Παρασκευή 21/10/22…Τελευταία ημέρα της εβδομάδας για το Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Λύκειο Ρεθύμνου.Ιδανική ημέρα για να ξεκινήσει κάτι διαφορετικό σκέφτηκα ελέγχοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες της προγραμματισμένης διδακτικής επίσκεψης.Κάτι που στο άκουσμα του η κούραση των μαθημάτων θα εξαφανιστεί και θα αντικατασταθεί από αίσθημα αδημονίας τόσο για μαθητές/τριες όσο και για εκπαιδευτικούς…Η λέξη ή καλύτερα ο τίτλος του προγράμματος είχε ανακοινωθεί πριν μια εβδομάδα μετά από την καθιερωμένη προσευχή. Στο άκουσμα :
«Ποίοι θέλουν να συμμετέχουν στην ομάδα φιλαναγνωσίας & σκίτσου;»
Οι περισσότεροι πάγωσαν, αισθάνθηκαν αμηχανία και γέμισαν ερωτηματικά. Ίσως και να φοβήθηκαν λίγο! Κάποιοι λίγοι ενθουσιάστηκαν. Το περίμεναν από καιρό καθώς συμμετείχαν και πέρυσι.Δειλά ,δειλά η λίστα συμμετοχών γέμισε και έτσι ήλθε η πρώτη εξόρμηση.
«Που; Μα στην Δημόσια Βιβλιοθήκη του Ρεθύμνου σαν πρώτο σταθμό, φυσικά!»
Οι δεκαοκτώ μαθητές/τριες, συντεταγμένοι, σχημάτισαν μια ουρά κρατώντας άλλοι τα αγαπημένα τους βιβλία & άλλοι τα υλικά ζωγραφικής τους και γέμισαν το λεωφορείο. Ακολούθησε η καταμέτρηση τους από τους συνοδούς εκπαιδευτικούς και σύντομα φάνηκαν να κατηφορίζουν γεμάτοι χαμόγελα ,μαθητικές φωνές και πειράγματα προς την πόλη του Ρεθύμνου.
Σε μικρό χρονικό διάστημα βρεθήκαμε έξω από το επιβλητικό οικοδόμημα της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου.Όλοι μας μαγευτήκαμε από αυτό το στολίδι πολιτισμού.Οι υπάλληλοι μας περίμεναν με χαμόγελο όπως και ο αφηγητής της σημερινής θεματικής, ο κ.Μιχάλης. Μετά από μια σύντομη υποδοχή μας οδήγησαν στο τμήμα του παιδικού βιβλίου… Καθίσαμε στον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο και ετοιμαστήκαμε για την πρώτη αφήγηση ή για ό,τι είχε σχεδιαστεί για εμάς.
Στο πανί προβολής υπήρχε ένας τίτλος βιβλίου: «Το βιβλίο με τα λάθη μας,της Corinna Luyken των εκδόσεων Φουρφούρι»
«Καλημέρα»
Ακούστηκε στο βάθος από την μαυροφορεμένη αθλητική σιλουέτα του αφηγητή, σπάζοντας την μέχρι τότε φασαρία στο χώρο..
«Ήρθατε εδώ για να μάθετε την δύναμη που κρύβουν τα βιβλία και πώς αυτή μπορεί να αλλάξει την ζωή σας…Θα ξεκινήσουμε με αυτό το σημαντικό τίτλο αγγίζοντας το κομμάτι του λάθους …Ένα θα σας πω: για καθετί που σας προβληματίζει η απάντηση είναι σε αυτό το κτίριο»
Είπε και ξεκίνησε…Οι μαθητές σιώπησαν και παρασύρθηκαν από το ρεύμα της διήγησης. Αυτή διακοπτόταν συχνά και ο λόγος δινόταν στα παιδιά,κάνοντας τους κοινωνούς της διαδικασίας .Η ιστορία σύντομη αλλά τόσο διδακτική.Τα ερωτήματα απλά αλλά τόσο καθημερινά.
«Τι είναι μια πιτσιλιά ; Ένα μικρό λάθος ή η αρχή για μια μεγάλη ιδέα;»
«Πως ζούμε με τα λάθη μας; Πως τα διαχειριζόμαστε;»
Μαθητές και συνοδοί συμμετέχουν με ενθουσιασμό .Ακούγονται απόψεις και βγαίνουν συμπεράσματα. Κατακρημνίζονται φοβίες, αναστολές και οξύνονται τα μυαλά… Μαθαίνουν τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο .Το βασικότερο όμως είναι ότι νικούν την φοβία τους για τα βιβλία…Με το πέρας της αφήγησης ακολουθεί η σημαντικότερη πράξη της δράσης, ο δανεισμός των βιβλίων.Με οδηγό την καρδιά αναζητούν το βιβλίο που τους ταιριάζει… Ιστορία,παραμύθι,κόμικ,περιπέτεια,επιστήμη,φαντασία…Υπάρχουν επιλογές για όλους! Η κ.Στέλλα και ο κ.Ανδρέας μας καθοδηγούν καθώς χανόμαστε στους γεμάτους από βιβλία διαδρόμους .Στο τέλος, όλοι βρίσκουν ένα βιβλίο που τους τραβάει το ενδιαφέρον. Ανοίγουμε λογαριασμό και όλοι δανείζονται από έναν τίτλο.Δύο εβδομάδες προθεσμίας έχει ο καθένας τους .Να διαβάσει και να παρουσιάσει το βιβλίο του/της στην ομάδα μαζί με μια μικρή εργασία.Ο κύκλος της βιβλιοθήκης κλείνει εδώ…Ακολουθεί ο επόμενος επίσης σημαντικός.Αυτός της κοινωνικοποίησης…Μην ξεχνάμε ότι ο τίτλος του προγράμματος είναι: «Με ένα βιβλίο στο χέρι». Μια φράση που περιέχει πολλά .
