Ακούσαμε, πριν από λίγες ημέρες, ότι ο υπουργός Παιδείας προανήγγειλε επίσημα την έκδοση και κυκλοφορία νέων σχολικών βιβλίων για τις δύο πρώτες βαθμίδες της ελληνικής εκπαίδευσης (δημοτικό σχολείο και γυμνάσιο – λύκειο).
Σχετικά με αυτή την ομολογουμένως σημαντική υπουργική κίνηση, θα μπορούσαμε να υπενθυμίσουμε και εμείς δύο – τρία πραγματάκια, μολονότι ίσως είναι γνωστά και συζητούνται χαμηλόφωνα ή/και πιο δυνατά απ’ όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Δεν αρκεί, λοιπόν, μονάχα να αλλάξουν τα ήδη υπάρχοντα μαθητικά βιβλία με την αιτιολογία ότι κάποια εξ αυτών βρίθουν πολλών και διαφορετικών λαθών και μερικά είναι φορείς παρωχημένων ιδεών. Για να πάρει μπροστά η εκπαίδευση και να εναρμονιστεί με τις απαιτήσεις των καιρών μας, χρειάζεται, ίσως παράλληλα με την τωρινή πρωτοβουλία αλλαγής των εγχειριδίων, και ουσιαστική επιμόρφωση και ψυχοπνευματική καλλιέργεια των εκπαιδευτικών. Έτσι, οι διδάσκοντες θα μπορούν να αντιμετωπίζουν και να λύνουν τις απορίες επί των μαθημάτων των μαθητών – τριών τους και να τους – τις βοηθούν μαζί με το οικογενειακό περιβάλλον σε όσα εντός ή εκτός σχολείου τους -τις εμποδίζουν να προσλαμβάνουν τις σχολικές γνώσεις.
Τα νέα βιβλία, επίσης , δεν πρέπει να είναι η ευκαιρία να γίνουν «γνωστοί» ή να αποκομίσουν «κέρδη» οι «αξιοκρατικά» επιλεγμένοι («ημέτεροι») «συγγραφείς» τους. Οφείλουν να είναι καλογραμμένα από πραγματικούς δεξιοτέχνες του γραπτού λόγου με εύληπτο και προσιτό και κατανοητό απ’ όλους, κυρίως δε από τους μαθητές, τρόπο και να συνομιλούν ταυτόχρονα με τη σύγχρονη κοινωνία πιάνοντας το σφυγμό της. Να έχουν ταυτόχρονα ως στηρίγματα και τις πατροπαράδοτες αξίες και τους γραπτούς νόμους και τους άγραφους κανόνες και τις τωρινές χωροχρονικές συνθήκες της καθημερινής ζωής χωρίς «κατεψυγμένες» ιδεοληψίες ή δήθεν «μοντερνισμούς».
Τέλος, με όσα μόλις διαβάσατε, δεν επαιρόμαστε ότι είμαστε παντογνώστες και ξερόλες. Εάν εγράφη το παρόν αρθρίδιο, ο μόνος λόγος είναι ότι κατά πάντα έχουμε ελπίδες και θάρρος ότι θα βρεθούν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι έχοντας τις ίδιες με τις παραπάνω, ουτοπικές κατά τη γνώμη ορισμένων(!), δικές μας ιδέες θα μας δώσουν ανιδιοτελώς εξαιρετικά και πολυποίκιλα χρήσιμα και για τα παιδιά μας και για όλους μας νέα σχολικά βιβλία.
Εάν δεν βρεθούν, όμως, τελικά, απλώς χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία, ίσως μια σημαντική ευκαιρία για την ελληνική παιδεία και εκπαίδευση, πολύ περισσότερο τη δημόσια, που βάλλεται πανταχόθεν εσχάτως…
