Σε έγγραφο του Συμβουλίου της Ε.Ε. συγκεντρώνονται οι απόψεις όλων των γνωστών και άγνωστων δεξαμενών σκέψης για τη ρώσο-ουκρανική σύρραξη. Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς την πανσπερμία των απόψεων αυτών, αλλά εμείς θα αναφερθούμε στο σημείο που αφορά στην ευρωπαϊκή γεωργία. Και τούτο γιατί ο τίτλος της σχετικής μελέτης επισημαίνει ότι «η ευρωπαϊκή γεωργία και η γεωργία της Ουκρανίας είναι συμπληρωματικές».
Η επισήμανση αυτή ανοίγει νέο ασκό του Αιόλου κατά της διατήρησης της ήδη μειούμενης χρηματοδότησης της ΚΓΠ και ως εκ τούτου οι αγρότες πρέπει να έχουν κατά νου ότι τους περιμένουν δύσκολοι καιροί.
Υπενθυμίζουμε από παλαιότερα άρθρα μας, ότι οι Πολωνοί και οι Ούγγροι αγρότες έκλεισαν τα σύνορά τους με την Ουκρανία για να μην εισάγονται ουκρανικά προϊόντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα συμφέροντά τους υπερασπίζονται οι άνθρωποι! Κάνουν δηλαδή αυτό που θα έπρεπε να κάνει ο κάθε Ευρωπαίος αν τον άφηναν τα αμερικάνικα συμφέροντα να αποφασίσει ελεύθερα. Παντού διαβάζουμε λοιπόν ότι οι ευρωπαίοι αγρότες, είναι αντιτιθέμενοι με τα μεγάλα αμερικανικά συμφέροντα της Monsanto, Cargill, Dupont, J.P. Morgan και άλλους γίγαντες στους οποίους έχει «παραχωρηθεί» η γεωργία της Ουκρανίας.
Προσθέτουμε ότι η Bayer εξαγόρασε την αμερικάνικη Monsanto, το 2016, μια εταιρεία γνωστή για την παραγωγή της χημικής ουσίας Agent Orange, και το glyphosate – το ισχυρότερο ζιζανιοκτόνο για τον έλεγχο των ζιζανίων το οποίο απαγορεύτηκε και προσπαθούν παντοιοτρόπως να επανακάμψουν στην Ε.Ε. Oι Monsanto, Βayer μαζί με την επίσης αμερικάνικη Cargill που διατηρεί επίσης τεράστιες εκτάσεις στην Ουκρανία, είναι οι παγκόσμιοι ηγέτες καλλιεργειών και παραγωγής «γενετικά τροποποιημένων» προϊόντων για τα οποία υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις και πιέσεις ώστε να μην «περάσουν» στη διατροφική μας αλυσίδα.
Αυτήν την εξέλιξη η δεξαμενή σκέψης Fondation Robert Schuman τολμάει να μεταφέρει στο χαρτί ότι οι γεωργίες της Ε.Ε. και της Ουκρανίας είναι συμπληρωματικές. Αντίθετες και ανταγωνιστικές γεωργίες είναι εξ ορισμού, και τίποτα άλλο. Καιρός οι ιθύνοντες του αγροτικού τομέα να ξυπνήσουν και να πουν τα πράματα με το όνομά τους. Και για να κλείσει μια κι έξω το θέμα, ας υπενθυμίσουμε ότι οι αμερικανικές εταιρείες Cargill, DuPont και Monsanto έχουν αγοράσει σχεδόν 170 εκατομμύρια στρέμματα στην ανατολική και τη νότια Ουκρανία, περιοχές με το πιο εύφορο έδαφος παγκοσμίως, αρπάζοντας ουσιαστικά ό,τι πολυτιμότερο είχε η χώρα.
Τονίζουμε δε, ότι η άλλη δεξαμενή σκέψης «Η Ευρώπη μας» με το σημείωμά της με τίτλο: «Όχι πλήρης αντιστροφή της πολιτικής της Ε.Ε. για τα γεωργικά προϊόντα διατροφής, αλλά μεγαλύτερη εστίαση στην επισιτιστική ασφάλεια» αναφέρει ότι το στρατηγικό θεματολόγιο εξακολουθεί να αναγνωρίζει τη σημασία της ύπαρξης ενός βιώσιμου γεωργικού τομέα και «για την προστασία της φύσης και την αντιστροφή της υποβάθμισης των οικοσυστημάτων».
Τι σημαίνει λοιπόν η αναφορά στο ότι οι δυο γεωργίες είναι συμπληρωματικές, αντί να πουν την αλήθεια ότι «τα προϊόντα της Ουκρανίας πνίγουν την ευρωπαϊκή γεωργία, μετά τη μαζική αύξηση των εξαγωγών προς τα μέλη της Ε.Ε.». Μάλιστα στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ότι «Οι ευρωπαϊκές γεωργικές δομές αισθάνονται γρήγορα το αποτέλεσμα αυτής της ρωσικής και ουκρανικής αγροτικής ανάκαμψης που οδήγησε στην πτώση των εξαγωγών κυρίως χοιρινού κρέατος της Ε.Ε».
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι οι γεωργικές εκμεταλλεύσεις στην Ουκρανία είναι πολλαπλάσιες σε μέγεθος των ευρωπαϊκών, ακόμη και των μεγάλων ευρωπαϊκών αγροτικών μονάδων. Κατά συνέπεια, όχι μόνο δεν πρόκειται για συμπληρωματικές γεωργίες, αλλά για πλήρως ανταγωνιστικές.
Πού βρίσκεται η ουσία της λάθος αναφοράς της δεξαμενής σκέψης με το όνομα του πρωτεργάτη της σημερινής Ε.Ε. Ρόμπερ Σούμαν;
Υποστηρίζεται στο άρθρο ότι «Όταν ο Ευρωπαίος αγρότης παράγει έναν τόνο σιτάρι 180 ή 200 €/τόνο, ο Ρώσος και ο Ουκρανός παραγωγός παράγουν τον ίδιο τόνο που έχει και 2 μονάδες πρωτεΐνης περισσότερο, περίπου $100/τόνο. Η Ουκρανία όμως και η Ρωσία δεν παράγουν τα ίδια προϊόντα, και άρα υπάρχει πρόσθετο λάθος διότι η Ρωσία έχει απαγορεύσει την παραγωγή ΓΤΟ, που ισχύει στην Ουκρανία, όπως απαγορεύεται και η παραγωγή ΓΤΟ στην Ευρώπη, η οποία τώρα τελευταία αλληθωρίζει ολοένα και περισσότερο προς το να επιτρέψει τους Γενετικά Τροποποιημένους σπόρους να παράγονται στην Ε.Ε.
Σε άλλο σημείο του άρθρου υποστηρίζεται ότι η ρωσική γεωργία είναι ανταγωνιστική με την ευρωπαϊκή γεωργία και την ουκρανική, που είναι συμπληρωματική με την ευρωπαϊκή γεωργία. Πρόκειται για μια αντίφαση σε σχέση με τα προλεγόμενα στο άρθρο, και δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η διαρκής μείωση του προϋπολογισμού της ΚΓΠ στοχεύει στην εξοικονόμηση των πόρων που οδεύουν νυχθημερόν προς την Ουκρανία.
