Δείγμα εξαιρετικής σατιρικής γραφής και το ποίημα του για το Καρναβάλι
Με τον θάνατο του Δημήτρη Ποθουλάκη σπάει ένας ακόμα κρίκος, που συνδέει το ιστορικό παρελθόν του Ρεθύμνου με τη σύγχρονη εποχή. Ήταν από τους Ρεθεμνιώτες που ζούσαν για τον τόπο τους. Και δεν έχανε αφορμή να αποτυπώσει μορφές, εικόνες, ιστορία της πολιτείας μας, σε κάθε μορφή τέχνης που υπηρετούσε. Και ήταν τόσες αυτές που εκείνος που τον παρακολουθούσε και τον θαύμαζε έχανε τον λογαριασμό.
Ο ίδιος, πολέμιος της προσωπικής προβολής και της υπερβολής, ακόμα και σε χαρακτηρισμούς αγάπης στο άτομό του, απέφευγε να ξεδιπλώσει τις πτυχές του πολυσήμαντου ταλέντου του. Κι εκεί που διάβαζες και ξαναδιάβαζες το «Ρέθυμνο που έφυγε» και αναπολούσες μέσα από τις γραμμές του πρόσωπα και γεγονότα, παρέες και δρώμενα, ερχόταν ένα εικαστικό γεγονός στο οποίο πρωταγωνιστούσε, να σε παρασύρει σε άλλους λογισμούς.
Και πάνω που βάραινε η ατμόσφαιρα, ερχόταν ο ίδιος να σου θυμίσει κι άλλες πλευρές της ζωής με τον σατιρικό του στίχο.
Για τις παρέες όμως της δεκαετίας του ’60, ο Δημήτρης Ποθουλάκης δεν ήταν ο καριερίστας τραπεζικός, ο ραδιοτηλεοπτικός παραγωγός, ο ιστορικός ερευνητής, ο συγγραφέας, ο σκιτσογράφος, ο γελοιογράφος, ο εικαστικός, ο εκδότης, ο δημοσιογράφος. Ήταν ο «Μίμης» τους, με το αστείρευτο κέφι, ο πλοηγός τους σε πελάγη αναμνήσεων, ο εμψυχωτής κάθε ομάδας που ήθελε να προσφέρει στον τόπο μας.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο και από τα παιδικά του χρόνια έδειχνε ένα πάθος για τον τόπο του. Η ανοικτή καρδιά του, το κέφι του, η δίψα του για δημιουργία τον έκανε «ψυχή» της παρέας. Τα δώρα που του έδωσε η φύση και κυρίως ένα αθλητικό παράστημα, τα τίμησε με την ενεργό συμμετοχή του στην αθλητική ζωή του τόπου, κυρίως στο ποδόσφαιρο, με σημαντικές διακρίσεις παγκρήτιες αλλά και πανελλαδικές.
Ο Μίμης όμως, μπορεί να συμμετείχε με πάθος σε κάθε προσπάθεια που αναδείκνυε τον τόπο του, αλλά με τη σύνεση που τον διέκρινε, φρόντισε να εξασφαλίσει την επαγγελματική του αποκατάσταση μακριά από ανεκπλήρωτα όνειρα και φρούδες προσδοκίες.
Εργάστηκε επαγγελματικά στην Εθνική Τράπεζα σαν υψηλόβαθμο στέλεχος, με εξειδίκευση οργανωτή – αναλυτή τραπεζικών συστημάτων και διαδικασιών. Προσέφερε δε τις υπηρεσίες του στην οργάνωση πολλών καταστημάτων της τράπεζας, καθώς και στον ευαίσθητο χώρο του μεταποιητικού κλάδου. (Διεύθυνση Βιομηχανικών χορηγήσεων).
Είχε τη χαρά να συνδέσει τη ζωή του με μια χαρισματική γυναίκα την Ξένια Καλαντζή και να αποκτήσει τρία παιδιά. Την Ελένη παιδίατρο, την Καρολίνα φαρμακοποιό και τον Παντελή, μαθηματικό, με μεταπτυχιακές σπουδές στη φιλοσοφία της Πληροφορικής, στο University Of Westminster, γνωστό πανεπιστήμιο του Λονδίνου,σήμερα δε ανωτ. στέλεχος στη Διεύθυνση Πληροφορικής της Εθνικής Τράπεζας.
