Στην πολιτική σφαίρα, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι ηγέτες αποτελεί συχνά αντικείμενο έντονων συζητήσεων και κριτικής. Η δήλωση που αναφέρεται και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ αλλά και από μια πληθώρα πολιτικών στελεχών σχεδόν με παπαγαλίστικη διάθεση για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, ότι «δεν κάνει το παιδί», αν και μπορεί να φανεί απλή λεκτική επίθεση, μπορεί επίσης να φέρει βαθύτερες συνέπειες και να προσβάλλει ουσιαστικά μια ολόκληρη γενιά στελεχών και ανθρώπων που τον υποστηρίζουν. Στελεχών μιας γενιάς που μπορεί να σπούδασε, που σίγουρα εργάστηκε στα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης που δραστηριοποιήθηκε σε επιμελητήρια, σε επιστημονικούς συλλόγους, σε συνεταιριστικά σχήματα, σε φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης και που προσπάθησε να δημιουργήσει και να οραματιστεί ένα βιώσιμο μέλλον για την ίδια αλλά και για την επομένη.
Η δήλωση αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως παραποίηση της εικόνας του Προέδρου ως ανεπαρκούς ή ακόμα και ανίκανου να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες της νεότερης γενιάς. Σε πολλές περιπτώσεις, τέτοιου είδους δηλώσεις μπορούν να επηρεάσουν την εικόνα και την αξιοπιστία του ηγέτη στα μάτια των νέων ανθρώπων, οι οποίοι αποτελούν συχνά τον κινητήριο χώρο της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής. Επηρεάζουν όμως σίγουρα και την προηγούμενη γενιά που ακόμη και σήμερα επιλέγει συστηματικά τους «συμβατικούς» τρόπους ενημέρωσης. Και δυστυχώς πλέον οι περισσότεροι από εμάς υποψιαζόμαστε το status quo που παρασιτεί εκεί.
Η επιρροή της προπαγάνδας στην αντίληψη του κόσμου είναι ένα θέμα που έχει κεντρική σημασία στη σύγχρονη πολιτική και κοινωνική σκηνή. Η συστηματική αρνητική προπαγάνδα όμως εναντίον ενός ηγέτη μπορεί να διαμορφώσει τη γενική αντίληψη του κοινού και να επηρεάσει την κοινή γνώμη με ποικίλους τρόπους.
Καταρχάς, η προπαγάνδα μπορεί να δημιουργήσει ένα εικονικό πλαίσιο γύρω από τον ηγέτη, το οποίο να αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη πολιτική ή ιδεολογική γραμμή. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό το πλαίσιο είναι αρνητικό και επικεντρώνεται σε δήθεν πτυχές της προσωπικότητας του. Η συστηματική αρνητική προπαγάνδα μπορεί να δημιουργήσει αμφιβολίες στο μυαλό του κοινού σχετικά με την αξιοπιστία του ηγέτη. Όταν το κοινό επανειλημμένα εκτίθεται σε αρνητικά μηνύματα σχετικά με έναν ηγέτη, μπορεί να αμφισβητήσει την ειλικρίνεια ή την ικανότητά του να διαχειριστεί τις πολιτικές υποθέσεις με επιτυχία. Τέλος, η προπαγάνδα μπορεί να επηρεάσει την αντιληπτή ελευθερία και ανεξαρτησία του κοινού. Όταν οι άνθρωποι εκτίθενται σε μονόπλευρες πληροφορίες που εκπέμπουν μια αρνητική εικόνα για έναν ηγέτη, μπορεί να δυσκολευτούν να διαμορφώσουν τη δική τους γνώμη, αντί να βασίζονται σε αντικειμενικά γεγονότα ή πληροφορίες.
Η προσβολή ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου κόμματος αντικατοπτρίζει απόρριψη ή έλλειψη σεβασμού προς την πολιτική διαδικασία και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Όταν οι απόψεις εκφράζονται με λόγια που υπονοούν αποδοκιμασία ή προσβολή προς τους εκλεγμένους αντιπροσώπους, μπορεί να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον τοξικό ένα περιβάλλον μη εποικοδομητικής πολιτικής συζήτησης και αντιπαραγωγικής συνεργασίας.
Συνήθως όμως αυτός που επιλέγει ως τον κινητήριο άξονα του στρατηγικού σχεδιασμού του την αρνητική προπαγάνδα και την προσβολή βασιζόμενος σε Γκεμπελικές τακτικές προσπαθεί επιμελώς να καμουφλάρει προσωπικές αδυναμίες και αποτυχίες, να αποκρύψει την αλήθεια και να παραποιήσει την πραγματικότητα.
Καλωσορίσατε λοιπόν στις Ευρωεκλογές του 2024.
Εγώ προσβάλλομαι …Εσείς;
