Με μεγάλη αγωνία προσμέναμε την ανακοίνωση των ευρωψηφοδελτίων, ειδικά των μεγάλων κομμάτων. Επειδή το «Έλληνας ευρωβουλευτής» ή «Ελληνίδα ευρωβουλεύτρια» είχαν γίνει κάτι σαν ανέκδοτο στις Βρυξέλλες με τα κατά καιρούς «επιτεύγματά» τους ελπίζαμε ότι αυτή τη φορά θα πρυτάνευε η λογική στις επιλογές των κομμάτων.
Εντούτοις τα κόμματα σταθερά στη φαυλότητά τους και στην πεποίθησή τους ότι το «κοινό» τους ασπάζεται τον κρετινισμό και τη διανοητική ρηχότητα επέλεξαν εκπροσώπους απολύτως αντιπροσωπευτικούς της πολιτικής ευτέλειας και παρακμής. Οι «δεξαμενές» των υποψηφίων οι «συνταξιούχοι» Ολυμπιονίκες, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες και λοιποί που εξαργυρώνουν στα γεράματά τους το «εθνόσημο» που έφεραν στο στήθος, τα διάφορα σαχλοριάλιτι με τους αντίστοιχους σαχλοπαρουσιαστές που πασάρονται ως «δημοσιογράφοι» αλλά στην πραγματικότητα ήταν «υπάλληλοι» των αφεντικών τους σε διατεταγμένη αποστολή, καλλιτέχνες που όσο πιο απολιτίκ και ιλουστρασιόν είναι, τόσο πιο περιζήτητοι γίνονται για την κομματική βιτρίνα!
Βεβαίως υπάρχουν και «εκπλήξεις» τύπου Μπελέρη που μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι σχέση έχει η ευρω -αντιπροσώπευσή μας με πάσης φύσεως πολιτικά παιγνίδια ή «ξεπλύματα». Αν πιστεύουν οι κομματικοί ινστρούχτορες ότι με τις επιλογές τους θα προωθηθούν τα φλέγοντα προβλήματα σε μια Ευρώπη που κλυδωνίζεται από πολλές και ποικίλες προκλήσεις με πρόσωπα που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι η υπερ-προβολή τους, μάλλον θα έχουμε τη συνέχεια της «παράδοσης» που έχουμε δημιουργήσει στο Ευρωκοινοβούλιο.
Οι επιλογές αυτές πάντως δείχνουν και το βαθμό σεβασμού που τρέφουν οι πολιτικοί προς τους πολίτες. Απροκάλυπτα μας θεωρούν «χάπατα» που δεχόμαστε κάθε επιλογή νεοελληνικού κιτς και βλαχομπαρόκ προς ικανοποίηση όσων μιλούν για το γκρέμισμα της πολιτικής και αντίστοιχα της Λογικής όπως την δίδαξε ο Αριστοτέλης. Ένα δύσπεπτο ευρω-χάμπουργκερ με διάφορες άνοστες σάλτσες, άκρως ανθυγιεινό που είμαστε υποχρεωμένοι να το «χάψουμε», όπως όλα τα «σκουπίδια» που μας ταΐζουν!