Αξιόλογη δράση στα κοινά
Ήταν από τους πρώτους που επιστρατεύθηκαν στα γεγονότα του Αττίλα το 1974 ως έφεδρος εξ εφέδρων Λοχαγός Πεζικού και από τους τελευταίους που απολύθηκαν μετά τα γεγονότα. Άφησε κι εκεί τη σφραγίδα της προσφοράς του ως Υποδιοικητής Τάγματος Εφέδρων.
Αναμείχτηκε ενεργά, αμέσως με τη μεταπολίτευση, στην αναδιοργάνωση του Κρητικού πολιτιστικού κινήματος και διατέλεσε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Κρητών, (1975-1981) από την οποία προήλθαν τα περισσότερα από τα νεώτερα πολιτιστικά σωματεία της Αττικής.
Στον Δημήτρη οφείλουμε την ανάδειξη πολλών προσωπικοτήτων του τόπου μας και «εκτός των τειχών».
Παρουσίασε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1976, σε δημόσιο χώρο, τον αείμνηστο πρωτοπρεσβύτερο παπά Άγγελο Ψυλλάκη, τον σημαντικότερο ερμηνευτή των ριζίτικων τραγουδιών. Ακολούθησε ο ημερήσιος Αθηναϊκός τύπος της εποχής και η τηλεόραση, που έφεραν τα ριζίτικα με τις μελωδίες τους και τον παπά Άγγελο Ψυλλάκη κοντά στο ευρύτερο ελληνικό κοινό.
Πνεύμα ανήσυχο ο Δημήτρης αναζητούσε νέες διεξόδους έκφρασης και μια από αυτές ήταν το περιοδικό «Κρητικός τύπος το κρι-κρι» που άρχισε να κυκλοφορεί από τον Ιανουάριο του 1987 και άντεξε τα προβλήματα έκδοσης μέχρι και πρόσφατα με κυκλοφορία πανελλαδικής εμβέλειας. Ακούραστη βοηθός η μούσα του Ξένια Καλαντζή – Ποθουλάκη.
Ο αξέχαστος Ρεθεμνιώτης δημιουργός έδωσε μεγάλο βάρος στην Κρητική παράδοση, ενώ έδειξε και τα ταλέντα του στον σατιρικό στίχο αλλά και στη γελοιογραφία. Και ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής συνέχισε τις δράσεις του και μέσα από την ιστοσελίδα του www.tokrikri.gr. Μαζί με τη σύζυγό του, ήταν μέλη της Ένωσης Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου (ΕΔΙΠΤ) και της ευρωπαϊκής FIPP.
Εμπνευσμένος ζωγράφος
Στο εικαστικό γίγνεσθαι άρχισε να εμφανίζεται από το 1973. Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και το σκίτσο συμμετέχοντας σε πολλές ομαδικές και ατομικές εκθέσεις. Έργα του κοσμούν δημόσιους, πολιτιστικούς, ξενοδοχειακούς χώρους και ιδιωτικές συλλογές. Έχει φιλοτεχνήσει βιβλία και περιοδικά. Γελοιογραφίες του έχουν φιλοξενηθεί σε πολλά έντυπα, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα βιβλία του «Τα Ριζίτικα», «Το Ρέθεμνος που έφυγε», «Τα έμμετρα του Δημ. Ποθουλάκη», «Τα Κρινάκια της άμμου», «Για το Ρέθεμνος που λεγαμε», «Φύλλα Ρεθύμνου» και τελούν υπό έκδοση «Ο Λαβύρινθος», τα «Αναγυριστικά του Χαρίκριτου» έμμετρη πολιτική σάτιρα εκτάσεως 5000 διστίχων, «Οχυρωματικά έργα » της Βενετοκρατούμενης Κρήτης.
Από τα εικαστικά του έργα που έτυχαν διακρίσεων ήταν και «Η αρπαγή της Ευρώπης από τον Δία» που δημιουργήθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από τη συνθήκη της Ρώμης και 40 χρόνων από την παρουσία της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας στην Ελλάδα.
Κι άλλο εξαιρετικό ήταν το έργο του «Αρκάδι 1866- Το υπέρτατο χρέος» (λάδι σε μουσαμά, διαστάσεων 80 εκ. x 60 εκ.).
