Του Λευτέρη Γαγάνη*
Θυμήθηκα που ήμασταν Λύκειο και μας ζητούσαν να γράψουμε για τους πνευματικούς ανθρώπους. Την αξία τους και το ρόλο στη σύγχρονη εποχή. Τη συνεισφορά που διαδραματίζουν στη διαπαιδαγώγηση των νέων. Δεν ήξερα τι ακριβώς εννοούν. Απλά διάβαζα, διάβαζα και μετά έγραφα.
Σε γνώρισα 2-3 φορές στου Γαζόζα, μετά από εκδηλώσεις για την τοπική μας ιστορία. Άκουσα πολλές διηγήσεις για σένα. Σε έμαθα ουσιαστικά μέσα από τα έργα σου: «Κόμη της Βερενίκης», «Κοσμογραφήματα», «Αυτοβιογραφία του φωτός». Και το πιο πρόσφατο, τον «Αστρολάβο τ’ ουρανού και της Ζωής». Έργα τα οποία από σήμερα γίνονται πανανθρώπινα και μένουν στην αιώνιο ζωή.
Σε θαύμαζα και σε θαυμάζω για την ευρύνοια, το καθολικό πνεύμα, την επιστημοσύνη. Ήσουν κάτι παραπάνω από αστροφυσικός, καθηγητής, πρύτανης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολιτικός/ευρωβουλευτής.
Ήσουν ο μοναδικός Γιώργος Γραμματικάκης που παραδίδεται στο φως της Αιωνιότητας.
Καλό Ταξίδι κύριε Γιώργο.
Καλό Ταξίδι στο φως που τόσο αγαπούσες.
*O Λευτέρης Γαγάνης είναι Ειδικευόμενος Ιατρός
Σημ: To κείμενο γράφτηκε λίγο μετά τις 25/10/23, ημερομηνία της εκδημίας του καθηγητή Γ. Γραμματικάκη
