Αν η ομορφιά κέρδιζε από μόνη της στο ποδόσφαιρο, το βραβείο θα το είχε κατακτήσει εδώ και πολλά χρόνια και μάλιστα επανειλημμένως… Από παιδί μικρό στις ακαδημίες του ΑΟ Άρη, μόλις 6 ετών, ξεχώριζε στον αγωνιστικό χώρο των Μισιρίων, ανάμεσα σε τόσα αγοράκια. Ένας πραγματικός ξανθός άγγελος που τρέχει με ποδοσφαιρικά παπούτσια και άσπρη φανελίτσα χρησιμοποιώντας το ίδιο άνετα και τα δύο του πόδια. Εκείνη λοιπόν η ξανθιά φιγούρα διακρινόταν, όχι γιατί απαραίτητα ήταν ένα κοριτσάκι αλλά γιατί πρωταγωνιστούσε κιόλας επί του πεδίου.
“Θέλω να παίζω τερματοφύλακας”
… Κι εκεί που ο προπονητής της ακαδημίας -τότε- Παντελής Χατζηδάκης, την είχε ως το καμάρι του κεντρικού άξονα στα Κ6, εκείνη το “ζύγισε“ λίγο διαφορετικά στο μυαλό της και έλαβε μια καθοριστική απόφαση. “Θέλω να παίζω τερματοφύλακας” είπε. Ο Παντελής συνδιαλεγόταν έξοχα με τα μικρά παιδιά, πόσο μάλλον με την Ειρήνη! Κι έτσι όπως το είπε, μπορούσε κανείς να το αρνηθεί;
Ήρθε σε μένα (σ.σ. ο γράφων διατηρεί την ιδιότητα που έχει να κάνει με την προπονητική τερματοφυλάκων και την ζούσε καθημερινά από τις πρώτες της ποδοσφαιρικές στιγμές) και άμεσα μπήκε σε πρώτες ασκήσεις των βασικών στοιχείων όπου πράγματι, οι λαβές της, η άγνοια κινδύνου στα πεσίματα αλλά και η εξαιρετική της αντίληψη, γρήγορα έπεισαν άπαντες στο τμήμα ότι “το έχει”.
Κάταγμα στο χέρι… Ε, και;
Όμως, λίγο πριν κλείσουν οι ακαδημίες για το καλοκαίρι συνήθιζε ως παιδί, να παίζει στα πέριξ του γηπέδου στο τσιμέντο και σε μια προσπάθειά της να πέσει για να πιάσει ένα σουτ, υπέστη κάταγμα το χέρι της. Ε, και…; Τον Σεπτέμβριο που άνοιξαν οι ακαδημίες, ήρθε για προπόνηση! Απτόητη, δίχως κανέναν φόβο. Πήγα στη μητέρα της και τη ρώτησα αν είναι καλά κι αν ο γιατρός έχει δώσει το “οκ” για προπόνηση. Εκείνη μου αποκρίθηκε “Ναι, βάλε τη να παίξει. Κι εσύ να μην το κάνεις, παίζει όλη την ώρα, στο σπίτι, στο σχολείο κάνοντας τον τ/φ!”
Ο κομβικός παράγοντας στον δρόμο της
Από εκείνη τη χρονική στιγμή ανέλαβε ο Αντώνης Πλατής ο προπονητής τερματοφυλάκων στον οποίο οφείλει φυσικά τα πάντα. Η μικρή Ειρήνη, γινόταν…. ένας ευγενικός “κολαούζος” των υπολοίπων αγοριών και ακολουθούσε το πρόγραμμα των τερματοφυλάκων στωικά.
Από το θολό ποδοσφαιρικό τοπίο στην ανάληψη πρωτοβουλιών
Κι ενώ τα χρόνια περνούσαν με όλους τους οικονομικούς κλυδωνισμούς που περνούσε η χώρα, στο Ρέθυμνο η τότε γυναικεία ομάδα των Κρησσών (με πολλές συμμετοχές στα εθνικά πρωταθλήματα) είχε προλάβει να αφήσει άδοξα (δυστυχώς και για τους ανθρώπους που προσπάθησαν για το σωματείο) τη σφραγίδα της στην ΕΠΟ. Το γυναικείο ποδόσφαιρο, δεν ήταν οικονομικά εμπορεύσιμο προϊόν και περνούσε το δικό του μεταβατικό στάδιο σε ένα μέλλον που προδιαγραφόταν αβέβαιο. Προσπάθειες έγιναν και μάλιστα επίμονες από τις ίδιες τις ποδοσφαιρίστριες οι οποίες έψαχναν σωματείο για να στεγαστούν και να στεγάσουν τα ποδοσφαιρικά τους όνειρα εξ ου και ότι, απευθύνθηκαν στο σωματείο του Αστέρα Περάματος που παρεμπιπτόντως, ο Μυλοπόταμος είχε κάποια κορίτσια που διακρίνονταν σε αυτό όπως οι αδερφές Δρακάκη. Δεν κράτησε όμως για πολύ (2 χρόνια). Δεν το έβαλαν κάτω κι έπειτα οι περισσότερες εξ αυτών “μετοίκισαν” ποδοσφαιρικά στον Αστέρα Ρεθύμνου.