Αυτό τον πίνακα ο Δημήτρης Ποθουλάκης παρέδωσε στον τότε Μητροπολίτη Ευγένιο, την Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017, ως ανάμνηση τιμή και αναγνώριση της υπέρτατης θυσίας του ολοκαυτώματος. Τιμής έννεκεν ο Μητροπολίτης κάλεσε τον δημιουργό του πίνακα Δημήτρη Ποθουλάκη να τον αναρτήσει στην πινακοθήκη της Ιεράς Μονής.
Αξιόλογες και οι εκδόσεις του
Ήταν πολλοί οι σημαντικοί λόγιοι του τόπου μας που ασχολήθηκαν με το συγγραφικό έργο του Δημήτρη Ποθουλάκη.Ο επιφανής φιλόλογος – ποιητής και συγγραφέας Γιώργος Φρυγανάκης έγραψε μεταξύ άλλων για το βιβλίο «Τα Κρινάκια της άμμου» στην Άγονη Γραμμή:
«Ο πολυτάλαντος Ρεθεμνιώτης Δημήτρης Ποθουλάκης, που δραστηριοποιείται τώρα και χρόνια στην Αθήνα, χωρίς να ξεχνά ποτέ τη γεννέτειρά του, δεν αναδείχθηκε μόνο ως τραπεζικό στέλεχος, αλλά και ως καταθέτης ψυχής και μάλιστα… μεγαλοκαταθέτης. Δεν αναδείχθηκε μόνο ως αθλητής του σώματος, αλλά και του πνεύματος και μάλιστα του πνευματικού «δεκάθλου»: Ως ζωγράφος, ως σκιτσογράφος – γελοιογράφος, ως αρθρογράφος, ως κρητολόγος και ιδιαίτερα ρεθυμνολόγος, ως ποιητής και ιδιαίτερα ριμαδόρος, ως εκδότης επί 25 χρόνια του περιοδικού «Κρητικός τύπος το κρι-κρί», ως ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κρητών, της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί σειρά ετών, ή ως συγγραφέας των βιβλίων «Τα ριζίτικα», «Το Ρέθεμνος που έφυγε» και, πρόσφατα, της ποιητικής συλλογής με το χαρακτηριστικό τίτλο «Κρινάκια της άμμου».
Όπως εκμυστηρεύεται προλογικά, στο τελευταίο αυτό βιβλίο «θέλησε να παραστήσει με λυρισμό και συναίσθημα, με μέτρο και ρυθμό, τις συναισθηματικές πτυχές των αναφορών του, για τα συναπαντήματα του χθες, του σήμερα και του αύριο, σε τούτο το ανεξήγητο οδοιπορικό της ζωής. Και ακόμη να αποδώσει σωστά τις εξιστορήσεις του, ώστε να μεταφέρει καταληπτά στον αναγνώστη τα γραφόμενά του».
Γενικά τη συλλογή, που απαρτίζεται από 137 έμμετρα δημιουργήματα, διαπερνά, σαν άρωμα από λευκά κρινάκια της άμμου, μια έντονα νοσταλγική, κριτική, φιλοσοφική, ερωτική, φυσιολατρική, τοπολατρική αλλά όχι τοπικιστική, εθνική αλλά όχι εθνικιστική ή ιδεαλιστική αλλά όχι ιδεοληπτική διάθεση, που «κτυπά» κατευθείαν στο νου και στην καρδιά του αναγνώστη προκαλώντας του έκρηξη ποικιλόχρωμων συναισθημάτων.
Αντί επιλόγου, παραθέτω ένα απόσπασμα από το ποίημά του «Κρινάκια της άμμου», που χάρισε τον τίτλο του σε ολόκληρη τη συλλογή:
Ρεθεμνιανό μου περιγιάλι,/ της αμμουδιάς στα Περιβόλια,
της θύμησης αραξοβόλια,/ κρατάς σε αέναη αγκάλη!
Δαντέλα όλη η παραλία,/ παντού πυρόξανθα λοφάκια,
διάσπαρτα λευκά κρινάκια,/ σου φέρνουν μέθη νοσταλγία.
Το άρωμα ο Γαρμπής σκορπάει / σε δρόμο, σπιτικό, πλατεία,
σ’ ολόκληρη την πολιτεία./ Το Ρέθεμνος μοσχοβολάει!…».
Το Καρναβάλι δια χειρός Δημήτρη Ποθουλάκη
Είναι τόσα αυτά που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για τον Δημήτρη Ποθουλάκη. Θα σταθούμε λόγω και επικαιρότητας σε ένα εξαιρετικό έμμετρό του αφιέρωμα στο Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι. Και το παραθέτουμε για τον υπέροχο τρόπο που αναφέρεται στον θεσμό και στους πρωτεργάτες του. Απολαύστε το.
