Στα χρόνια της μεταπολίτευσης αποκαλύφτηκαν στον τύπο τεράστιες αμφιλεγόμενες περιουσίες πολιτικών προσώπων, από πρωθυπουργούς μέχρι και τον τελευταίο βουλευτή. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, οι κατέχοντες δεν μπόρεσαν σε καμιά περίπτωση να δικαιολογήσουν πως τις απέκτησαν. Οι καιροί βέβαια έχουν αλλάξει και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με τις δεκαετίες και τις νοοτροπίες παλαιότερων δεκαετιών. Με την περιέργεια να μάθω την αντίστοιχη ζωή των πολιτικών από γεννήσεως νεοελληνικού κράτους άρχισα να ψάχνω.. Μπορεί στη σημερινή εποχή να έχουμε οι περισσότεροι αρνητική άποψη για τους πολιτικούς και τις αμοιβές τους, αλλά στο παρελθόν υπήρξαν πολιτικοί και πρωθυπουργοί, οι οποίοι πέθαναν πάμφτωχοι στην κυριολεξία, είτε έχοντας επιλέξει ένα λιτό τρόπο ζωής, είτε χαρίζοντας την περιουσία τους στην Ελλάδα και τους συμπολίτες τους και καλό είναι τέτοιες ιστορικές πράξεις να μαθεύονται και να μην περνούν στη λήθη.
Θα ξεκινήσω με πρώτο και καλύτερο τον 1ο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια. Αυτόν που ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός του ουδέτερου κράτους της Ελβετίας, με το πανίσχυρο τραπεζικό σύστημα. Ακόμη και σήμερα οι Ελβετοί τον τιμούν ως ευεργέτη και ήρωα! Αυτόν που δολοφονήσαμε εμείς οι ίδιοι, επαληθεύοντας το DNA μας, που μας προκαλεί να τρώμε τις σάρκες μας! Επέλεξε να κάνει λιτή ζωή, παρότι ήταν εύπορος, όπως γνωρίζουμε από τα ιστορικά αρχεία. Μοίρασε αρκετή από την περιουσία του στις ανάγκες του κράτους και των συμπολιτών του, ενώ αρνήθηκε να λαμβάνει το μισθό του κυβερνήτη, δηλώνοντας ότι τα ιδιαίτερα εισοδήματά του, του αρκούσαν για να ζήσει.
Ο Ανδρέας Λόντος ήταν από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης του 1821. Ήταν μεγαλοκτηματίας ο οποίος έδωσε στον εθνικό αγώνα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Έφτασε μέχρι τη θέση του υπουργού Εσωτερικών και μοίρασε την περιουσία του και τη σύνταξη που λάμβανε ως στρατηγός, σε πρώην συναγωνιστές του. Τα τελευταία του χρόνια ζούσε πάμφτωχος, ξεπουλώντας τα τελευταία του υπάρχοντα και το 1846 αυτοκτόνησε.
Ο Ζηνόβιος Βάλβης είχε δύο θητείες ως πρωθυπουργός. Ζούσε λιτά και είχε τη συνήθεια να ντύνεται με κάπα τσοπάνου! Πέθανε πάμφτωχος το 1872 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.
Ο Επαμεινώντας Δεληγιώργης διατέλεσε έξι φορές πρωθυπουργός. Πέθανε το 1879 πάμπτωχος και την επόμενη της κηδείας του η Πολιτεία χορήγησε στην οικογένειά του σύνταξη 500 δραχμών το μήνα, για να μην πεινάσουν τα παιδιά του!
Ο αναμορφωτής της Ελλάδας στα τέλη του 19ου αιώνα Χαρίλαος Τρικούπης έφυγε πολύ φτωχότερος από ότι ήταν όταν μπήκε στην πολιτική. Είχε αναγκαστεί για τις ανάγκες της πολιτικής του σταδιοδρομίας, να πουλήσει σχεδόν ολόκληρη την πατρική του περιουσία, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε σε νοικιασμένο σπίτι.
Ο Γεώργιος Καφαντάρης ήταν πρωθυπουργός το 1924. Όταν πληροφορήθηκε ότι κάποιος πολιτικός μηχανικός θέλησε να του παραχωρήσει δωρεάν κάποιο σπίτι για να μείνει, καθώς γνώριζε τα οικονομικά και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αρνήθηκε κατηγορηματικά, λέγοντας: «πού ξέρω τι αξιώσεις θα προβάλει και τι θέματα θα έχει να επιλύσει για να μου προτείνει τέτοιο πράγμα;». Χρειάστηκε να συντάξει συμβολαιογραφικό έγγραφο ο πολιτικός μηχανικός, στο οποίο δήλωνε ρητά ότι δεν θα προβάλει καμία αξίωση, για να κάνει τελικά δεκτή τη δωρεά του.
Τέλος ο Νικόλαος Πλαστήρας. Ο ήρωας της Μικράς Ασίας, ο μαύρος καβαλάρης! Αυτόν που αποκαλούσαν έντρομοι οι τούρκοι, λόγω της όψης του, «Karapiper=μαύρο πιπέρι» και το σύνταγμα του σεϊτάν ασκέρ (τουρκ. seytanasker=ο στρατός του σατανά!), γιατί τους είχε εξευτελίσει με τους τσολιάδες του σε τέτοιο βαθμό, που νόμιζαν πως οι τσολιάδες ήσαν υπεράνθρωπα όντα. Έμεινε στην ιστορία ως φτωχός πρωθυπουργός, για τον πολύ λιτό τρόπο ζωής του. Απαγόρευε στους συγγενείς του να χρησιμοποιούν το όνομά του για δικό τους όφελος! Έμενε στο νοίκι, ενώ αρνήθηκε να βάλει τηλέφωνο λέγοντας «Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται και εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;». Στον εκδότη Δημήτρη Λαμπράκη που του έκανε δώρο ένα χρυσό στυλό του τον επέστρεψε! Στο σπίτι του κοιμόταν σε στρατιωτικό ράντσο και όταν ήταν βαριά άρρωστος τον επισκέφτηκε η βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία τον ρώτησε έκπληκτη, γιατί κοιμάται σε ράντσο, αυτός της απάντησε ότι είχε συνηθίσει από τη μικρασιατική εκστρατεία! Όταν πέθανε το 1953, ο γιατρός μέτρησε 27 τραύματα στο σώμα του από τα πεδία των μαχών! Πεθαίνοντας άφησε μόνο 216 δραχμές στην ψυχοκόρη του, δέκα δολάρια και μία προφορική διαθήκη «Όλα για την Ελλάδα!».
Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν ιστορικά και ίσως υπάρχουν κι άλλοι πολιτικοί οι οποίοι μπορούν να μπουν στη συγκεκριμένη λίστα οι οποίοι μου διαφεύγουν. Δεν μπόρεσα πάντως να αποφύγω τη σκέψη από την προφορική διαθήκη του Πλαστήρα «Όλα για την Ελλάδα» και αναρωτήθηκα. Αν την υιοθετούσαν οι πολιτικοί της χώρας μας, τουλάχιστον των τελευταίων δεκαετιών, σε ποια σκαλοπάτια ευημερίας και κύρους άραγε θα ήταν σήμερα η Ελλάδα και οι πολίτες της;
