Με μια σκληρή αλλά κατά βάση τοποθέτηση απογοήτευσης απάντησε ο νεαρός αθλητής του μπιτς-βόλεί Δημήτρης Αστρινάκης (δεξιά στη φωτό) στο κάλεσμα του Τμήματος Αθλητισμού Δήμου Ρεθύμνου να τον βραβεύσει στην «γιορτή του αθλητή» για όλα όσα κατάφερε ο ίδιος και οι ομάδες του (και με το σχολείο του) τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Δημήτρης Αστρινάκης μιλάει για «ένα ανούσιο, άχρωμο χαρτί» συγχαρητηρίων από τον Δήμο την ίδια στιγμή που ο ίδιος ο φορέας δεν διαθέτει γήπεδα στην μεγάλη παραλία για να μπορέσουν να προπονηθούν οι αθλητές-τριες και να φέρουν αυτές τις πανελλήνιας εμβέλειας επιτυχίες.
Συγκεκριμένα: «Λένε ότι οι αφορμές για την σύλληψη ενός σεναρίου πηγάζουν από την καθημερινότητα, από τα απλά κι αυτονόητα πράγματα . Αν έπρεπε να γράψω ένα σενάριο ορμώμενος από την πρόθεση του δήμου να μας βραβεύσει στην εκδήλωση αυτή , θα ήταν σίγουρα κωμωδία ,άκρως ξεκαρδιστική!Θεώρησα αστεία την κίνηση και την πρόθεση του δήμου , γέλασα πολύ ,όταν έμαθα ότι ο ίδιος επιθυμεί να μας βραβεύσει για τις επιδόσεις μας τα τελευταία χρόνια στα πανελλήνια πρωταθλήματα beach volley . Νευρίασα ταυτόχρονα! Το θεώρησα ειρωνικό κι άκρως προσβλητικό. Δεν έχει καμία σημασία για εμάς ένα κομμάτι χαρτί, ανεξαρτήτως του πομπού του . Το μόνο που κάνει είναι να μας θυμίζει ότι ήμασταν( κι ευελπιστώ πως δεν θα είμαστε ) μόνοι μας στην προσπάθεια αυτή . Θα ήθελα πραγματικά αυτή η μέρα να μετουσιωνόταν στην πολυπόθητη ευκαιρία να ευχαριστήσουμε τον δήμο που ήταν δίπλα μας , να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για όλα όσα προσέφερε για την επίτευξη αυτής την επιτυχίας ,που από ατομική θα ήταν συλλογική . Αλλά με μεγάλη θλίψη διαπιστώνω ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι . Άραγε, είναι το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει η πόλη μας ; Ένα απρόσωπο, άχρωμο ,ανούσιο χαρτί ; Ένα μαζικό «χαρμόσυνο» εμβατήριο μαζί με ένα «αληθοφανές» συγχαρητήρια» ; Δεν θέλω απλά να χαμογελάω σε μια φωτογραφία τραβηγμένη σε κλίμα χαρμόσυνης συνάντησης που θα ανθεί την επόμενη μέρα στα σάιτ , δίνοντας την εντύπωση ότι ο δήμος εκτιμάει ,σέβεται, κι στέκεται αρωγός στην προσπάθεια μας . Πιστεύω ότι ο δήμος μπορεί να παρέχει πολλά παραπάνω και χρειαζόμαστε παραπάνω ! Εκεί ένα βήμα πριν το βάθρο έχουμε την ανάγκη για βοήθεια , μια βοήθεια που θα λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη κι θα μας οδηγήσει ,ανεβάσει και εδραιώσει σε αυτό . Κι όχι ύστερα ,ένα άχρωμο ενδιαφέρον που ταυτίζεται με ένα φύλλο χαρτί τιτλοφορούμενο με το πολύχρησιμοποιημένο συγχαρητήρια», συνοδευόμενο από μια ψυχρή συγκίνηση . Αυτός ο δήμος που τώρα «αισθάνεται» περηφάνεια για την επιτυχία εμένα του Γιάννη και όλων όσων βοήθησαν σε αυτή ( πολύ θα ήθελα ο δήμος να είναι μέσα σε αυτούς ), μας στέρησε εδώ και 2-3 χρόνια τους χώρους προπόνησης και άθλησης μας . Ο ίδιος ο τόπος μας έβαλε τρικλοποδιές και στάθηκε τροχοπέδη στον αγώνα μας , καθιστώντας τον εξαιρετικά δύσκολο και άνισο. Μας εμπόδισε την πρόσβαση στην προπόνηση , γενεσιουργό στοιχείο εκάστοτε επιτυχίας. Ελπίζω να μην σπαταλήσει στο μέλλον άδικα κι άλλο χαρτί και να προβεί σε ουσιαστικές ενέργειες ! Τρέφω την ελπίδα ότι η σημερινή κωμωδία θα μετατραπεί στο άμεσο μέλλον σε ντοκιμαντέρ προτύπου ιδανικής πολιτειακής βοήθειας κι για τους άλλους δήμους . Αν πραγματικά ο δήμος θέλει είναι μέρος της χαράς μας , κομμάτι της επιτυχίας μας, ζητάμε το καλοκαίρι που θα έρθει να μην βρει το Ρέθυμνο χωρίς γήπεδα beach volley. Και έτσι του χρόνου αυτή τη μέρα θα γιορτάζουμε όλοι μαζί ! Γιατί η μεγαλύτερη επιβράβευση για εμάς είναι τα γήπεδα.»