«Ο βασιλιάς Καρνάβαλος στην πόλη του Ρεθύμνου
Κατέφθασε περιχαρής και οι γλεντζέδες πίνουν…
Ποιητής
Έλεγε η ανακοίνωση προς τους ναυτιλλομένους,
αυτή για τους αρμενιστές και τους ταξιδεμένους,
τα νέα απ’ το Ρέθυμνο, τόπο ευλογημένο,
που εις τη χάρη του Θεού είναι αφιερωμένο
Έγινε δε λόγος ευρύς, περί μασκαρεμένων,
γλεντζέδων των Ρεθύμνιων, καρναβαλιζομένων.
Καθώς το πιο γερό χαρτί, στην ένδοξη αυτή πόλη,
βεβαίως είναι οι απόκριες κι μασκαράδες όλοι
Λόγος που ο κύριος δήμαρχος, ολοχρονίς τον χρόνο,
για τον καρνάβαλο ειδικά, δουλεύει κι όχι μόνο.
Η δούλεψη του είναι γνωστή, σε αυτό το μέγα έργο,
και τ’ όνειρο του να το δει, να φθάσει στο Τολέδο
Και από κει ‘ναι εύκολο, βεβαίως κι από … ζήλια,
Ρέθυμνο και καρνάβαλος να φθάσουν στη Μπραζίλια!
Υπάρχει δε προοπτική και λέγεται με μπρίο,
να φθάσει η σούστα σαν χορός, ακόμα και στο Ρίο
Να εκτοπίσει τη σέξι και ξεμυαλίστρα σάμπα,
να γίνει αμόκ και να πουλούν, το κάθε πράμα τσάμπα.
Να πέσουν έτσι κι τιμές στου Ρέθεμνους την πόλη,
και να ψωνίζει ο λαός χωρίς καν πορτοφόλι!
Αυτή η ανακοίνωση έδινε διαστάσεις,
το πώς θα πας στο Ρέθυμνο, το σόου να μην χάσεις.
Συνέχιζε η ανακοίνωση και με λεπτομερείας,
να δίνει για το γεγονός πλήθος πληροφορίας .
Και φυσικά καλό ρεπόρτ δια τους καλεσμένους,
για τους τουρίστες και λοιπούς, ψηλούς προσκεκλημένους:
Ο βασιλιάς Καρνάβαλος στην πόλη του Ρεθέμνους,
θα παραστεί επίσημα, με άλλους καλεσμένους
Στις Ρεθεμνιώτικες γιορτές αυτές του καρναβάλου,
θα παραστούν διάσημοι άνδρες κάλλους μεγάλου.
Μαζί με κόσμο αυθόρμητο, στην πάλαι αποβάθρα,
πλήθος θα τον υποδεχτεί, με μάσκες και παράτα.
Εις τα μπαλκόνια άλλοι πολλοί, με ωραίες μασκαράτες,
κι άλλοι με παρδαλά φουρό και γέλια από ταράτσες.
Με την ομάδα που έφτασε πρώτη των επισήμων,
υπάρχουν δε και μερικοί, τιτλούχοι παρασήμων.
Άλλοι άνευ ιδιότητας, που κάνουν τους μεγάλους,
το παίζουν δε παράγοντες και καπελώνουν άλλους!
Παρόντες και ο δήμαρχος κι η αντί – περιφερειάρχης,
θέση που συνηθίζεται, αντί ως παλιά νομάρχης.
Είναι κι άλλοι επίσημοι σημαιοστολισμένοι,
άψογοι, εμφανίσιμοι εις τα καλά ντυμένοι .
Απ’ την αυγή πρωί-πρωί, έχουν στηθεί στο αγιάζι,
κάθονται υπομονητικά γύρω απ’ το μπουγάζι.
Είναι πολλοί από τη βροχή ολίγον τι βρεγμένοι,
μα στέκονται περήφανοι άξιοι κι ευτυχισμένοι.
Υπάρχει αθρόα συμμετοχή, κυρίως μασκαράδων,
με εμφανή την έλλειψη τσολιάδων και παπάδων
Όλοι ‘ναι ευπαρουσίαστοι ντυμένοι εις την τρίχα,
μερικοί καπνίζουν συνεχώς, με κάπου, κάπου βήχα.
