που επιτρέπει στους γονείς να εκφράσουν την απώλειά τους χωρίς φόβο ή προκατάληψη.
