Με συγκρατημένη αισιοδοξία διαβάσαμε την είδηση ότι την Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2022 έλαβε χώρα συνάντηση εργασίας του δημάρχου Ανωγείων, κ. Σωκράτη Κεφαλογιάννη με τον διοικητή της 7ης Υ.Πε. Κρήτης, κ. νεκτάριο παπαβασιλείου, παρουσία του υποδιοικητή της υπηρεσίας, κ. Δημήτρη Αγαπίου. Αντικείμενο της συνάντησης αποτέλεσαν ζητήματα που σχετίζονται με τη λειτουργία του Κέντρου Υγείας Ανωγείων και την αναβάθμιση τόσο των κτηριακών εγκαταστάσεών του, όσο και του ιατροτεχνολογικού του εξοπλισμού. Όπως διακηρύχθηκε και από τις δύο πλευρές, «Κοινός στόχος των δύο πλευρών να υπάρξει σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα σωστό υγειονομικό περιβάλλον τόσο για τους εργαζόμενους στο Κ.Υ. Ανωγείων, όσο και για τους δέκτες των παρεχόμενων υπηρεσιών, ντόπιους και επισκέπτες».
Περιμένοντας την υλοποίηση των διακηρύξεων και χωρίς να υπεισέλθουμε σε τεχνικά ζητήματα, αυτό που μπορούμε να επισημάνουμε είναι ότι έστω και αργά και με αποσπασματικό τρόπο, επιστρέφουμε σε κάποια βασικά ζητήματα που αφορούν σε δημόσιες πολιτικές. Η δωδεκαετία της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας επέβαλε από τη μια πλευρά σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία με πρώτο και μεγάλο θύμα τις κρατικές κοινωνικές πολιτικές και από την άλλη πλευρά ανέδειξε διαχρονικές παθογένειες του Εθνικού Συστήματος Υγείας που πάνω σε αυτές κάποιοι υπουργοί Υγείας στήριξαν την επιχειρηματολογία τους για ολιστικό ξεχαρβάλωμα του τομέα της δημόσιας Υγείας. Επιχειρηματολογία που εξελίχθηκε σε κρατική πολιτική, υπονομεύοντας σημαντικές κοινωνικές κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Η αναθεώρηση αυτής της στάσης, θα θέλαμε να πιστέψουμε ότι αποτελεί μέρος ενός συνολικού κυβερνητικού ανασχεδιασμού της στρατηγικής στις πολιτικές πρόνοιας και περίθαλψης και ελπίζουμε να μην εξαντληθεί σε υποσχέσεις στο πλαίσιο της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου στην οποία έχουμε ήδη μπει ή σε αυτό της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, θα βιώσει ο πλανήτης το αμέσως επόμενο διάστημα. Χωρίς καχυποψίες και μεμψιμοιρία, εκφράζουμε απλώς την ανησυχία μας, γιατί οι υπουργοί Υγείας, κυρίως των τελευταίων τριών χρόνων, έχουν κάνει ό,τι περνά από το χέρι τους για την αποδυνάμωση του δημόσιου χαρακτήρα του νευραλγικού τομέα της δημόσιας Υγείας. Μια κατάσταση, που τείνει να την διορθώσει η εξέλιξη της ρωσικής εισβολής και του πολέμου στην Ουκρανία, που έχει δυσμενείς συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία, και δυστυχώς όχι η εξ αρχής ξεκάθαρη εγχώρια πολιτική βούληση.
Και μιας και ξεκινήσαμε από τα Ανώγεια, ας ξαναγυρίσουμε σε αυτά και ας θυμηθούμε τις τιτάνιες προσπάθειες του ιστορικά εμβληματικού δημάρχου τους, του αείμνηστου Γιώργου Κλάδου – χωρίς να παραγνωρίζουμε αυτές του νυν δημάρχου – ο οποίος σε συνδυασμό με την πολιτική συγκυρία κατάφερε είτε στη θητεία του είτε αμέσως μετά, αφού είχαν δρομολογηθεί έργα, να υπάρχει σοβαρή πρωτοβάθμια υγειονομική φροντίδα στον ιστορικό αυτό δήμο της Κρήτης. Το μεγάλο δίδαγμα που έχουμε αποκομίσει από εκείνη τη σημαντική εποχή που η Ελλάδα έβρισκε έστω και καθυστερημένα τα πατήματά της στις δημόσιες κοινωνικές πολιτικές, είναι ότι αυτά τα βρίσκουμε μπροστά μας. Ας αναλογιστούμε μόνον πώς συμπεριφέρθηκαν μεγάλοι ιδιωτικοί ιατρικοί όμιλοι στη διάρκεια της πανδημίας και θα κατανοήσουμε ότι η Υγεία ανήκει – και πρέπει – στον πυρήνα των δημόσιων αγαθών…
