Το απόγευμα εκείνης της Τρίτης έχει χαρακτεί για πάντα στο μυαλό και την ψυχή της οικογένειάς μας. Ένα απίθανο αλλά πάντα πιθανό ατύχημα στη μικρή μας κόρη, μας έφερε πανικόβλητους στην πόρτα του νοσοκομείου της πόλης μας. Ευτυχώς αυτό διαθέτει ακόμα (ως πότε όμως) καθημερινή εφημερία σε ορθοπεδικά τραύματα. Η ζημιά στο πόδι της ήταν μεγάλη και έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα. Στα επείγοντα, μέσα στην αγωνία μας, αντικρίσαμε πρόσωπα που μας καθησύχαζαν και μας ηρεμούσαν (γιατρούς, νοσηλευτές μέχρι και ο φύλακας της πύλης). Ανάμεσα σε αυτά, με ανακούφιση, αναγνωρίσαμε τη γνωστή για τις ικανότητες και την ευαισθησία της, ορθοπεδικό Αναστασία Γαρμπή. Αφεθήκαμε στα χέρια τους ξέροντας ότι θα κάνουν το καλύτερο. Μετά από ένα πολύωρο και απαιτητικό χειρουργείο, νοσηλευτήκαμε στην ορθοπεδική κλινική του Νοσοκομείου μας για οκτώ μέρες. Δεν έχουμε λόγια να τους ευχαριστήσουμε όλους: γιατρούς, νοσηλευτές, τραπεζοκόμους, καθαρίστριες κλπ. Κάνανε πραγματικά ό,τι περνούσε από το χέρι τους να μας γιατρέψουν αλλά και να μας φροντίσουν από κάθε άποψη.
Αυτή ήταν η αρχή μιας περιπέτειας που ένα μήνα μετά ακόμα δεν έχει τελειώσει, καθώς μια επιπλοκή στο τραύμα, μας ανάγκασε να μεταφερθούμε στο ΠΑΓΝΗ, το οποίο διαθέτει και πλαστικούς χειρουργούς. Με υπομονή, ψυχραιμία και εμπιστοσύνη στο ιατρικό προσωπικό των νοσοκομείων μας ευελπιστούμε να το ξεπεράσουμε σύντομα.
Εκτός από ένα βαθύτατο ευχαριστώ, σε αυτό το κείμενο θέλουμε να εκφράσουμε και την τεράστια αγωνία μας για την τύχη του νοσοκομείου της πόλης μας αλλά και γενικότερα της δημόσιας υγείας στη χώρα μας. Η αγαπημένη και πολύτιμη γιατρός μας Αναστασία Γαρμπή είναι ήδη εκτός νοσοκομείου, καθώς όταν μας εγχείριζε είχε ήδη παραιτηθεί μην αντέχοντας πλέον τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτή. Το νοσοκομείο μας αιμορραγεί καθημερινά. Αλλά το Ρέθυμνο χρειάζεται ένα πλήρως λειτουργικό νοσοκομείο και όχι ένα τοπικό κέντρο υγείας και οι Ρεθεμνιώτες πολίτες και φορείς οφείλουν να το διεκδικήσουν αυτό με όλη τους τη δύναμη.
Μια οικογένεια του Ρεθύμνου
