Το λόμπι του «city» και της «βαριάς βιομηχανίας» της Αγγλίας που είναι τα χρηματιστηριακά γραφεία κι οι οίκοι διαχείρισης περιουσίας επιθυμούν διακαώς την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο λόγος είναι απλός και διπλός:
1. Για την αποφυγή εφαρμογής της αυστηρής ευρωπαϊκής νομοθεσίας και την απαλλαγή υποχρέωσης συμμόρφωσης των εν λόγω γραφείων στους κανονισμούς ελέγχου.
2. Για την επανάκτηση της δυνατότητας προνομιακής φορολόγησης που τώρα απαγορεύεται, ώστε να παρέχεται δυνατότητα ευελιξίας.
Ως γνωστό, στο Λονδίνο διενεργείται το 30% του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού όγκου συναλλαγών, ενώ παράλληλα το εγχώριο νόμισμα της Αγγλίας αποτελεί μαζί με το δολάριο, το ευρώ και το γιαπωνέζικο γιεν τα τέσσερα κυρίαρχα αποθεματικά νομίσματα, που αναγνωρίζονται διεθνώς με ποσοστό 8,09% επί του συνόλου (από 1 Οκτωβρίου 2016 αναμένεται κι η αναγνώριση του κινέζικου γουάν ως του πέμπτου αποθεματικού νομίσματος).
Πέραν αυτών, η εργατική τάξη υποστηρίζει σθεναρά την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε., καθώς θεωρεί ότι η μεταναστευτική ροή κι η ενδοκοινοτική ελεύθερη μετακίνηση των εργαζομένων, στερεί θέσεις εργασίας κι ευθύνεται για τη αύξηση της ανεργίας.
Με το Βrexit σίγουρα θα υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες ενδεχομένως είναι θετικές, γιατί θα δημιουργηθεί δύναμη συσπείρωσης και επιτάχυνση ολοκλήρωσης της Ευρώπης σε ένα ομόσπονδο υπερκράτος.
Τα πάντα θα κριθούν το έτος 2017, όπου τόσο η Γερμανία όσο και η Γαλλία έχουν εθνικές εκλογές και αποτελούν τις δύο βασικές συνιστώσες της Ε.Ε., οι οποίες χαράζουν την πολιτική γραμμή.
Το μέλλον προβλέπεται αβέβαιο και εξαρτάται από τη βούληση των Ευρωπαίων πολιτών και κυρίως από την πρακτική που θα ακολουθήσει η ηγεσία και αν θα μπορεί να δημιουργήσει προοπτική και όραμα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ανάγκη μια δομική αναμόρφωση, η οποία θα λύσει τη θεμελιώδη σύγκρουση μεταξύ των κρατών μελών σχετικά με την εθνική ανεξαρτησία τους και τη δέσμευση έναντι της ενιαίας ευρωπαϊκής αρχής.
Το κύριο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η έλλειψη της δημοκρατικής νομιμοποίησης κι ως εκ τούτου επιτάσσεται μια ουσιώδης μετεξέλιξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος από ένα οικονομικό οργανισμό προάσπισης συμφερόντων σε μια οντότητα ευρείας αποδοχής από τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Για να γίνει αυτό απαιτείται εργώδης προσπάθεια από τα αρμόδια θεσμικά επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να συγκροτηθεί μια ανώτερης φύσης ευρωπαϊκή ταυτότητα στους πολίτες που θα διαμορφώσει κοινή συνείδηση με κοινές αξίες.
Αυτό αποτελεί την πλέον αξιόπιστη εγγύηση, ώστε να απολαμβάνουμε την υπέροχη κοινή μας μοίρα με ελεύθερη βούληση υπό το καθεστώς μιας αδιάβλητης δικαιοσύνης.
