Β. τελευταίο
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς.
– Προχώρησε στην εξαπάτηση του λαού μέσω του δημοψηφίσματος τον Ιούλη του 2015, προχωρώντας στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου.
– Συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.
– Ισχυροποίησε τη συνεργασία με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι οποίες ενίσχυσαν τη στρατιωτική παρουσία τους στη χώρα μας, Σούδα, Αλεξανδρούπολη κ.ά.
– Αποτέλεσε την κυβέρνηση με την οποία οι ΗΠΑ, με δήλωση του πρέσβη τους, Πάιατ, «είχαν την καλύτερη συνεργασία», με τον Αλ. Τσίπρα να αποκαλεί τον Ντ. Τραμπ «διαβολικά καλό».
– Προώθησε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, παίζοντας παράλληλα ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενίσχυσης και επέκτασης της παρουσίας των ΝΑΤΟ-ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια.
– Προώθησε αντεργατική νομοθεσία, με χαρακτηριστικό τον νόμο Αχτσιόγλου, που χτυπούσε το απεργιακό δικαίωμα.
– Έθεσε σε εφαρμογή τις διατάξεις του νόμου Βρούτση της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για τον κατώτατο μισθό (δίκαια έτσι κέρδισε ο νέος νόμος της το προσωνύμιο «νόμος Αχτσιόγλου – Βρούτση») που χτυπούσαν τις Συλλογικές Συμβάσεις.
– Με τον νόμο, του Κατρούγκαλου, προχώρησε σε παραπέρα μείωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
– Συρρίκνωσε το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων.
– Πανηγύριζε για το δημοσιονομικό μαξιλαράκι που εξασφάλισε, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές διατάξεις και τα ματωμένα πλεονάσματα.
Και αυτά, είναι μόνο, μερικά από τα σημαντικότερα της κυβέρνησής του.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και, παρά τις κατά καιρούς αντεγκλήσεις ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα, αυτό συχνά του αναγνωρίζεται. Όπως δήλωσε σε μια στιγμή ειλικρίνειας η Ντ. Μπακογιάννη, «και εδώ πρέπει να πω ότι μπορεί να λένε ό,τι λένε στον ΣΥΡΙΖΑ, επί της ουσίας όμως, όταν κάνεις κουβέντα μαζί τους, επί των στρατηγικών επιλογών της χώρας δεν υπάρχουν διαφορές».
Το ΚΚΕ δέχτηκε μια ενορχηστρωμένη επίθεση τότε, γιατί έμπαινε καρφί στο μάτι στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Και η επίθεση αυτή ξεδιπλώθηκε από ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων, από τη φασιστική Χρυσή Αυγή μέχρι τις δυνάμεις του οπορτουνιστικού χώρου, που στην ουσία κατηγορούσαν το ΚΚΕ γιατί δεν γινόταν ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκαναν οι ίδιες.
Απέναντι στις αυταπάτες που έσπερνε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ εξηγούσε ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του. Στα καλέσματα να συμμετέχει σε «αριστερή» κυβέρνηση μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε ότι καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, με την αστική τάξη να κρατά τα κλειδιά της οικονομίας, δεν μπορεί να φέρει φιλολαϊκές αλλαγές, και καλούσε τον λαό να οργανώσει άμεσα την αντεπίθεσή του. Τη μέρα που συγκροτούνταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, το ΚΚΕ καλεί τον λαό να μη χάσει άλλο χρόνο. Συνεπές με όσα έλεγε προεκλογικά, δεν θα στηρίξει ούτε θα δώσει ανοχή στη νέα κυβέρνηση. Θα αξιοποιήσει και την εκλογική του δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, για την ανάπτυξη της λαϊκής αλληλεγγύης, για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η στάση αυτή, δέχτηκε τα πυρά των αστικών κομμάτων και του οπορτουνισμού, δικαιώθηκε. Αποτέλεσε σημαντική παρακαταθήκη, για αφετηρία νέων αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που άρχιζε να εφαρμόζει η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζουμε ότι την ίδια ώρα που το ΚΚΕ καλούσε σε οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, διάφορες ομάδες του οπορτουνισμού χαριεντίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ στις λεγόμενες διερευνητικές εντολές σχηματισμού κυβέρνησης, συμμετείχαν στα συλλαλητήρια υποστήριξης της κυβέρνησης, έγιναν μέρος της κοροϊδίας του δημοψηφίσματος.
Και αυτή, η αταλάντευτη στάση, ήταν που έδωσε τη δυνατότητα, όλη τη δεκαετία που μεσολάβησε να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν εστίες αντίστασης, να διευρυνθεί το τμήμα εκείνο των εργαζομένων που έχει βγάλει συμπεράσματα, να δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης και ανυπακοής απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου και την εναλλαγή των διαχειριστών της, του ΣΥΡΙΖΑ σε εκείνη τη φάση, της ΝΔ στη συνέχεια.
Το ΚΚΕ πήγε τότε κόντρα στο ρεύμα των αυταπατών, παρά τις δυσκολίες και το μεγάλο εκλογικό κόστος. Η στάση του είχε τεράστια αξία, όχι μόνο γιατί λειτούργησε ως φραγμός στην απογοήτευση και αποστράτευση εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, που σήμερα βλέπουν τον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως γιατί φώτισε το ιστορικά επιβεβαιωμένο συμπέρασμα ότι καμία κυβέρνηση διαχείρισης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα.
Αυτή, η στάση αποτελεί, παρακαταθήκη για το σήμερα και το αύριο.
* Ο Στέλιος Αλεξάκης μέλος του ΤΓ Ρεθύμνου του ΚΚΕ
