Η πρόσφατη ένταση στις σχέσεις με τη Γερμανία δίνει λαβή για εικασίες συνωμοτικού Grexit. Όμως ο χαρακτηρισμός του τελευταίου ως συνωμοτικού ή ατυχηματικού δεν είναι τόσης σημασίας. Επιχειρώντας να εντοπίσουμε συμφέροντα που ένα Grexit θα υπηρετούσε, ας ξεκινήσουμε με τη στάση του λαού απέναντι στην κυβέρνηση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία του κόσμου στηρίζει και εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Το κυβερνητικό στρατόπεδο εμφανίζεται κοκορευόμενο. Αλλά η πραγματικότητα από τη μεριά της δείχνει μαζική φυγή τραπεζικών καταθέσεων και δραματική μείωση της καθημερινής κατανάλωσης! Η αντίφαση εδώ είναι χαρακτηριστική της αντίληψης και συνέπειας μερίδας του ελληνικού λαού.
Εξετάζοντας τώρα τα συμφέροντα, που θα μπορούσαν να ωθήσουν ή έστω να κάνουν ανεκτό το Grexit, τα κατατάσσουμε σε τρεις κατηγορίες: Της κυβέρνησης-κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, του λαού με ευρεία έννοια και των δανειστών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πιο ευχαρίστως θα επέλεγε να βάλει τη σφραγίδα του στην εξέλιξη και την ιστορία του τόπου, ριζώνοντας ένα κομματικό κράτος παροχών κατά το πρότυπο του Ανδρέα Παπανδρέου, παρά να παίξει το ρόλο του διαχειριστή υπό λογοδοσία. Η πρόσφατη φιλοΔΕΗκή εξαγγελία του το καταμαρτυρά. Και η ινδαλματική στάση του αρχηγού του έναντι του Ανδρέα Παπανδρέου. Το βράδυ των εκλογών ο κ. Τσίπρας έκλεισε την ομιλία του στα Προπύλαια με αναφορά στο σήκωμα του ήλιου πάνω από την Ελλάδα. Βέβαια στο σημείο αυτό θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως η φράση αυτή ειπώθηκε αποκλειστικά προς τέρψη της πάλαι ποτέ πασοκικής πτέρυγας του κόμματός του. Αλλά ειπώθηκε και κάτι άλλο, που είχε ειπωθεί από τον Ανδρέα Παπανδρέου επί λέξει το βράδυ των εκλογών του Οκτώβρη 1981 (υπήρξα αυτήκοος): «από αύριο αρχίζει η σκληρή δουλειά». Το τελευταίο είναι αδύνατο να το επανέλαβε ο κ. Τσίπρας για χάρη του πασοκογενούς τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, μια και η φράση αυτή δεν θα μπορούσε να έχει κατοικοεδρεύσει στη μνήμη του κόσμου. Ειπώθηκε λοιπόν προς τέρψη του ιδίου του κ. Τσίπρα! Είναι θαυμαστής του Ανδρέα Παπαδρέου ως το μεδούλι! Εξάλλου, η παραμονή στα μνημονιακά πλαίσια θα ενέσπειρε στον ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικό διχασμό.
Από την άποψη τώρα των συμφερόντων του λαού με την ευρεία έννοια. Μη μας διαφεύγει ὀτι στο ελληνικό momentum εξέχουσα θέση κατέχει και ο εθισμός στην «αρπαχτή». Για την τελευταία, η μετάβαση στη δραχμή προοιωνίζει λαμπρό πεδίο δόξας! Θα έδινε τη δυνατότητα σε όσους έχουν ευρώ να αποκτήσουν περιουσίες φθηνά (έτσι βέβαια οι ανισότητες και η αδικία θα μεγάλωναν). Πιθανότατα επίσης να ωφεληθούν οι οφειλέτες του Δημοσίου από τη δραχμοποίηση των χρεών τους. Αλλά και ένα μέρος του κοσμάκη του άνεργου, με την αύξηση του τουρισμού (του φθηνού και υποβαθμισμένου) θα είχε πρόσβαση σε ένα κομμάτι ψωμί.
Τέλος από πλευράς συμφερόντων των δανειστών, η φθηνή επισκεψιμότητα και η προοπτική αγοραστικών ευκαιριών (και για εκείνους). Παράλληλα, τα δανεικά που έχουν δώσει εξασφαλίζονται, σε περίπτωση επίσημης χρεωκοπίας, με τη δυνατότητα κατάσχεσης κάθε περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου, υπέργειας και υποθαλάσσιας…
Αυτά.
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι δικηγόρος
