Η Ελλάδα από τα προϊστορικά χρόνια, ήταν εδαφολογικά κατακερματισμένη σε μικρές εδαφολογικές περιοχές και μικρά νησιά, έτσι εξ ανάγκης έπρεπε οι κάτοικοι των να μετακινούνται με μικρά πλοία, αλλά και πέραν τούτου να μπορούν για να καλύπτουν τις διάφορες ανάγκες τους σε τρόφιμα και υλικά αγαθά. Συνέβαιναν βέβαια και πολεμικές συρράξεις στη θάλασσα κατακτητικού χαρακτήρα. Όταν μάλιστα εκτοπίστηκαν οι Φοίνικες από τη πρώτη θέση και οι Έλληνες έγιναν οι θαλασσοκράτορες του τότε γνωστού κόσμου, εξέλιξαν το θέμα της ναυτοσύνης σε άλλο επίπεδο.
Το μεγάλο ερώτημα το οποίο έπρεπε να απαντηθεί ήταν τι θα έτρωγαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, που με τον όρο ταξίδι εννοείτο το εμπορικού ή πολεμικού χαρακτήρα, καθόσον τότε δεν υπήρχαν ταξίδια αναψυχής. Οι διατροφικές δε ανάγκες των ναυτικών εμπορικών πλοίων ήταν σχεδόν οι ίδιες με αυτές των πολεμικών.
Τα ταξίδια που είχαν μεγάλη διάρκεια δηλ. πολλούς μήνες, έπρεπε να μελετηθούν επισταμένως για τους ταξιδεύοντες, προκειμένου να εξασφαλίσουν την σωματική και ψυχολογική κατάσταση των.
Η βασική τροφή κατ αρχή ήταν ξηρά και συγκεκριμένα φρούτα,όσπρια, παστά ψάρια και κρέατα, αλλαντικά και γενικά τρόφιμα που μπορούν να αντέξουν για αρκετό χρονικό διάστημα, χωρίς ιδιαίτερες συνθήκες αποθήκευσης, όπως σιτάρι, κριθάρι, αμύγδαλα, κουκουναρόσπορο, σύκα, ελιές, μαύρο κύμινο, κορίανδρο, που βασικά αποτελούσαν τροφές που εξυπηρετούσαν τη διατροφή του πληρώματος και των επιβατών.
Ενδεικτικά τα φρέσκα τρόφιμα κρέας, ψάρια μπορούσαν να τα προμηθευτούν από τα διερχόμενα λιμάνια.
Υπάρχουν ιστορικά στοιχεία, ότι το πλήρωμα των πλοίων ψάρευε εν πλω, για να προμηθευτεί φρέσκα ψάρια που πιθανότατα ήταν η κύρια τους νωπή διατροφή. Ακόμη την μαγειρική στο πλοίο, αναλάμβαναν μάγειροι από το πλήρωμα.
Τα προς χρήση υγρά πληρώματος και επιβατών, όπως νερό και οίνο, τα διατηρούσαν σε ασκούς είτε προσωπικούς, είτε κοινής χρήσης, τα δε στερεά μέσα σε πήλινα δοχεία, συνήθως αμφορείς.
Όλες οι εν λόγω πληροφορίες προέρχονται από πληθώρα αρχαιολογικά ευρήματα, διάφορα ναυάγια που έχουν αποκαλυφθεί, όπου έχουν βρεθεί οινοχόες με μελανή στίλβωση, μαγειρικά σκεύη, αρκετά πινάκια με τη χαρακτηριστική στίλβωση, δοχεία λαδιού, ξύλινα κουτάλια.
Τα σερβίτσια ανήκαν στο πλήρωμα του πλοίου.
Οι συνθήκες που επικρατούσαν σε ένα αρχαίο εμπορικό πλοίο, εξασφάλιζαν μάλλον στοιχειώδεις ανέσεις αν και ορισμένα πλοία φαίνεται πως διέθεταν καμπίνες και υποδομή για μαγείρεμα.
Όπως και να έχει η επικρατούσα κατάσταση στα εμπορικά πλοία, από άποψη διατροφής, ήταν μονότονη αλλά συχνά περιπετειώδεις, λόγω της πειρατείας που συχνά συνέβαινε, διότι οι πειρατές ήταν και αυτοί ναυτικοί και μάλιστα. εξαιρετικά επιδέξιοι.
Η πειρατεία ήταν μια μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε και από τους αρχαίους Έλληνες θεμιτή μάλιστα προκειμένου να εξευρεθούν διάφορα υλικά μέσα, αλλά και ανθρώπους με τον ρόλο του δούλου, οι δε πειρατές ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι.
Ιστορικά ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά», αναφέρει ότι οι άνθρωποι αυτοί φυσιολογικά για να καλύψουν τις ανάγκες τους, προέβαιναν σε αυτές τις πειρατικές πράξεις.
Κατά την διάρκεια των μυκηναϊκών χρόνων και μέχρι τα κλασικά χρόνια, πειρατεία ήταν μια κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα, αρκεί αυτοί που την ασκούσαν να μην στρέφονταν εναντίον των συμπολιτών τους, καθ όσον το σπουδαιότερο που απάλλασσε αυτούς τους ανθρώπους ήταν η ανάγκη επιβίωσης, ιδιαίτερα τις εποχές που επικρατούσε λιμός.
Η πειρατεία ήταν πιο εύκολο να διεξαχθεί τις εποχές που επικρατούσαν άσχημες καιρικές συνθήκες, διότι τα πλοία για λόγους ασφάλειας, ανεφοδιασμού και ελλιμενισμού, εκινούντο από ακτή σε ακτή.
Στις περισσότερες πόλεις των οποίων κάποιοι κάτοικοι επιδίδονταν σε πειρατικές πράξεις, όταν επέστρεφαν στη πόλη τους μοιράζονταν τα λάφυρα με τους συμπολίτες τους.
Οι κρητικές πόλεις Κυδωνία και Ελεύθερνα, προχώρησαν ένα βήμα περισσότερο, έγιναν εμπορικά κέντρα, διεξάγοντας εμπορικές συναλλαγές με πειρατικά λάφυρα, που ήταν ως επί το πλείστον φορτίο εδώδιμων αγαθών, όπου ήταν ο κύριος στόχος των πειρατών και όχι τα διάφορα υλικά μέσα.
Θα ήταν δυνατόν να αναφερθούν και άλλες λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή και τη δράση των πειρατών, καθώς και της πειρατείας γενικότερα.
Πηγές: Διάφορα Ιστορικά Συγγράμματα