Το γενικό το πρόσταγμα το έχει ο τελετάρχης,
και εμφανής μες τους βοηθούς και πρώην κοινοτάρχης.
Έχουν στηθεί πρωί, πρωί, τώρα και δυο ημέρες,
στην αποβάθρα την παλιά, με τις λαμπρές παντιέρες.
Πάνδημοι οι επί κεφαλής και κορυφές της πόλης,
κομματικοί παράγοντες κι ένας λαχειοπώλης.
Δυο μέρες τον καρνάβαλο προσμένουν για να φτάσει,
καθυστερεί το ατμόπλοιο, κάπου έχει κάνει στάση.
Ώσπου ένα τηλέφωνο όλων την αγωνία,
διέκοψε και έφερε στο πλήθος ηρεμία
Θεάθηκε ο καρνάβαλος σ’ ένα καφέ με ψώνια,
είχε καθίσει κολατσιό, να κάνει μακαρόνια.
Μα ήταν κλειστό το μαγαζί, στη μέσα πολιτεία
κι έτσι μόνος την άραξε, στου Αγνώστου την πλατεία.
Τον πήρε όμως είδηση, ο «πίου» ο Μανώλης
και τον χαιρέτισε θερμά σαν… ευγενής της πόλης!
Παρ’ όλα αυτά εκρηκτικός, νευρώδης, και αγχώδης,
καθόταν ο καρνάβαλος κόκκινος, θηριώδης!
Καθώς κάποιος επίσημος μ’ ένα κλαδί αμπέλου,
δεν βρέθηκε να υποδεχτεί τον άρχοντα του γέλιου
Έτσι απ’ την παλιά γνωστή, άγνωστου Στρατιώτη,
πλατεία μόνος κάθισε, να θυμηθεί τη νιότη.
Το καρναβάλι που ‘τανε αυθόρμητο, πηγαίο
και όχι για σκοπιμότητες, στημένο, αγοραίο.
Τότε… με επί κεφαλής, την Όλγα Δασκαλάκη,
Πατερογιώργη, Μανουρά, το Μάρκο Φουντουλάκη,
Πετούση κι άλλους αρωγούς, η θύμηση του παίζει,
Πέτρο Σκουλούδη και μαζί, οι αδελφοί οι Τζέτζοι
Ο Αποστόλου, ο Τζέλισης, ο Τάκης Πρινιωτάκης,
Κανάς, Γιάννης Φωτόπουλος, Λευτέρης Μυλωνάκης.
Τη Σημαντήρα τη Φωφώ, τον Καυκαλά το Γιάννη,
τους πρωτοπόρους του θεσμού η θύμηση του πιάνει.
Το βασιλιά Καρνάβαλο, Λευτέρη Κορωνάκη,
το μέγα γελωτοποιό, το Μάρκο το Γιουμπάκη.
Μετά απ’ τα παλιά γνωστά, ξαναγυρνάμε πάλι,
στο σημερνό της εποχής, μοντέρνο καρναβάλι!
Αποφασίστηκε λοιπόν, ο δήμαρχος κι άλλοι,
να πάνε να υποδεχτούν το γέρο ασπρομάλλη
το βασιλέα του γλεντιού και άρχοντα του γέλιου,
εις την πλατεία του Άγνωστου, με κλάδο εξ αμπέλου!
Έτσι κατέφτασε η πομπή αυτή των επισήμων,
δημάρχου προεξέχοντας, μετά πολλών ευσήμων.
Κι ευθύς θέση ο δήμαρχος, πήρε σ’ ένα πεζούλι,
προσφέροντας στο βασιλιά, φυλλάμπελο και φούλι!
Κι εκπροσωπώντας τα γνωστά των Ρεθυμνίων σόγια,
απηύθυνε στο βασιλιά τα παρακάτω λόγια:
Δήμαρχος
Τολμώ το ευ παρέστητε, ω βασιλιά μεγάλε,
να πω και να σε υποδεχτώ, τρανέ μας καρναβάλε!
Αλλού σε περιμέναμε, μα συ απ’ αλλού μας ήλθες,
με κάποια παρεξήγηση, ασυνεπείς μας βρήκες.
Γι αυτό ζητάμε από καρδιάς, ειλικρινά συγνώμη,
και την επόμενη φορά, θα ‘ναι καθάριοι οι δρόμοι.
Κι είθε να σε ανταμείψουνε τα έθιμα κι οι τρόπο,
των Ρεθυμνίων σαν θα δεις, εδώ το χαροκόπι!
