Σε αρχοντόσπιτο μεγάλωσε η Ευρυδίκη που έκρυβε όλη του την αρχοντιά στους χαρακτήρες των ενοίκων του.
Πατέρας της ο Γιώργης Κούνουπας ο ταχυδρομικός, αξιοσέβαστος και αξιαγάπητος από όλους καθώς ποτέ δεν άφησε τα πολιτικά πάθη να επηρεάσουν τις σχέσεις του με τους συμπολίτες του.
Η Ευριδίκη γεννήθηκε στα 1935 και μεγάλωνε με όλες τις κρητικές παραδόσεις πλάι στις αδελφές της Ασπασία και Λενιώ.
Φύση καλλιτεχνική η Ευρυδίκη έχοντας κληρονομήσει το φωνητικό ταλέντο κυρίως από τον πατέρα της ασχολείτο από μικρή με τη μουσική και το πιάνο.
Κι είχαν να λένε οι παλιοί Ρεθεμνιώτες για τις βεγγέρες στο σπίτι του Κούνουπα.
Γράφει χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματά του ο αξέχαστος Ανδρέας Κούνουπας:
«Στο σπίτι τού καλού μου ξαδέρφου του Γιώργη του Κούνουπα του ταχυδρομικού με την καλή του Γεωργία και τις τρεις καλές του κόρες, την Ασπασία, την Ευρυδίκη και τη Λενιώ καταφεύγαμε συχνά τα βράδια και βεγγερίζαμε. Είχαμε ένα παλιό πιάνο που η Μέτα το έκανε και κελαηδούσε. Τραγουδούσαμε όλα τα παλιά και νέα τραγούδια: Primo segondo, σαν πλήρης χορωδία.
Με ένα μικρό μεζεδάκι και κρασί ή με τσικουδιά και λίγα φρούτα βγάζαμε κέφι. Με ιστορίες, αναμνήσεις, ανέκδοτα και οικογενειακή θαλπωρή, χωρίς κουτσομπολιά και κακίες, περνούσαμε όμορφες βραδιές…
Όταν πλησίαζαν οι Απόκριες, το σπίτι του Γιώργη του Κούνουπα του ξαδέλφου μου γινόταν εργαστήριο για να ετοιμαστούν αποκριάτικες στολές για τις τρεις κόρες τους και τις φίλες τους. Όλοι βοηθούσαν. Βοηθούσαμε και εγώ με τη Μέτα. Ήταν μια ευχάριστη εργασία που μας έδινε χαρά, όταν ήταν καλό το αποτέλεσμα, όταν δηλαδή οι στολές ήταν όμορφες, φανταχτερές και πρωτότυπες».
Η καλλιτεχνική της φύση και μια θαυμαστή δεξιοτεχνία σε ό,τι καταπιανόταν ώθησε την Ευρυδίκη να ασχοληθεί με την κομμωτική τέχνη. Διατηρούσε κομμωτήριο απέναντι από το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, όπου η πρώην Εμπορική Τράπεζα.
Λαϊκό προσκύνημα γινόταν εκεί από τις κομψές Ρεθεμνιώτισσες, παραμονές μεγάλων χοροεσπερίδων.
Και η Ευρυδίκη, μέχρι τα μεσάνυχτα πολλές φορές, με τη χτένα στο χέρι και το αιώνιο χαμόγελο, ξεχνούσε κάθε κούραση προκειμένου να μη δυσαρεστήσει καμιά πελάτισσα.
Εκείνες βέβαια οι καημένες προκειμένου να μη χαλάσει η κόμμωση έκαναν «μαύρο» ύπνο μέχρι την ημέρα του χορού. Αν τώρα τύχαινε το χτένισμα να χαλάσει παρά τις προφυλάξεις και πάλι η Ευρυδίκη έκανε τη θαυματοποιό της παρέμβαση για να πάει η κοπέλα στον χορό και να εντυπωσιάσει με την εμφάνισή της.
Η Ευρυδίκη, από την πιο τρυφερή της ηλικία έμαθε να σέβεται τον κάθε άνθρωπο και την ιδεολογία του. Μικρό παιδί, επειδή δεν κινούσε υποψίες, την έστελναν οι δικοί της να πάει φαγητό στα ξαδέλφια της τον Ανδρέα και το Μανωλάκη στα ερείπια που κρυβόντουσαν από τους διώκτες τους, μέρες αντίστασης, μέχρι που βρήκαν ευκαιρία και απέδρασαν .
Πόσα και πόσα δεν μου διηγήθηκε για την περίοδο αυτή που έζησε και που την ωρίμασε, χωρίς όμως να χάσει το αστείρευτο κέφι της για ζωή.
Πόσα μου είπε και για την Περιηγητική Λέσχη, την ιστορία του σωματείου και πως έφθασαν μέχρι τις μεγάλες διοργανώσεις Καρναβάλι και Γιορτή Κρασιού.Ανεκτίμητο και το φωτογραφικό υλικό που δεσπόζει στο ηλεκτρονικό μου αρχείο και άλλο που πρόκειται να αναρτηθεί εκεί που ετοιμάζω μια δική της γωνιά. Μαρτυρίες της για την Περιηγητική υπάρχουν και στο ντοκιμαντέρ μου «Ιστορία του Ρεθεμνιώτικου Καρναβαλιού». Ήτανε λέει μια παρέα από νέους που φρόντιζαν να δίνουν ζωή με το κέφι τους στο στερημένο από ευκαιρίες ψυχαγωγίας Ρέθυμνο του 1950.
