(Έκδοση «Γραφοτεχνική Κρήτης») Δρυγιάδες στέλνουν σβουριχτό το μήνυμα του «πρέπει» όρθιο να στέκει το χωριό σαν τσι κορφές του πρίνου… Τ’ Ατσιπόπουλο, Γιάννης Δαλέντζας Η ιστορία, βέβαια, ανέκαθεν προσέφερε στον άνθρωπο τη δυνατότητα, κοιτάζοντας προς τα πίσω, να βαδίζει με ασφάλεια προς τα εμπρός. Εξού και «όλβιος» (ευτυχής), κατά τον Ευριπίδη, ο γνώστης της […]
Το βιβλίο του Χάρη Καλαϊτζάκη «Τα δικά μας καφενεία», που εκδόθηκε και κυκλοφόρησε πρόσφατα, αποτελεί άλλη μία πολύτιμη κατάθεση στο θησαυροφυλάκιο της τοπικής μας ιστορίας. Μια πολυσήμαντη βάση δεδομένων για σύγκριση παρελθόντος και παρόντος, του κόσμου που απήλθε και αυτού που ήλθε ή επανήλθε παραλλαγμένος ή μεταλλαγμένος. Γιατί, αν θέλουμε με ασφάλεια να προχωρήσουμε προς […]
Κάνοντας αναδρομή στη λογοτεχνική και γενικότερα τη συγγραφική διαδρομή της πολυβραβευμένης Ρεθεμνιώτισσας, Χρυσούλας Δημητρακάκη, δεν μπορούμε να μην κάνουμε στάση στους βασικούς σταθμούς της, όπως στο μυθιστόρημα «Φρατζέσκα» (2006), στη συλλογή με δοκίμια και ποίηση «Το θρόισμα του μεγάλου δρυγιά» (2009) ή στις ποιητικές συλλογές «Ποίηση» (2005), «Τριλογία: Ύπαρξη-Ζωή-Άνθρωπος» (2007), «Stone and Water» (ελληνο-αγγλική έκδοση, […]
«Εγώ εκθέτω τα πράγματα ως έχουσιν, απλά και άχροα,
με μόνον το χρώμα της αλήθειας» Ε. Γενεράλις
«Εγώ εκθέτω τα πράγματα ως έχουσιν, απλά και άχροα,
με μόνον το χρώμα της αλήθειας» Ε. Γενεράλις
Το Νοσοκομείο είναι ο κατεξοχήν χώρος όπου δοκιμάζονται στην πράξη: η λατρεία στην υγεία την «ιμερόεσσα, ερατή, πολυθάλμιον, παμβασίλεια, φερόλβιον, μητέρα απάντων…» κατά τον Ορφικό Ύμνο στη μυθική Θεά Υγεία, την κόρη του Ασκληπιού. η συνέπεια των ιατρών στον όρκο τους, που είναι ο Όρκος του Ιατρού – φιλοσόφου Ιπποκράτη, μνημείο ανθρωπισμού και αλτρουισμού («Αγνώς […]
Ο συγγραφέας, όπως λέγεται, είναι το έργο του. Με την έννοια αυτή ο Μελέτης Δρετουλάκης δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη σύσταση. Μας είναι γνωστός από τα εύσχημα και πολύσχημα ίχνη που άφησε η δυνατή πένα του σε εφημερίδες, περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες.
«Των παιδιών μας τα παιδιά -τρεις γενιές σε μία οικογένεια»
Με ιδιαίτερη χαρά καλωσόρισα το βιβλίο της Ρεθυμνιώτισσας Χρυσοξένης Προκοπάκη «Μέλαινα χολή». Όχι όμως και με ιδιαίτερη έκπληξη, διότι η Χρυσοξένη είχε δώσει σημαντικά για την ηλικία της δείγματα γραφής στο πολυβραβευμένο σε πανελλήνιο επίπεδο λυκειακό περιοδικό «ΣΧΕΔΙΑ», που εκδιδόταν επί μια δεκαετία με επιμέλεια και ευθύνη μου.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Πολύβιο (Ιστορία Α,35,9)«Κaλλίστην παιδείαν nγnτέοv πρoς αλnθινόν βίον την εκ τnς πραγματικής ιστορίας περιγιγνομένην εμπειρίαν…». Δηλαδή «Πρέπει να θεωρούμε ως καλύτερη μάθηση για μια σωστή ζωή την εμπειρία που αποκτούμε από τη γνώση της αληθινής ιστορίας. Διότι (όπως συνεχίζει) μόνο αυτή προσφέρει σε κάθε εποχή και περίσταση αντικειμενικούς κριτές του πιο ωφέλιμου».
