Τη μνήμη του συντρόφου της Μιχάλη Γρηγοράκη τίμησαν σε μία ξεχωριστή εκδήλωση, η Τομεακή Επιτροπή Ρεθύμνου του ΚΚΕ, η οικογένεια και οι δικοί του άνθρωποι, το περασμένο Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου, στο Σπίτι του Πολιτισμού στην πόλη του Ρεθύμνου.
Όπως αναφέρεται σε ενημερωτικό σημείωμα, επρόκειτο για μία εκδήλωση «χρωστούμενη» στη μνήμη του κομμουνιστή δασκάλου και ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή στις αρχές του 2020, λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, σύντροφοι από την Κομματική Οργάνωση του Ρεθύμνου, συνάδελφοί του εκπαιδευτικοί και παλιοί μαθητές του που διατηρούν ζωντανή την ανάμνηση και το παράδειγμα ζωής του συντρόφου.
Η κεντρική ομιλία στην εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από τον Νίκο Μανουσάκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, περιφερειακό σύμβουλο με τη ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ και εκ νέου υποψήφιο.
Ο Νίκος Μανουσάκης αναφέρθηκε στους βασικούς σταθμούς της ζωής και της πορείας του συντρόφου Μιχάλη, ιδιαίτερα στις δυσκολίες που συνάντησε μέχρι να ολοκληρώσει τις σπουδές του, περίοδο στην οποία ήρθε σε επαφή με την κομμουνιστική ιδεολογία. Ο Νίκος Μανουσάκης τόνισε ακόμα ότι ο σύντροφος Μιχάλης επέλεξε να έρθει κοντά στο ΚΚΕ και στους αγώνες του τα δύσκολα εμφυλιοπολεμικά χρόνια, με τους κομμουνιστές στο απόσπασμα και στις εξορίες. Ο ίδιος υπηρέτησε με συνέπεια και αυταπάρνηση το Κόμμα από όποια θέση του ζητήθηκε, από όταν έγινε μέλος του, αμέσως μετά την ανατροπή της δικτατορίας: μέλος της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου και για ένα διάστημα Γραμματέας της. Ως μαχόμενος συνδικαλιστής εκπαιδευτικός, μέλος και πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ρεθύμνου και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ. Αποφασιστικά έδωσε τη μάχη απέναντι στον οπορτουνισμό που προσπάθησε να διαλύσει το ΚΚΕ τα χρόνια των αντεπαναστατικών ανατροπών 1989-1991. Από κοινού με τους συντρόφους του μπήκαν μπροστά να ανασυγκροτήσουν το κόμμα στο Ρέθυμνο τα χρόνια που ακολούθησαν. Παρέμεινε πιστός στρατιώτης του κόμματος μέχρι το βαθύ γήρας.
Ο Νίκος Μανουσάκης τόνισε ότι ο σύντροφος Μιχάλης διακρινόταν για την αγάπη του για τη μόρφωση και την έγνοια για τους μαθητές του. Γι’ αυτό και έχει μείνει αξέχαστος σε πολλούς από αυτούς μέχρι σήμερα. Το στέλεχος του κόμματος πρόσθεσε, ακόμα, ότι αποτελούν παρακαταθήκη, που μένει ακόμα να αξιοποιηθεί, οι φιλολογικές και γλωσσολογικές μελέτες του συντρόφου Μιχάλη, όπου προσπαθούσε να προσεγγίσει τα σχετικά ζητήματα από τη σκοπιά της μαρξιστικής ιδεολογίας απλά και κατανοητά, έχοντας στο μυαλό του να μπορέσει να τα κατανοήσει ο απλός άνθρωπος.
Ο Νίκος Μανουσάκης υπογράμμισε τη ζωντάνια, τη μαχητικότητα και την πίστη του συντρόφου Μιχάλη στην επαναστατική αλλαγή της ανθρωπότητας, μέχρι και τα βαθιά του γεράματα. Ανέφερε χαρακτηριστικά πόσες φορές, τα τελευταία χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, έλεγε πόσο θα ήθελε να ήταν νεότερος για να δει τη νέα προσπάθεια της εργατικής τάξης να σπάσει τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Ήταν όμως σίγουρο πως αυτή η στιγμή θα έρθει, ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ο Νίκος Μανουσάκης έκλεισε την ομιλία του σημειώνοντας ότι η μεγαλύτερη τιμή για τον σύντροφο Μιχάλη είναι να συλλογιστούμε ότι αν ζούσε θα ήθελε να βγούμε μπροστά, να δώσουμε με πείσμα και μαχητικότητα τις μάχες που έχει μπροστά του το κόμμα. Μια τέτοια μάχη είναι και οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές της επόμενης Κυριακής.
Στη συνέχεια η κόρη του συντρόφου Μιχάλη, Ειρήνη Γρηγοράκη μίλησε για τον πατέρα της με λόγια από καρδιάς. Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην αγάπη που του έτρεφαν διαχρονικά οι συνάδελφοί του εκπαιδευτικοί αλλά και οι μαθητές του, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν τον ξεχνάνε, όσα χρόνια και αν περάσουν. Τόνισε, ακόμα, την αξία του μελετητικού έργου του πατέρα της, τη διαχρονική φροντίδα που έδειχνε για τους μαθητές του, την αγάπη του για τη γλώσσα όπως εκφράστηκε και σε μία δικιά του, αυτοσχέδια, μαντινάδα: «Η γλώσσα δίδει την τιμή κι ο νους τηνε πρεπίζει. Η γλώσσα του τον άνθρωπο τονε καληνωρίζει». Η Ειρήνη Γρηγοράκη συγκίνησε επισημαίνοντας ιδιαίτερα την προσπάθεια του συντρόφου Μιχάλη να διαπαιδαγωγήσει την οικογένειά του και τα εγγόνια του με τις αξίες της αξιοπρέπειας και του αγώνα γιατί και ο ίδιος από μικρός μόχθησε για να καταφέρει όσα μπόρεσε στη ζωή του. Παρέμεινε ένας άνθρωπος λεβέντης, αταλάντευτος στην ιδεολογία του, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης διαβάστηκε ακόμα ένας σύντομος χαιρετισμός εκ μέρους της αδερφής του συντρόφου Μιχάλη, Μαρίας Σκαντζάκη η οποία αναφέρθηκε ιδιαίτερα στο πως η εργασία στο καφενείο του θείου του στην Αθήνα, στη διάρκεια των σπουδών του, τον έφερε σε επαφή με τους ανθρώπους του μόχθου. Ήταν μια εμπειρία καθοριστική για να προσεγγίσει τη μαρξιστική ιδεολογία και το ΚΚΕ. Τα ιδανικά αυτά υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή, διατηρώντας την ακεραιότητά του ως δάσκαλος της νέας γενιάς και ως κομμουνιστής.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης διαβάστηκαν ακόμα ποιήματα του Καβάφη και του Μπρεχτ, ποιητών που τόσο αγαπούσε, ενώ ιδιαίτερα συγκίνησαν τα εγγόνια του συντρόφου Μιχάλη όταν διάβασαν ορισμένες από τις μαντινάδες που τους έλεγε ο ίδιος.
Γραφείο τύπου