Αξέχαστες οι νυκτερινές βόλτες τις απόκριες στην έρημη πόλη που αρχικά προκαλούσαν το ενδιαφέρον της αστυνομίας αλλά σιγά-σιγά και οι αστυνομικοί τους έμαθαν και έκαναν τα στραβά μάτια στις απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Μέχρι που πήγαν να επισκεφθούν τον αναρρωνύοντα από επέμβαση σκωληκοειδίτιδας επιστήθιο φίλο και μέλος της συντροφιάς Κώστα Μανουρά στην κλινική Φραγκεδάκη στη Λεωφόρο.
Εκεί ήρθε η κουβέντα στο καρναβάλι Ηρακλείου και ξύπνησε το Ρεθεμνιώτικο φιλότιμο. Γιατί να μην γίνει και στο Ρέθυμνο καρναβάλι; Καλύτεροι είναι οι Ηρακλειώτες;Μου έλεγε τόσα πολλά κι ενδιαφέροντα η Ευρυδίκη κι εγώ σημείωνα. Έτσι συμπλήρωσα τα περί Περιηγητικής Λέσχης και όσα μου είχε μεταφέρει και γράψαμε μαζί ο Κώστας Καννάς.
Γνώρισα καλύτερα την Ευρυδίκη Κούνουπα-Τζιράκη, στο διάστημα που συμμετείχα στη Μικτή Ρεθεμνιώτικη Χορωδία του Συνδέσμου για τη διάδοση Καλών Τεχνών. Είχε μια εξαιρετική φωνή. Ευτυχώς έχω φωνητικό αρχείο αλλά και οπτικό από τις εμφανίσεις της χορωδίας κι έτσι μπορούμε να απολαμβάνομε τα σόλο της αξέχαστης συμπολίτισσας.
Μένει πάντα στ’ αυτιά μου το σόλο της με τη Μαρία Παπαδομανωλάκη στο τραγούδι «Πάμε ταξίδι μακρινό» του Μπάμπη Πραματευτάκη σε ποίηση Εύας Λίτινα.Εκεί στη χορωδία εκτίμησα τον άνθρωπο Ευρυδίκη Κούνουπα. Πρόσχαρη, δοτική, ανεξίκακη, χαριτωμένη, σε κέρδιζε με το λεπτό της χιούμορ. Κι όλα με χαμόγελο.Δεν θα ξεχάσω σε ώρες ανθρώπινης μιζέριας με πόση επιτηδειότητα έπαιρνε πρωτοβουλίες για να ηρεμίσει τα πνεύματα και να θυμίσει τον πραγματικό μας σκοπό μακριά από αδυναμίες και κόντρες που μόνο καταστρέφουν προσπάθειες παρά τις ευνοούν.
Οφείλει σίγουρα και σ’ αυτή το Ελληνικό Ωδείο και ο Σύνδεσμος για τη διάδοση των Καλών Τεχνών πολλά.
Ευτυχώς για μας, από τα υπέροχα, χαρισματικά της παιδιά η Ελένη της συνεχίζει πάνω στον τομέα πολιτισμού, όσα ονειρευόταν και υπηρετούσε η μητέρα της. Κι είναι αυτό τόσο παρήγορο για τον τόπο μας.
Συγκινητική ήταν η αναφορά και της εξαδέλφης της Ελεάννας Κούνουπα σε ανάρτηση που έκανε στον προσωπικό της λογαριασμό στο F/B. Αναφέρεται στη χθεσινή αναχωρήτρια και στις αδελφές της τονίζοντας:
«Έτσι τις γνώρισα κι εγώ αργότερα τις ξαδέρφες μου που το κομμωτήριό τους είχε γίνει σπίτι μου και παιδική χαρά τότε που ήμουνα παιδάκι.
Το πιάνο τους δε σταματούσε ποτέ να γεμίζει με χαρούμενες νότες το μικρό στενάκι της οδού Καστρινογιαννάκη με τους περαστικούς να σταματάνε για να χαρούνε τις όμορφες φωνές των κοριτσιών.
Και όταν πέρασαν τα χρόνια η Ευρυδίκη με άσπρα μαλλιά, πάντα όμορφη και γελαστή, ποτέ δεν αρνήθηκε, να μοιραστεί τις αναμνήσεις της από το παλιό Ρέθυμνο κάθε φορά που της ζητήθηκε από οποιονδήποτε συγγραφέα ή εφημερίδα. Ήταν ευχαρίστησή της να κάτσει να θυμηθεί όσα είχε στο μυαλό της κι άλλα τόσα.
Αχ καλή μου ξαδέρφη.
Δε θα σε ξεχάσω ποτέ…».
Από τις τελευταίες διευκολύνσεις που έκανε σε ιστορικούς ερευνητές η αξιαγάπητη και αξέχαστη Ευρυδίκη ήταν στον Μανώλη Καρνιωτάκη αναφέροντας μνήμες από τους Αρμένιους του Ρεθύμνου, καθώς έτυχε να έχει φίλες καλές και συμμαθήτριες μερικές Αρμενοπούλες.
Πάντα πρόθυμη η Ευρυδίκη να μιλήσει για το Ρέθυμνο και τους ανθρώπους του που λάτρευε.
Με θλίψη πληροφορήθηκε τον θάνατο της Ευρυδίκης μας και ο συνθέτης μας κ. Μπάμπης Πραματευτάκης. Είχε τόσα να θυμηθεί για την υπέροχη αυτή γυναίκα και καλή Ρεθεμνιώτισσα.«Είμαι συγκλονισμένος», δήλωσε, στα «Ρ.Ν. «Η Ευρυδίκη ήταν πολύτιμη και σαν άνθρωπος, και σαν χορωδός και σαν φίλη. Ας είναι ελαφρό το χώμα που τη σκεπάζει …».
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια της αξέχαστης φίλης που πλέον θα σμίγει η φωνή της με των άλλων αγγέλων και θα σωπαίνουν τα πάντα για να απολαύσουν το άκουσμα.