Επιβιβαζόμαστε λοιπόν, εκ νέου στο μεταφορικό μας μέσο με κατεύθυνση αυτή την φορά έναν άλλο υπέροχο χώρο:Το Φούρνο του Μπικάκη. Γνώριμο,φιλόξενο και αγαπημένο στέκι για τα σχολεία της ειδικής αγωγής της πόλης μας. Ένας χώρος μοναδικής αισθητικής που πληροί όλες τις προϋποθέσεις για το εγχείρημα μας. Εκεί θα ξετυλιχθεί το τελευταίο μέρος της εξόρμησης.
Το λεωφορείο αποβιβάζει την ομάδα και όλοι κατευθυνόμαστε στο εσωτερικό του μαγαζιού αναζητώντας τα τραπέζια που θα απλώσουμε βιβλία, μπλοκ ζωγραφικής και φυσικά φαγητό…Ευτυχώς η αριστερή πτέρυγα μας καλύπτει όλους.Τα παιδιά σχηματίζουν τα παρεάκια τους και μοιράζονται στα τραπέζια ανάλογα. Παραγγέλνουν φαγητό και ξεκινούν να διαβάζουν και να μιλάνε μεταξύ τους…Ένας βασικός κανόνας της δράσης είναι ότι δεν χρησιμοποιούμε καθόλου κινητά τηλέφωνα.Συγκεντρωνόμαστε στις σχεδόν χαμένες δεξιότητες του διαλόγου και της ανάγνωσης.Δίνεται βάση στην πλήρη παρουσία μας στον χώρο ,τον χρόνο και τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας.Το εγχείρημα πηγαίνει υπέροχα.Τα βιβλία ξεφυλλίζονται.Τα μολύβια μεταφέρουν εικόνες του μυαλού στα μπλοκ.Οι διάλογοι και τα χαμόγελα στεριώνουν .Αυτό συνεχίζεται για δύο γεμάτες ώρες …
Οι καθηγητές, συνδράμουν όπου μπορούν. Μια άλλη τάξη έχει στηθεί. Μια τάξη που διδάσκει ότι ο ελεύθερος χρόνος μας μπορεί να είναι δημιουργικός και να καλλιεργεί δεξιότητες όπως την αγωγή ψυχής και την ανθρώπινη επικοινωνία.
Πίνω μια γουλιά καφέ ,ζεστό σήμερα, και κοιτάω το επίτευγμα μας .Ποιό είναι αυτό; Δεκαοκτώ χαμόγελα παιδιών. Κοιτάω το ρολόι μου και συνειδητοποιώ ότι έχει έρθει η ώρα της επιστροφής. Τηλεφωνώ στον οδηγό και βοηθάω με τους άλλους συνοδούς τα παιδιά να ετοιμαστούν. Σύντομα τα χιλιόμετρα της επιστροφής καλύπτονται. Δώδεκα και τριάντα έχουμε φτάσει έξω από το σχολείο μας.Ακριβώς πάνω στην ώρα για να προλάβουμε την αποχώρηση. Είναι όλοι τόσο ενθουσιασμένοι από την σημερινή δράση. Μπαίνοντας στο σχολείο οι μαθητές /τριες της ομάδας περιγράφουν στους υπόλοιπους την εμπειρία τους και δείχνουν με περηφάνια τα βιβλία που δανείστηκαν και τα σκίτσα που έκαναν.Ένα μικρό λιθαράκι μπήκε σήμερα,σκέπτομαι.
Ο χρόνος κυλάει σαν νερό.Το σχολείο αδειάζει και μαζί και με το υπόλοιπο προσωπικό αποχωρώ και εγώ. Κοντοστέκομαι για μια στιγμή. Γυρίζω και κοιτάω προς το σχολείο και ακούω μια φωνή να λέει μέσα μου: «Πόσο διαφορετικό θα ήταν το σχολείο εάν όλες οι τάξεις μας ήταν σαν την σημερινή…;»
Μπαταγιάννη Μαριαλένα
Φιλόλογος Ειδικής Αγωγής