Το ρίσκο και η ομάδα που την προώθησε
Στη δεύτερη σεζόν, η Ειρήνη ήταν τότε δεκατεσσάρων ετών και ευτύχησε να παίξει σε έναν αγώνα απέναντι στον Οδυσσέα Μοσχάτου στην Α’ Εθνική. Ο τότε προπονητής της ομάδας, Νίκος Κυριακόπουλος της έδωσε την ευκαιρία καθώς έβλεπε, την πρόοδο. Ο Αντώνης Πλατής, τεχνικά, διέκρινε ωστόσο ότι της λείπουν κάποια πράγματα αλλά -μην τρελαθούμε- ήδη μιλούσαμε για ένα 14χρονο κορίτσι στην Α’ Εθνική! Αμφότεροι το τόλμησαν και λίγο πριν τα 16 της η Ειρήνη ήταν ήδη βασική και αναντικατάστατη. Έναν χρόνο μετά στον ΑΟ ΡΕΑ υπερπολύτιμη και μάλιστα σ’ ένα σωματείο νεόδμητο αλλά με έμπειρους παράγοντες στον αθλητισμό (ο ίδιος ο μπαμπάς της Ειρήνης, Ηρακλής Μανουκαράκης διατέλεσε χρόνια ολόκληρα στο κορυφαίο παραγοντικό επίπεδο της καλαθοσφαίρισης με το Ρέθυμνο ΑΓΟ). Αυτή η κίνηση να δημιουργήσουν ένα νέο σωματείο έγινε γιατί διέβλεπαν ότι η γυναικεία παρουσία θα είναι πιο έντονη στα χρόνια που έρχονται και πως θα λάβει ένα μεγαλύτερο μέρος της πίτας από την ολότητα σε αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο.
Άγνοια κινδύνου και σταθερότητα
Αγωνιστικά, η Ειρήνη, από τα 14 της, γίνεται διεθνής με την εθνική κορασίδων. Κάποιες κλήσεις της από την ΕΠΟ περνούν στα “ψιλά” αλλά οι εμφανίσεις της είναι σταθερές όπως και οι αναφορές των τοπικών εφημερίδων για ένα παιδί του τόπου. Στα 15 της περνάει στην εθνική νεανίδων ενώ παράλληλα η απόδοσή της στο πρωτάθλημα της Woman Football League είναι εξαιρετική.
Τα κυρίαρχα στοιχεία της
Η Ειρήνη δεν είναι η τερματοφύλακας με το πρώτο “μπόι” που “ζαλίζει” τον αντίπαλο επιθετικό. Είναι όμως παίκτρια του προπονητή, με στέρεες βάσεις σε δεκτικότητα, με άψογα ρεφλέξ, με εξαιρετικές τοποθετήσεις, στην άμυνα με πολύ καλά πόδια μα κυρίως μία ηγέτιδα στην άμυνά της και με ανεπτυγμένο το στοιχείο της αυτοπεποίθησης.
Κάτι ξέρουν και στην Οκλαχόμα
Το αναφέρουμε όλο αυτό γιατί, κάποιες χώρες λίγα χρόνια πριν, το δικό τους ποδόσφαιρο περιοριζόταν σε αυτό που αποκαλούν “football”. Ξέφυγαν από αυτό όμως, επένδυσαν και ανέπτυξαν το εκπαιδευτικός τους σύστημα και πλέον εξειδικεύονται στο “sσoccer”. Αυτές είναι οι ΗΠΑ. Γι’ αυτό και η Ευρώπη “τρέχει” στις καλύτερες σχολές που πλέον εδράζουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Μια τέτοια πρόταση, ήρθε και στην Ειρήνη Μανουκαράκη. Να φοιτήσει αυτό που αγαπάει πιο πολύ από κάθε τί άλλο, στη ζωή της ως ενασχόληση, το ποδόσφαιρο.
Η υποτροφία που έλαβε για να φοιτήσει μέσα από το κολλεγιακό πρωτάθλημα γυναικών στο Πανεπιστήμιο της Tulsa στην Οκλαχόμα έκανε άπαντες υπερήφανους, μπαμπά, μαμά, αδέρφια (παρεμπιπτόντως κι εκείνα “το είχαν στο αίμα τους” το ποδόσφαιρο). Οι δε προπονητές της, Στέλιος Κοζανίδης και Αντώνης Πλατής, ενημερώνονται ενδελεχώς από τα social media γιατί, η Ειρήνη Μανουκαράκη δεν σταμάτησε μόνον εκεί…
Πρωταθλήτρια…
Κατέκτησε το πρωτάθλημα στην περιφέρειά της με την ομάδα της στο Oral Roberts University. Κι όλα αυτά, μολονότι απουσίαζε από το τελευταίο παιχνίδι, λόγω υποχρεώσεων της με την Εθνική Νεανίδων. Ήταν τέτοια η εν γένει παρουσία της όμως σε όλη την αγωνιστική σεζόν που υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη και εν τέλει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ποιός είναι ο άμεσος στόχος της; Μα φυσικά, η τελική κατάταξη στο πανεθνικό πρωτάθλημα των ΗΠΑ.
Ο. Ράιζινχούβερ: ”Εκείνη μάς οδήγησε ως εδώ”
Κι αν έχει κάποιος αναστολές στο κατά πόσο καταλυτική ήταν η 19χρονη πορτιέρε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αρκεί μια φράση από τον ίδιο τον προπονητή της στις ΗΠΑ, Όστιν, Ράιζινχούβερ
“Αυτό το πρωτάθλημα είναι δικό της όσο και όλων των υπολοίπων· εκείνη μας οδήγησε ως εδώ και είμαι σίγουρος ότι θα μας πάει ακόμα πιο μακριά! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του προγράμματος που κατακτούμε το πρωτάθλημα».