Να δεις μασκάρες, άρματα, και κυνηγούς του ονείρου,
για τους κρυμμένους θησαυρούς, κάλλους σαφώς απείρου!
Με τη φιλοξενία μας, της πόλης την παράτα,
τη δυνατή μουρνόρακη, και την οφτή πατάτα.
Να φας αντικριστό αρνί, ζυγούρι σιτεμένο,
νόστιμο μωρογούρουνο, στη χόβολη ψημένο.
Σύγκλινα και λουκάνικα, και ξακουστά απάκια,
να πιεις και μαρουβά κρασί, που ξαναζείς τα νιάτα!
Να περπατήσεις στην ακτή, της άμμου στα Περβόλια,
να δες κρινάκια του γιαλού, βασιλικούς και βιόλα.
Καθώς σαράντα κύματα, στην πόλη μας να φτάσεις,
πέρασες δίχως να βραχείς, μαζί μας να γιορτάσεις.
Και αψηφώντας τα γνωστά, κωλύματα εκείνα,
διά την ακτοπλοϊκή που υπάρχει καραντίνα.
Σ’ ευχαριστούμε το λοιπόν, καλώς ήλθες μαζί μας
κι αν δε χωρείς στην πόλη μας, πάνω στην κεφαλή μας!
Καρνάβαλος
Ευχαριστώ σε δήμαρχε, καλοί μου Ρεθεμνιώτες,
που ανοίξατε φιλόξενα της πόλης σας τις πόρτες,
στην ταπεινή μου αφεντιά, περίσσια τιμημένη,
που όσο να ζει υπόχρεη στο Ρέθεμνος θα μένει.
Χίλια κι εγώ ευχαριστώ, χίλια και δυο χιλιάδες,
κι ανοίγω τούτη τη γιορτή με κέφι, μαντινάδες.
Ζήτω και πάλι ζήτω του, με της πρεπιάς τα κάλλη,
τ’ όμορφο Ρεθεμνιώτικο, που ζούμε καρναβάλι.
Κι εύχομαι κύριε δήμαρχε, οι κεφαλές του τόπου,
κι όλος ο κύκλος γενικά του κάθε χαροκόπου,
στην Παναγιά γονυπετείς, να κάμουν όλοι τάμα,
να επιτελέσει για καλό της πόλης ένα θαύμα.
Ένα παμπόρο γρήγορο, στο Ρέθεμνος να φέρει,
να κάνει δρομολόγια χειμώνα καλοκαίρι !
Γιατί πώς να το κάνουμε, είναι δυσαρμονία,
να γίνεται ο καρνάβαλος χωρίς… συγκοινωνία!
Ο υπουργός, ο βουλευτής, η αντιπεριφερειάρχης,
και βασικά ο δήμαρχος, αλλά και ο κοσμάκης,
με μια κοινή προσπάθεια, λίγο κόστος και κόπο,
«Ρίθυμνα» νέο φεριμπότ, να φέρουν εις τον τόπο!
Ένα καράβι πάλλευκο, μινωικό παλάτι,
σίγουρα κι ο Δεσπότης μας, ότι θα βάλει πλάτη.
Τέλος το συγκοινωνιακό, να πάρει με σφραγίδα,
στο έργο των πρωτεργατών, χρυσή να μπει σελίδα!
Εκμεταλευτήκαμε τον φιλόξενο χώρο που μας διαθέτει η εφημερίδα γιατί το παραπάνω ποίημα εκτός από επίκαιρο είναι σπάνιο και αξίζει να γίνει ευρύτερα γνωστό.
Θα λέγαμε μάλιστα ότι στέκεται ισάξια πλάι σε άλλες προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις Καρνάβαλου, όπως του Γιώργη Ζανιδάκη, του Μαρίνου Γαλανάκη (Αρκάδιου Πηγαίου) του Στέλιου Κανταρτζή που με τη σατιρική πένα τους διακωμωδούσαν τόσο χαρισματικά τα προβλήματα του Ρεθύμνου.
Ο Δημήτρης Ποθουλάκης ήταν μια εμβληματική μορφή. Κι έτσι θα τον θυμόμαστε και θα τον τιμούμε όσοι τον γνωρίσαμε και εκτιμήσαμε το πληθωρικό ταλέντο του, το πάθος του για το Ρέθυμνο, την πρεπιά και την «ανθρωπιά» του.
